ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: H χώρα του κοπαδοπροβατοειδούς τουρισμού!!!

Από τον ΝΙΚΟ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ

 

Πιο πολλά από κάθε άλλη χρονιά τα φετινά τουριστικά αφιερώματα στον ευρωπαϊκό Τύπο, σε στιλ «Οι ωραιότερες παραλίες» ή «Τα πιο φωτογραφημένα νησιά», συνήθως σε παμμεσογειακή, αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα. Παρατηρείται μια αφθονία από Ελλάδα, αλλά σε ένα γενικό κλίμα ενδεικτικό της «νέας» νοοτροπίας που επικρατεί, ακόμα και στον τουρισμό.

 

Σχεδόν παντού φιγουράρει πολύ ψηλά το Ναυάγιο της Ζακύνθου. Ως εδώ ουδεμία αντίρρησις. Ομως, προσέχοντας καλύτερα τη φωτογραφία, διαπιστώνει κανείς ότι τα 3-4 κρουαζιερόπλοια της ημερήσιας εκδρομής από την πόλη της Ζακύνθου ή τον Λαγανά είναι πλέον μεγαλύτερα από τον «Παναγιώτη», το κοντραμπαντιέρικο τσιγαράδικο σαπάκι που εξώκειλε αιφνιδίως εκεί το 1982, λες στο κατάλληλο μέρος. Υπό άλλη γωνία, το ναυάγιο του... Ναυαγίου (Αϊ-Γιώργης λεγόταν παλιά η παραλία) είναι τελείως εξαφανισμένο πίσω από εκατοντάδες ομπρέλες και ξαπλώστρες.

Σε αντίστοιχη κατάσταση βρίσκοναι και οι επόμενες παραλίες στα αφιερώματα, όπως το λευκαδίτικο Πόρτο Κατσίκι, με όλη την απότομη φιδωτή κατηφόρα προς την απόκρημνη ακτή να έχει μετατραπεί σε ναπολιτάνικο πάρκινγκ. Χειρότερη τύχη έχουν, όπως βλέπουμε πάντα στα σάιτ των αγγλικών, ισπανικών και κυρίως ιταλικών εφημερίδων, οι παραλίες της Σαντορίνης και σιγά σιγά και της Μήλου, η οποία έχει πλέον αρχίσει να υφίσταται έντονα το τσιμεντένιο τσουνάμι. 

Βέβαια, δεν χρειάζονται οι ξένες εφημερίδες για να μας δείξουν την καταστροφή που έχει προκαλέσει ο μεθοδικά αρπακτικός τουρισμός. Καθένας μας ξέρει κάποια παραλία που να την ήξερε ονειρεμένη και σήμερα να έχει γίνει Βουλιαγμένη. Θυμάται κανείς πώς ήταν πριν από την καταστροφή ο Προκόπης στη Νάξο, η Τσαμπίκα και το Πρασονήσι στη Ρόδο ή η τροπική παραλία του Βορρά, οι Αμμόλοφοι του Παγγαίου;

Στις δεκαετίες 1970-90, στις σχολές πολεοδομίας διεθνώς διδασκόταν ως παράδειγμα προς αποφυγήν ο Λιμένας Χερσονήσου, όπου συνέρρεε πλήθος από τσιμεντουπόλεις της Αγγλίας, της Γαλλίας ή της Ιαπωνίας, για να παραθερίσει σε τσιμεντούπολη χειρότερης ποιότητας από τη δική του, με θέα συχνά σε κάποιον ακάλυπτο χώρο πολυκατοικίας.  

Το 1990 ο Λιμένας είχε καταντήσει αποκλειστικά αποικία Αγγλων χουλιγκάνων, μαζί με τα γειτονικά Μάλια, τον Κάβο της Κέρκυρας, τον Λαγανά της Ζακύνθου και το απόλυτο βασίλειο του μπετόν, το Φαληράκι της Ρόδου. 

 Σήμερα το είδος του κοπαδοπροβατοειδούς τουρισμού έχει γίνει ο κανόνας, με κάποιες μικροβελτιώσεις ως προς την ποιότητα διαμονής.  

Κατά συντριπτική πλειοψηφία, ο μέσος τουρίστας δεν ζητάει πια το μοναδικό, το ήρεμο, αλλά απλώς το να μεταφέρει παρά θίν' αλός τις συνήθειές του.

Πώς θα κάνει διακοπές χωρίς να υπάρχει WiFi, απ' όπου θα στείλει τα selfies του στους ανά την υφήλιο κολλητούς του; 

Και δεν έχει πια σημασία η θάλασσα, ας είναι καλά η πισίνα. 

Και μην πει κανείς ότι τα κοπάδια αυτά συμβάλλουν στην ανάπτυξη, αφού έχουν έρθει με all inclusive, τα πάντα προπληρωμένα στο Λίβερπουλ ή την Τουλούζη ή το Ντόρτμουντ. 

Εντάξει, αφήνουν φιλοδώρημα ένα πενηνταράκι στα γκαρσόνια, δίνουν κι ένα δίευρω για έναν χάλκινο Μινώταυρο, πάει, το καλύψαμε το έλλειμμα!