ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Πνιγμοί

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Ας  υποθέσουμε  λοιπόν ότι πρόκειται περί οργανωμένης   συνωμοσίας και  σκηνοθετημένης συμπαιγνίας.  

Ας υποθέσουμε ότι  το «Ποτάμι»  είναι κατασκεύασμα  των  συστημικών Megaκαναναλαρχών.  

Ας  υποθέσουμε, ακόμα, ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι   ενεργούμενο και  εγκάθετος  πασίγνωστου μεγαλοεργολάβου.  

Και τέλος  ας υποθέσουμε  ότι   το σχέδιο πάει κάπως  έτσι: Να ροκανίσουμε  ψηφουλάκια από  τον Αλέξη.  Να  εξασφαλίσουμε  διψήφιο εκλογικό ποσοστό. Και στο   τέλος να συμμαχήσουμε  με τον Σαμαρά και  τον Βαγγέλα. Ετσι ώστε  ουδεμία  αλλαγή, ουδεμία ταραχή. Να μείνουν όλα ως έχουν!
 

Ομως όλες αυτές οι  υποθέσεις  εργασίας  πάσχουν από κάμποσα  «αλλά».  Οπως. Η υποτιθέμενη συνωμοσία έχει  ήδη   αποκαλυφθεί. Και από πρωτοκλασάτους  «παίκτες»   της επικοινωνίας και του πολιτικού  σχολιασμού  έχει  στιγματιστεί. Οπως ας πούμε, από  τον  Λάκη Λαζόπουλο. Οπου  η τηλεοπτική εκπομπή του    χαίρει   άκρας   θεματικότητας και λαικής αποδοχής. Οπως, ας πούμε, από τον Γιώργο  Τράγκα. Οπου  η  ραδιοφωνική του  εκπομπή-κυρίως-αλλά και οι τηλεοπτικές του εμφανίσεις χαίρουν  εξαιρετικής  ακροαματικότητας και θεαματικότητας. Οπως, ας πούμε, από τις πέννες    διαφόρων εκλεκτών  συναδέλφων σε  πολλές   στήλες και   πολλές εφημερίδες. Οπως, ας πούμε, από  τα  στόματα   χιλιάδων πολιτών που  στα καφενεία ανταλλάσσουν απόψεις και   αρκετοί εξ αυτών χλευάζουν την  συνωμοσία του «Ποταμού»

Επομένως τι;  

Α σου  λένε.  Τα συστημικά κανάλια  χειραγωγούν   τους  θεατές. Ωραία. Ομως και οι άλλοι,  οι αντίπαλοι, το ίδιο  κάμουν.  

Επομένως τι;  

Ξέρετε  τι λέω εγώ;  

Οτι αυτή η  λογική, περί  συνωμοσίας και παγίδας,  εκλαμβάνει κάθε πολίτη  ως   βλάκα,    ηλίθιο, αδιάφορο, χαβαλετζή και  χαιβάνι.  Με απλά λόγια, ό,τι  του  δίνουν   το καταπίνει και το   χωνεύει. Και μάλιστα  εν μέσω  κρίσης

Ξέρετε τι άλλο   ακόμα  λέω;  

Οτι όλα αυτά είναι  βολικά.  Για όλους ημάς και υμάς. Που προσπερνώντας με  άνεση  μπαλαρίνας   τις προσωπικές, υποκειμενικές  μας ευθύνες,   παριστάνουμε  τους αθώους και  τους  ανυποψίαστους. Ετσι ώσε πάντα, μα πάντα, να  φταίνε κάποιος Σαμαράς, κάποιος Γιωργάκης, κάποιος Βαγγέλης, κάποιος Αλέξης και  κάποιος Σταύρος. Πάντα υπόλογοι οι  πολιτικοί. Πάντα  τα θύματα εμείς!

Το ζήτημα   εντελώς απλό: 

Φίλε  μου στρώσε τον  κώλο σου.  Να διαβάσεις. Να μελετήσεις. Να επεξεργαστείς όλες τις απόψεις. Να  κοιτάξεις το συμφέρον σου. Να ακούσεις. Να  σχολιάσεις.  Να σκεφτείς το μέλλον  σου.  Ρε μπαγάσα πρώτα πρέπει να απαντήσεις  σε μια απλή ερώτηση: Ποιος  κόσμος  σου ταιριάζει; 

 
Ξέχασε τα πρόσωπα. Ξέχασε  τα επικοινωνιακά κόλπα. Ολα  είναι ζήτημα πολιτικής. Τα πρόσωπα  υπηρετούν  πολιτικές. Και καθόλου το αντίστροφο. Πρώτα το αντικειμενικό. Στοιχειώδες

Αφού λοιπόν  τα κάμεις όλα αυτά.  Στο ιδιωτικό,  προσωπικό  σου «φροντιστήριο», τότε να αποφασίσεις  τι θα   ψηφίσεις. 

Αλλιώτικα η απάντηση είναι  απλή
 

Αν είμαστε τόσο μα τόσο  χαιβάνια  ε τότε  ας πνιγούμε όλοι μαζί  στα θολά  ποτάμια!