ΤΟΥΡΚΙΑ: O άθλιος γείτονάς μας

Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης

Αντιστρατηγος ε.α.

Είναι απορίας άξιον, το ότι υπάρχουν ακόμη καλοπροαίρετοι Έλληνες, οι οποίοι πιστεύουν στην «Τουρκική φιλία». 

Η Τουρκία στην έννοια της φιλίας δίδει διαφορετική ερμηνεία, δηλ. όπου υπάρχει συμφέρον εκεί υπάρχει φιλία. Γι’ αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις ώστε τα συμφέροντα των ισχυρών να συμπίπτουν με τα δικά της. Για να πετύχει αυτήν την συνταγή, ιστορικά πλέον τεκμηριωμένη, δεν δίσταζε στο παρελθόν, δεν διστάζει στο παρόν και να είσθε βέβαιοι, δεν θα διστάσει και στο μέλλον να πατήσει «επί πτωμάτων» για να πετύχει τους εθνικούς, επεκτατικούς και εγκληματικούς στόχους της. Δεν την απασχολεί το βιοτικό επίπεδο του λαού της, ούτε οι δημοκρατικές και θρησκευτικές ελευθερίες στην Τουρκία. Εκείνο που την ενδιαφέρει πρωτίστως να έχει ισχυρό και πολυάριθμο Στρατό για την ετσιθελική διεξαγωγή της εξωτερικής πολιτικής και ισχυρή αστυνόμευση στο εσωτερικό της χώρας για ευνόητους λόγους.

Η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά, μόνο έτσι θα πετύχει τους επεκτατικούς της στόχους, σε μία Ευρώπη χωρίς ηγέτες και με ξύλινα πόδια, και μια Αμερική, η οποία αγωνιωδώς αναζητά στηρίγματα στην Ευρώπη και την Ασία, για να εξασφαλίσει τα οικονομικά συμφέροντά της, στις ως άνω περιοχές.

Δεν υπάρχουν άλλες ερμηνείες για την σημερινή κατάσταση και τα γεγονότα που συμβαίνουν πλέον στην περιοχή μας, όπως το βεβαιώνουν:

ΠΡΩΤΟΝ:  

Η πρόσφατη ανιστόρητη δήλωση του Προέδρου της Αμερικής Μπάρακ Χουσεΐν Ομπάμα στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση όπου είπε: «…μετά τον Α! Π.Π. η Τουρκική Δημοκρατία είναι δικό σας επίτευγμα… και προήλθε με αγώνες και θυσίες του τουρκικού λαού… (κ.λπ.)», αποτελεί ύβρη στη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων σφαγιασθέντων Ελλήνων, Αρμενίων και άλλων εθνοτήτων από τα στίφη των απογόνων του Αττίλα. Όμως! Ο σκοπός του Προέδρου των Η.Π.Α. επετεύχθη δηλ. να γεμίσει τα τουρκικά στήθη με εθνική υπερηφάνεια. Αγνοώντας πιστεύω σκόπιμα τα λόγια του τότε Γεν. Προξένου των Η.Π.Α. την Σμύρνη κ. Γκόρτον, ο οποίος απεκάλεσε τους Τούρκους «Η κατάρα της Ασίας» και συγκλονισμένος δήλωσε: «σιχάθηκα που είμαι άνθρωπος», βλέποντας τα φρικώδη και βάρβαρα εγκλήματα του Μουσταφά Κεμάλ.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ:

 Όταν ο κ. Σαρκοζί και η κ. Μέρκελ δήλωσαν ότι θα δέχονταν την Τουρκία με Ειδική Σχέση, τότε ο κ. Ερντογάν, ο νέος Nabucco των κρατών του υπογαστρίου των αντιθέτων συμφερόντων με την Ρωσία, με περισσή υπεροψία απαντά: «Ή πλήρης ή δεν επιθυμούμε ένταξη». Επίσης όταν ρωτήθηκε ο Υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας, για την σύμβαση Κυρίων που υπέγραψε η Τουρκία, δηλ. αν ελέγχεται το διερχόμενο μεταναστευτικό ρεύμα από την χώρα τους η απάντηση του Τούρκου Υπουργού ήταν δασύτατη «…Δεν θα γίνουμε εμείς ο καταυλισμός των μεταναστών προς την Ευρώπη…».

ΤΡΙΤΟΝ: 

Από τα μέσα του 1980-90, η τότε κυβέρνηση της Ελλάδος μετέφερε ως γνωστόν τις προτεραιότητές της σ’ άλλους στόχους, με αποτέλεσμα να χαθεί η ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο. Τότε άρχισαν δειλά-δειλά να εμφανίζονται από τους Τούρκους οι πρώτες παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρους της Ελλάδος στο Αιγαίο. Με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχει τέτοια συχνότητα παραβιάσεων και κυκλοφορίας τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών στον εθνικό μας εναέριο χώρο που θυμίζει αστική αθηναϊκή συγκοινωνία «Πατήσια-Αμπελόκηποι». Και όχι μόνον, από ότι πληροφορούμενα τελευταία και τουρκικές ακταιωροί περιπολούν συνεχώς στην περιοχή της Δωδεκανήσου και οι οποίες όχι μόνο παραβιάζουν κατά κόρον τα Ελληνικά χωρικά ύδατα, αλλά δημιουργούν και προβλήματα σε ξένα τουριστικά σκάφη που καταπλέουν στην περιοχή.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ: 

Η Τουρκία, αυτός ο άθλιος γείτονάς μας, που δεν έχει μπέσα σε τίποτε και έχει υπομονή όνου, όσος χρόνος και αν χρειασθεί, για να βρει την ευκαιρία να δαγκώσει επικίνδυνα, συνεχίζει την επιθετική και επεκτατική πολιτική της εναντίον της χώρας μας. Απόδειξη! είναι ότι συνεχώς εξοπλίζει την Στρατιά του Αιγαίου όπως την ονομάζει και πρόσφατα ήλθε σε διαπραγματεύσεις με την Ρωσία, για την προμήθειά της, με πυραύλους S400.  Η τουρκική πολιτική και ο μακρόπνοος σχεδιασμός αυτής είναι προβλέψιμος, ενεργούν προκλητικά μόνον όταν αισθάνονται υπεροπλία και διατηρούν διεθνή πολιτικά και διπλωματικά υπέρ αυτών ερείσματα. Σκεφτείτε! πότε οι Τούρκοι εισέβαλλαν στην Κύπρο, ένα στόχο τον οποίον χρόνια ετοίμαζαν, το 1974, όταν η Ελλάδα ευρίσκετο σε διεθνή απομόνωση λόγω των εσφαλμένων γεγονότων των τότε κρατούντων. Και! πότε άρχισαν οι παραβιάσεις του εναερίου μας χώρου, όταν για τους γνωστούς λόγους, η ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο διαταράχτηκε υπέρ της από εκεί πλευράς του Αιγαίου.

Έναντι όλης αυτής της κατάστασης που έφθασαν σε τραγικά όρια, τον υπερήφανο ελληνικό λαό, τα διεθνή, εθνικά και οικονομικά του προβλήματα, την εσωτερική και εξωτερική του ασφάλεια, τα κοινωνικά του προβλήματα και πολλά άλλα, οι πολιτικοί άνδρες του τόπου, που είναι και υπεύθυνοι για την κατάσταση αυτή, είναι εγκλωβισμένοι οι ίδιοι στο άθλιο πολιτικό σύστημα που επικρατεί στον τόπο μας. Δεν μπορούν ν’ απεγκλωβιστούν από αυτό για συνεργασία μεταξύ των, παρά την καλή θέλησή των, για να επιλύσουν τα εθνικά προβλήματα της χώρας μας, ούτε και να μπορούν να εργασθούν για την ευημερία του ελληνικού λαού.

Αντί λοιπόν να υπάρξει πολιτική αλλαγή του τόπου, με συνεργασία όλων των πολιτικών δυνάμεων για τον εκσυγχρονισμό και την ουσιαστική οργάνωση του Κράτους, τον περιορισμό του παμφάγου και σπάταλου Κράτους, την επίλυση των οικονομικών και εθνικών προβλημάτων, την λήψη ουσιαστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της επικίνδυνα αυξανόμενης εγκληματικότητας, την λήψη μέτρων για το επικίνδυνο φάσμα της υπογεννητικότητας των Ελλήνων, το μεταναστευτικό πρόβλημα και την απαραίτητη αναδιοργάνωση των «πάλαι πότε» ισχυρών Ενόπλων μας Δυνάμεων·

Εμείς, τι Κάνουμε για όλα αυτά;

- Επειδή δεν μπορούμε να περιορίσουμε το εγκληματικά σπάταλο κομματικό μας Κράτος, αναγκάζουμε τον Υπουργό Οικονομίας της χώρας μας να βάζει συνεχώς φόρους, με τους οποίους ελπίζουν να ελαφρώσουν τον προϋπολογισμό του Κράτους. Χωρίς βέβαια τόλμη και απόφαση επιστροφής των  κλαπέντων στον κρατικό κορβανά.

- Εις ό,τι αφορά το Σκοπιανό, αντί εμείς να κόψουμε κάθε κουβέντα με τον κ. Νίμιτς και με οποιονδήποτε άλλον, καθόμαστε και συζητάμε χωρίς ίχνος ελληνικής λεβεντιάς και αξιοπρέπειας, τις προσθαφαιρέσεις του, στην παγκοσμίως αναγνωρισμένη ιστορική αλήθεια της Ελληνικής Μακεδονίας.

- Τέλος, οι κατά καιρούς μειώσεις της θητείας από τις διάφορες Κυβερνήσεις, είναι εθνικό και οικονομικό έγκλημα για το μέλλον της Πατρίδος μας. Η τελευταία μείωση της θητείας για την Ελλάδα ήταν απαγορευτική, διότι η χώρα απειλείται συνεχώς και έχει τεράστιο πρόβλημα υπογεννητικότητας. Και, όμως έγινε. Η λύση των ΕΠΟΠ σε μεγάλο αριθμό είναι επίσης απαγορευτική για μια χώρα οικονομικά υπερχρεωμένη και με υπερτροφικό δημόσιο τομέα.

Οι πολιτικές ηγεσίες μας πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι το ανθρώπινο δυναμικό θέλει ηγέτες, οι οποίοι να διδάσκουν με τις πράξεις των, διότι οι πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες γίνονται πλέον αντιληπτές από τον Ελληνικό λαό (όπως τα πρόσφατα γεγονότα Ποτάμι, Ελιά κ.λπ.). Επίσης ποιος! ανάγκασε ποιον! με τα σημερινά δεδομένα να μειώσει την θητεία;  Ο Ελληνικός λαός, όχι! αντίθετα εκφράζει ανησυχίες για την εξ’ ανατολών απειλή και όχι μόνο και για το «ετοιμοπόλεμο» των Ενόπλων Δυνάμεων (ιδίως η εφεδρεία). Το σπουδαιότερο δε, ουδέποτε αυτός (δηλ. ο Ελληνικός λαός) παραπονέθη για την διάρκεια της θητείας και τις Στρατιωτικές δαπάνες (μιλάω για τον σκεπτόμενο Έλληνα). Ο Ελληνικός λαός βλέπει τι γίνεται γύρω μας, τα πολιτικά Κόμματα είναι τυφλά μόνο εξουσία ονειρεύονται.

Η πρότασή μας για την πολιτική ηγεσία είναι θητεία 18 μηνών (από το 18ο έτος) και περιορισμένο αριθμό ΕΠΟΠ για την χρησιμοποίησή των στα σύγχρονα πολεμικά μηχανήματα που διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις.

Κατά την προσωπική μου γνώμη, για να μπορεί να μπει μια τάξη στην χώρα μας, αυτή θέλει Ηγέτες. Η διαφορά μεταξύ ΗΓΕΤΗ και ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ εξουσίας είναι, ο μεν δεύτερος ακολουθεί την «πεπατημένη» λαμβάνοντας αποφάσεις που εξυπηρετούν τα κομματικά συμφέροντα, ενώ ο Ηγέτης δεν διστάζει να πάρει σκληρές, αλλά δίκαιες και φαινομενικά δυσάρεστες αποφάσεις, όταν πιστεύει έτσι εξασφαλίζεται η ευημερία του ελληνικού λαού και η ισχυροποίηση της Χώρας (Στρατιωτική – Οικονομική).

«Η ΑΡΕΤΗ ΘΕΛΕΙ ΤΟΛΜΗ»