Toυ ΤΑΣΟΥ ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ
Ίσως σε πολλούς πέρασε απαρατήρητο, αλλά η
Τουρκία έδωσε το δικαίωμα στους Τούρκους του εξωτερικού, για πρώτη φορά
στις χθεσινές προεδρικές εκλογές, να ψηφίσουν. Έτσι, την περασμένη
εβδομάδα λίγες εκατοντάδες ομογενείς της Πόλης (απ' ό,τι μαθαίνω
λιγότεροι από 300) ψήφισαν. Θα μπορούσε να είναι περισσότεροι αν το
σύστημα ήταν πιο απλό -προϋπέθετε ότι θα δήλωνες μέσω διαδικτύου το
δίωρο που θα ψήφιζες- και το ενδιαφέρον των ομογενών μεγαλύτερο.
Απ' ό,τι κατάλαβα από τις συζητήσεις με εκείνους που ψήφισαν, η πλειοψηφία τους ψήφισε τον Ρεντζέπ Ταγίπ Ερντογάν δίνοντάς του το «πράσινο φως» για την τρίτη ζωή του (η πρώτη στην ισλαμική αντιπολίτευση, η δεύτερη στην πρωθυπουργία, η τρίτη ως προέδρου σε ένα προεδρικό σύστημα που εφηύρε -όπως άλλωστε κι ο Πούτιν- για τις ανάγκες της πολιτικής κυριαρχίας του). Κριτήριο όσων των ψήφισαν ήταν η μικρή αντζέντα των μειονοτικών θεμάτων, η περιουσία του Πατριαρχείου, το σχολείο που ξανάνοιξε στην Ίμβρο, το οικοτροφείο της Χάλκης και πάει λέγοντας. Και στα θέματα μεγαλύτερου ενδιαφέροντος, όπως οι ελληνοτουρκικές οικονομικές σχέσεις, τα πράγματα βελτιώθηκαν. Σήμερα η Τουρκία -ποιος θα το πίστευε- είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της χώρας μας.
Όμως στα σημαντικότερα θέματα παρουσιάζεται ακινησία. Ο ελληνοτουρκικός διάλογος γυρίζει ξανά και ξανά «κολλημένος» στις ίδιες πάγια διατυπωμένες θέσεις. Συνεχίζεται για να μην διακοπεί.
Στο εσωτερικό της χώρας, με αφετηρία τις διαμαρτυρίες για το πάρκο Γκέζι στην Κωνσταντινούπολη, το καθεστώς -γιατί περί αυτού πρόκειται- δείχνει ένα βαθιά αυταρχικό πρόσωπο που περιφρονεί τις αξίες της τουρκικής μεσαίας τάξης, εκείνης που στήριξε τη μεταρρυθμιστική πλευρά του παιδιού από το Κασιμπάσα (ο Ερντογάν γεννήθηκε σε αυτή την φτωχοσυνοικία του Κεράτειου).
Η χθεσινή ψήφος των Τούρκων, ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, μοιάζει να βγάζει οριακά τον Ερντογάν πρόεδρο από τον πρώτο γύρο με 51%, έναντι 39% του Ιχσάνογλου και 9% του Κούρδου Ντεμιρτάς. Ο χάρτης της Τουρκίας δείχνει μια βαθιά διχασμένη χώρα (www.zaman.com.tr/secim), με όλους τους μεσογειακούς νομούς και την Ανατολική Θράκη να στηρίζει τον υποστηριζόμενο από την αντιπολίτευση Ιχσάνογλου, και το εσωτερικό της χώρας από το Τσανάκαλε και μέσα να «βάφεται» στα χρώματα του Ερντογάν.
Ο Ερντογάν θα είναι ένας πρόεδρος χωρίς θεσμικά αντίβαρα σε ένα σύστημα που πιθανόν δεν θα έχει πρωθυπουργό, αλλά απλά έναν γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου που θα παίζει τον ρόλο του πρωθυπουργού, ή αντίστροφα.
Ο σημερινός Πατριάρχης αγαπάει να λέει ότι ουδείς άλλος πολιτικός της χώρας στήριξε τόσο πολύ το γένος μας μετά τον Μεντερές όσο ο Ερντογάν. Αυτή η στήριξη τελείωσε τότε, τη δεκαετία του '50, με τα Σεπτεμβριανά. Η επέτειός τους είναι σε 25 μέρες.
Απ' ό,τι κατάλαβα από τις συζητήσεις με εκείνους που ψήφισαν, η πλειοψηφία τους ψήφισε τον Ρεντζέπ Ταγίπ Ερντογάν δίνοντάς του το «πράσινο φως» για την τρίτη ζωή του (η πρώτη στην ισλαμική αντιπολίτευση, η δεύτερη στην πρωθυπουργία, η τρίτη ως προέδρου σε ένα προεδρικό σύστημα που εφηύρε -όπως άλλωστε κι ο Πούτιν- για τις ανάγκες της πολιτικής κυριαρχίας του). Κριτήριο όσων των ψήφισαν ήταν η μικρή αντζέντα των μειονοτικών θεμάτων, η περιουσία του Πατριαρχείου, το σχολείο που ξανάνοιξε στην Ίμβρο, το οικοτροφείο της Χάλκης και πάει λέγοντας. Και στα θέματα μεγαλύτερου ενδιαφέροντος, όπως οι ελληνοτουρκικές οικονομικές σχέσεις, τα πράγματα βελτιώθηκαν. Σήμερα η Τουρκία -ποιος θα το πίστευε- είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της χώρας μας.
Όμως στα σημαντικότερα θέματα παρουσιάζεται ακινησία. Ο ελληνοτουρκικός διάλογος γυρίζει ξανά και ξανά «κολλημένος» στις ίδιες πάγια διατυπωμένες θέσεις. Συνεχίζεται για να μην διακοπεί.
Στο εσωτερικό της χώρας, με αφετηρία τις διαμαρτυρίες για το πάρκο Γκέζι στην Κωνσταντινούπολη, το καθεστώς -γιατί περί αυτού πρόκειται- δείχνει ένα βαθιά αυταρχικό πρόσωπο που περιφρονεί τις αξίες της τουρκικής μεσαίας τάξης, εκείνης που στήριξε τη μεταρρυθμιστική πλευρά του παιδιού από το Κασιμπάσα (ο Ερντογάν γεννήθηκε σε αυτή την φτωχοσυνοικία του Κεράτειου).
Η χθεσινή ψήφος των Τούρκων, ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, μοιάζει να βγάζει οριακά τον Ερντογάν πρόεδρο από τον πρώτο γύρο με 51%, έναντι 39% του Ιχσάνογλου και 9% του Κούρδου Ντεμιρτάς. Ο χάρτης της Τουρκίας δείχνει μια βαθιά διχασμένη χώρα (www.zaman.com.tr/secim), με όλους τους μεσογειακούς νομούς και την Ανατολική Θράκη να στηρίζει τον υποστηριζόμενο από την αντιπολίτευση Ιχσάνογλου, και το εσωτερικό της χώρας από το Τσανάκαλε και μέσα να «βάφεται» στα χρώματα του Ερντογάν.
Ο Ερντογάν θα είναι ένας πρόεδρος χωρίς θεσμικά αντίβαρα σε ένα σύστημα που πιθανόν δεν θα έχει πρωθυπουργό, αλλά απλά έναν γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου που θα παίζει τον ρόλο του πρωθυπουργού, ή αντίστροφα.
Ο σημερινός Πατριάρχης αγαπάει να λέει ότι ουδείς άλλος πολιτικός της χώρας στήριξε τόσο πολύ το γένος μας μετά τον Μεντερές όσο ο Ερντογάν. Αυτή η στήριξη τελείωσε τότε, τη δεκαετία του '50, με τα Σεπτεμβριανά. Η επέτειός τους είναι σε 25 μέρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου