Το «κολοβό» 3% των σκληροπυρηνικών αριστεριστών κάνει σταθερά
κουμάντο στην Κουμουνδούρου, παραφράζοντας τη γνωστή φράση: «Μπορείς να
βγάλεις το παιδί από τα Εξάρχεια, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις τα
Εξάρχεια μέσα από το παιδί».
Και εξηγούμαι.
Ωστε ο «πρωθυπουργός» Αλέξης θα συγκεντρώσει στα
χέρια του όλους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς;
Σωστά. Ετσι κάνουν ο
Μαδούρο και ο Κιμ. Ετσι θα μπορείς να στοχεύεις τους πολιτικούς
αντιπάλους, τους «ταξικούς εχθρούς». Δεν μπορεί ο πάσα ένας υπάλληλος να
εκτελεί ανεξέλεγκτα την αποστολή του. Ασε που υπάρχει ο κίνδυνος να
ενοχλήσει φίλους και υποστηρικτές. Θα τον φωνάζει ο Αλέξης και θα τον
εγκαλεί στην τάξη;
Ενδιαφέρον επίσης ήταν και αυτό για τους βουλευτές, με τον Κώδικα Δεοντολογίας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ / Βίλα Αμαλία / Καπετάν Τόλιος. Αν -λέει- κάποιος βουλευτής διαφωνήσει με το χαρτάκι που θα δίνουν οι κομματικοί γραμμιτζήδες, θα υποχρεούται να παραδώσει την έδρα του. Αυτό που δεν αντελήφθην είναι το πώς.
Θα τον φωνάξουν στη
ρεματιά πίσω από την ΟΥΛΕΝ ο Μακαρώνας και ο Λιόλιος για τα καθέκαστα;
Θα προσαχθεί στο υπόγειο της Λουμπιάνκα για νουθεσία ή θα υποχρεωθεί,
δεμένος σε καρέκλα, να ακούσει τις τρίωρες παρεμβάσεις της Ζωίτσας στις
επιτροπές;
Αν λοιπόν, θεωρητικά, τους επόμενους μήνες το... Πολίτ Μπιρό, με Σκουρλέτηδες και σία, αποφασίσει τίποτα καψοκαλύβικες πρωτοβουλίες, από αυτές που επενδύουν στη φτώχεια για να έρθει η... επανάσταση ή για να ανοιχτούμε στο πέλαγος εκτός Ευρώπης, και κανένας τάλας βουλευτής, τον οποίο θα κλοτσήσει η συνείδησή του, θελήσει να διαφοροποιηθεί, πώς ακριβώς θα τον συνετίσουν τα συντρόφια;
Το αντισυνταγματικό τού
πράγματος, το εξόχως αντιδημοκρατικό, είναι προφανές. Ο «δημοκρατικός
συγκεντρωτισμός» πίνει μπίρες και φραπόγαλα στο Φλοράλ και παίρνει φόρα.
Το
κομματικό κράτος, με βρόμικο μάτι, οργανώνεται πριν καν βάλει χέρι στην
εξουσία.
Και γιατί μόνο τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ωρέ σύντροφοι; Αυτή η μπουρζουάδικη αστικοτσιφλικάδικη Δικαιοσύνη να κάνει ό,τι της καπνίσει;
Θεωρώ πάντως πολύ δύσκολο να φέρει τέτοιο βάρος ο σύντροφος
πρόεδρος του Σκουρλέτη. Δεν γίνεται να παίζει ζουρνά στον Σόιμπλε και
ταυτοχρόνως να κουλαντρίζει ελεγκτικούς μηχανισμούς, Δικαιοσύνη και
ενδεχόμενους βουλευτές που δεν κατέθεσαν την ελευθερία της συνείδησής
τους στο κόμμα. Η λύση είναι μία, παλιά και δοκιμασμένη, ώστε να μπορεί
απερίσπαστος να το ρίξει στα πνευστά:
Κομματικοί κομισάριοι. Ενας σε
κάθε υπηρεσία, γραφείο, πρωτοδικείο, εφετείο, θα τεντώνει και θα ισιώνει
ελέγχους, αποφάσεις, τα πάντα, σύμφωνα με τις κομματικές ντιρεκτίβες.
Διαβάζω και τις προγραμματικές θέσεις τους, που ξεδιπλώνονται μέρα με τη μέρα. Ο,τι θα μπορούσα να ευχηθώ είναι εκεί: ρήτρες ανάπτυξης, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους, ευρωπαϊκό New Deal, εξαίρεση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων από τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας, περίοδος χάριτος στην εξυπηρέτηση του χρέους για την άμεση εξοικονόμηση πόρων για την επανεκκίνηση της οικονομίας, τα πάντα όλα.
Ο,τι θα ευχόταν ο καθένας μας, ό,τι θα ήθελε να ακούσει ο λαός, αν περνούσε η υλοποίησή του μόνο από το χέρι μας. Αυτό, όμως, είναι και το πρόβλημα:
Ολα αυτά
είναι ένα άλλο «λεφτά υπάρχουν», ένα ελκυστικό και πιασάρικο ευχολόγιο,
το οποίο όμως προϋποθέτει τη σύμφωνη γνώμη των εταίρων και δανειστών μας
και 27 Κοινοβουλίων, που δεν τρώνε άχυρο, δεν κάνουν χάρες.
Στη δε απλή
ερώτηση «τι θα κάνουμε, αν απλά, καθαρά και ξάστερα πουν ΟΧΙ;», η μόνη
απάντηση που έχει δοθεί είναι ότι εμείς, ως αγέρωχοι μάγκες και
καραμπουζουκλήδες, απλά θα απαντήσουμε με στάση πληρωμών.
Ετσι εσείς,
κωλόφραγκοι;
Κι εμείς δεν θα σας πληρώσουμε τοκοχρεολύσια, μονομερώς.
Τουτέστιν, καραμπινάτη χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ. Διότι ναι μεν
δεν προβλέπεται νομικά, αλλά την προβλέπει η μπαμπέσα η πραγματικότητα.
Αν σου κλείσουν την κάνουλα της χρηματοδότησης, στερεύεις από ρευστό,
και επειδή ευρώ δεν μπορείς να τυπώσεις μόνος σου, θα αναγκαστείς να
τυπώσεις δικό σου νόμισμα, σε μια άτακτη και εσπευσμένη επιστροφή σε
εθνικό νόμισμα, που θα υποτιμηθεί ταχέως, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη
χώρα και τους πολίτες.
Αυτό δεν είναι κινδυνολογία, αλλά «ένα κι ένα
κάνουν δύο», η φυσική συνέπεια μιας τυχοδιωκτικής στάσης. Την πρώτη
γεύση την έχουν ήδη λάβει οι εισαγωγείς αγαθών, που υποχρεούνται,
επιστρέφοντας στο 2011, να προπληρώνουν μετρητοίς τα τιμολόγια για να
δεχτεί να φορτώσει ο ξένος προμηθευτής το εμπόρευμα. Κι έτσι, βέβαια,
«στραγγίζει» η αγορά από χρήμα και δημιουργείται μια τεράστια ανωμαλία
στη λειτουργία των επιχειρήσεων.
Τα βιβλία ισχυρών πρωταγωνιστών της
διεθνούς πολιτικής, όπως ο Ντράγκι και ο Γκάρντνερ, δείχνουν ότι στην
αρχή της κρίσης ο αληθινός κίνδυνος να μας «τιμωρήσουν» για
παραδειγματισμό ήταν υπαρκτός.
Σήμερα, που είναι καλύτερα
προετοιμασμένοι;
Αυτό δεν σημαίνει ότι απλά θα εφαρμόζουμε το
μεταφρασμένο χαρτάκι με τις οδηγίες. Σημαίνει ότι η έξοδος θα είναι βήμα
βήμα, με πειστική προβολή λογικών τροποποιήσεων, και όχι με μετωπική
σύγκρουση, που δεν θα την πληρώσουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτοί
οι οποίοι ήδη υποφέρουν και τους αξίζουν ρεαλιστική ελπίδα και αληθές
δρομολόγιο εξόδου, και όχι διαπιστώσεις και ευχολόγια, για να δει ο...
Πριμικήρης αν η θεωρία του είναι μάπα καρπούζι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου