Πού το παράδοξο με τα γεγονότα που απασχολούν τις τελευταίες μέρες εφημερίδες και ΜΜΕ;
Πάντα οι
παρατρεχάμενοι, κι όχι μόνο στον έρμο τούτο τόπο, αλλά διεθνώς και
διαχρονικά, περίσσεψαν. Δίπλα σε κάθε ηγέτη, άρχοντα, κυβερνήτη,
διοικητή, διευθυντή, γυμνασιάρχη, έφορο, ταμία, δίπλα σε κάθε αστυνομικό
διευθυντή, σε κάθε επιχειρηματία, αφεντικό, υπεύθυνο, φυτρώνει κάθε
φορά ένα ζιζάνιο.
Είτε φυτεμένο από τον Κύριο είτε αυτοφυές.
Πρέπει να
συνηθίσουμε την ιδέα πως η προδοσία, η υπονόμευση, η συκοφαντία, η
διαστρέβλωση, η παραπληροφόρηση, η αλλοίωση, το πισώπλατο χτύπημα είναι
σχεδόν εγγεγραμμένα στο DNA του ανθρώπου.
Ξεχάσαμε άραγε τόσο γρήγορα το «μύθο» του Παραδείσου; Ο όφις δεν
μας δίδαξε τίποτε; Ούτε το φίδι κολοβό των γιαγιάδων μας;
Φαίνεται
εξάλλου λογικό να είναι σχεδόν δίδυμο κάθε εξουσιαστικού σχήματος η
προδοσία.
Αισθάνεται κανείς την ανάγκη να δεχτεί πως κάτω από τη σκιά
κάθε εξουσιαστικής φύτρας ανδρώνεται και ο μανδραγόρας που κατ' αρχάς
ναρκώνει, αφήνοντας τον εξουσιαστή στην άγνοια και την αμεριμνησία,
ώσπου μέσα στο βαθύ μακάριο ύπνο του να δεχτεί το δηλητήριο του σκορπιού
ή του λυσσασμένου πίθηκου (το είδαμε κι αυτό στη μακάρια χώρα μας).
Δεν είναι μόνο οι γελωτοποιοί, οι τζουτζέδες δίπλα στους
θρόνους, είναι και οι γελαστοί δήμιοι που μετατρέπουν τα σιρίτια σε
αγχόνη και τη σαμπάνια... σε σαμπουάν, κοινώς σαπούνι για να κρεμάσουν
το αφεντικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου