"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Πιστεύω εις έναν Θεό. Τον Μαμωνά!



«Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, αυτή που σκοτώνει τους προφήτες και λιθοβολεί τους απεσταλμένους σε αυτήν...»
(Ματθαίος 23:37, 38)


Τι είναι ο άνθρωπος; 

Μία... προσομοίωση του Σύμπαντος, που φιλοξενεί μέσα του έναν Θεό και έναν Δαίμονα! Στις περισσότερες θρησκευτικές παραδόσεις και δοξασίες, το κακό είναι ο Διάβολος και το χρώμα συνήθως που το απεικονίζει είναι το σκοτεινό, το μαύρο, που συμβολίζει την ανυπαρξία, τον θάνατο. Ενώ ο Θεός αντίστοιχα, το λευκό, το φως, που συμβολίζει τη δημιουργία, τη ζωή. 

Αυτές οι δοξασίες, όμως, δεν απέχουν και πολύ από τα πορίσματα της επιστήμης! Σύμφωνα με νεότερες θεωρίες, οι γαλαξίες και τα νεφελώματα αποτελούν μόλις το 5% της πραγματικής μάζας του Σύμπαντος, ενώ το υπόλοιπο 95% αποτελείται από σκοτεινή ύλη και ενέργεια. Η σκοτεινή ενέργεια άρα είναι κυρίαρχη στο Σύμπαν. Ομως ενίοτε κάποιος κόκκος ζωής που δημιουργείται από αυτά τα νεφελώματα της σκόνης των άστρων... αντιστέκεται. Και χρειάζονται χιλιετίες, όπως υπολογίζουν οι αστρονόμοι, για να επιτρέψει ο χρόνος (Κρόνος) να δημιουργηθεί ένα σπέρμα ζωής. Και όχι πάντα. Στον δικό μας Γαλαξία αυτό το «σπέρμα», που αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία ζωής, ήταν ο πλανήτης μας. Η γη!


Τι είναι το Ισραήλ; 

Μια μικρογραφία της ανθρωπότητας. Ισραήλ είμαστε όλοι μας. Ολες οι φυλές του Ισραήλ, όχι αυτές που αναφέρει η Βίβλος αλλά οι σημερινές που το συναποτελούν: Ρώσοι, Γάλλοι, Αγγλοι, Ελληνες, Αραβες, Ισπανοί, Πολωνοί... Το Ισραήλ είναι το παίγνιο και το πείραμα των θεών επί της γης. Οι βιβλικοί μύθοι, η αυτο-εκπληρούμενη προφητεία. Η διαδρομή από τη γη της Χαναάν στο κράτος του Ισραήλ. Η επιστροφή στη γενέθλια γη. Εκεί που «άνοιξε τα μάτια της» η Ιστορία με τα πρώτα σημιτικά φύλα και άρχισε να καταγράφει τα πρώτα της επιτεύγματα. Εκεί που σήμερα δημιουργήθηκε ένα ωραίο πολυφυλετικό κράτος, που καθιστά τις ρατσιστικές θεωρίες ανυπόστατες. Περί ανωτερότητας της φυλής. Πλην των φανατικών σιωνιστών, που εζήλωσαν τη θεωρία της Αρίας φυλής. Περί περιούσιου λαού. 

Ομως αντί το νεοσύστατο κράτος να διδαχθεί από αυτή τη μακρόχρονη πορεία διωγμών και βασανιστηρίων που υπέστησαν οι περισσότεροι των υπηκόων του, αντί η Ιερουσαλήμ να γίνει ένα μεγάλο πνευματικό κέντρο της Ανατολής -κάτι αντίστοιχο με την Αλεξάνδρεια του Μ. Αλεξάνδρου-, που να αποτελεί κέντρο αναφοράς και συνεργασίας για τις τριγύρω χώρες, επέστρεψε ως τιμωρός, το υποδέχθηκαν ως παρία, αντέδρασε ως οπλισμένος κάβουρας αμυνόμενο και υιοθέτησε, μετά τον πρώτο αραβοϊσραηλινό πόλεμο, το δόγμα «Η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα» ανοίγοντας τον φαύλο κύκλο του αίματος στην περιοχή, στον οποίο ευχαρίστως ανταποκρίθηκαν οι μιμητές του, επί τα χείρω, όπως η Χαμάς. 

Εξάλλου, τι συνδέει τη Χαμάς με τους σιωνιστές;  

Η κοινή πίστη σ' έναν εκδικητικό θεό. Μωσαϊκό νόμο και οφθαλμόν αντί οφθαλμού οι μεν, τζιχάντ και συνεχής ιερός πόλεμος μέχρι εξοντώσεως του αντιπάλου οι δε. Αλλά είπαμε, ο άνθρωπος είναι «προσομοίωση του Σύμπαντος» ως φαίνεται και όχι του πλανήτη του, της μάνας γης. 

 Η γη έχει όμως ακόμη τους δικούς της Θεούς και αντιστέκεται. Οπως τον Νορβηγό γιατρό καθηγητή Ιατρικής Mads Gilbert, που προσέτρεξε παρατώντας την καριέρα του όπως και άλλοι για να βοηθήσει χειρουργώντας μικρά παιδιά στη Γάζα, ακτιβιστές που αγωνίζονται με κίνδυνο της ζωής τους για τα δικαιώματα ανθρώπων και ζώων όπως η Greenpeace, αγωνιστές και κοινωνικά κινήματα που αντιδρούν στη «μαύρη τρύπα» της παγκοσμιοποίησης, που απορροφά στο βωμό του κέρδους αεροπλάνα, λαούς, δάση και ζωές μικρών παιδιών, ένα ανά λεπτό...



Τον Σεπτέμβρη του 1993 υπογράφτηκε η συμφωνία του Οσλο ανάμεσα στον πρωθυπουργό του Ισραήλ Γιτζάκ Ράμπιν και τον ηγέτη της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης Γιάσερ Αραφάτ. 

Εκείνη την περίοδο και επί προεδρίας των ΗΠΑ Μ. Κλίντον, οι ελπίδες για ειρήνευση ήταν ακόμη ζωντανές και εμείς αισιόδοξοι. Πραγματοποιήσαμε τότε την πρώτη δημοσιογραφική αποστολή στη Λωρίδα της Γάζας, όπως διατυμπάνιζε στο πρωτοσέλιδό της η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», πρώτη και αυτή σε κυκλοφορία πανελλαδικώς τότε. Ομως το ρεπορτάζ μας δεν ήταν αισιόδοξο γιατί οι μαρτυρίες υποδήλωναν ότι η συμφωνία αυτή, αφού δεν υπήρχε εκατέρωθεν αμοιβαία εμπιστοσύνη, είχε μόνο μία προοπτική. Ν' αποτύχει. Και το γράψαμε. Και προκαλέσαμε την αντίδραση του υπεύθυνου Τύπου της ισραηλινής πρεσβείας, ότι παρόμοια δημοσιεύματα υπονομεύουν την προσπάθεια ειρήνευσης στην περιοχή, διότι δίνουν βήμα σε ακραία στοιχεία. 

«Μην τους απαντήσεις», μου συνέστησε ο αείμνηστος Πότης Παρασκευόπουλος. Μα, γιατί -αντέτεινα- εγώ τη δουλειά μου έκανα, δεν είναι προσωπικές μου απόψεις! «Εσύ τη δουλειά σου έκανες και αυτοί τη δουλειά τους κάνουν, αλλά όποιος δεν γράφει αυτά που θέλουν αυτοί, όποιος δεν πιστεύει στον ίδιο θεό με αυτούς, είναι εχθρός τους. Είσαι νέο παιδί, δεν ξέρεις.. Μην απαντήσεις...».


Δεν απάντησα. Απαντώ τώρα, που μεγάλωσα πια και κατάλαβα ότι όλες οι φυλές εντός και εκτός Ισραήλ είναι ίδιες. Και εξάλλου, όλοι στον ίδιο θεό πιστεύουμε πια. Στον Μαμωνά!

Δεν υπάρχουν σχόλια: