«Δανείζονται με 5%, αντί για το ισχύον 1,5%, αυξάνοντας το δημόσιο
χρέος. Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ κάνουν την πιο ακριβή εκλογική καμπάνια, με δημόσιο
χρήμα!», διαμήνυσε μέσω του twitter ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά
άρχισε το πάρτι του σαρκασμού, επειδή το «ισχύον 1,5%» είναι το επιτόκιο
της τρόικας.
Το πιο σαρκαστικό εύρημα ήταν η αλλοίωση μιας φωτογραφίας
των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στο προαύλιο της Βουλής. Ενώ το πραγματικό
έγραφε «Καταστρέφετε τη χώρα! Πάρτε πίσω τα μνημόνια», η ψεύτικη φωτο το
αντέστρεφε: «Καταστρέφετε τη χώρα! Φέρτε πίσω τα μνημόνια».
Ομως ο κ. Παπαδημούλης έχει ένα δίκιο κι ένα άδικο.
Το δίκιο του έχει να
κάνει με το υψηλότερο κόστος του δανεισμού από τις αγορές σε σχέση με
τα επιτόκια της «μισητής τρόικας».
Το άδικο έχει να κάνει με τα στοιχεία
της εξόδου:
1) το ποσό είναι μικρό· 2 δισ. αντί των 4-7 δισ. που
διαμήνυαν παλιότερα τα κυβερνητικά στελέχη·
2) το επιτόκιο θα κυμανθεί
στο 5-5,5%, αντί των 6-7% που προϋπολογιζόταν.
Με αυτά τα μεγέθη η
ακριβότερη (σε σχέση, πάντα, με τα επιτόκια της τρόικας) έξοδος στις
αγορές μπορεί να αξίζει το κόστος, αφού θα έχει ευεργετικές
δευτερογενείς επιπτώσεις και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Αρκεί το
ρίσκο να έχει προϋπολογιστεί...
Το πρόβλημα όμως και σε αυτή την περίπτωση είναι η διγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ,
κάτι βέβαια που δεν είναι μόνο δικό του χαρακτηριστικό. Αν σκεφθούμε τα
Ζάππεια της Ν.Δ. πρέπει να καταλήξουμε στο θλιβερό συμπέρασμα, ότι
ολόκληρο το πολιτικό σύστημα λειτουργεί με την τακτική «και με τον
αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ», ή του «εμ έτσι, εμ αλλιώς» που θα ’λεγε
ο κ. Φίλιππος Σαχινίδης.
Αυτό αποτυπώθηκε κυρίως με την ψευδεπίγραφη
«τομή του μνημονίου». Η χώρα ταλαιπωρήθηκε πολλά χρόνια, μέχρι να
δεχθούν όλοι ότι «ένας άλλος κόσμος» δεν ήταν εφικτός το 2010. Τώρα
γίνεται κατανοητό ότι μια χώρα με ελλείμματα σαν της Ελλάδας έπρεπε να
προχωρήσει σε σκληρά μέτρα παίρνοντας μάλιστα -δίχως να είναι δεδομένο-
το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία του κόσμου, έτσι ώστε να κάνει την πιο
ήπια δυνατόν προσαρμογή.
Ποιος θυμάται τη φιλολογία περί «απεχθούς
χρέους», περί «τοκογλυφικών επιτοκίων», τις μούντζες και τις κρεμάλες
στο Σύνταγμα;
Ποιος θυμάται τα μπλόκα στη Βουλή το καλοκαίρι του 2011
για να μην ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο, αυτό που έφερε και το «ισχύον
1,5%»;
Ποιος θυμάται τους προπηλακισμούς των βουλευτών, τις ορδές των
«Αγανακτισμένων» που ακολουθούσαν τις πρακτικές των παρακρατικών της
Θεσσαλονίκης του ’63 με τις αντισυγκεντρώσεις στους τότε υπουργούς του
ΠΑΣΟΚ;
Δεν έφταιγαν φυσικά αυτοί· τους έσπρωχνε η δυσώδης εμπρηστική
ρητορεία των κομματικών στελεχών. Αυτών που όφειλαν να ξέρουν
καλύτερα...
Τα αναφέρουμε όλα αυτά διότι το στοίχημα της χώρας δεν κερδήθηκε με την
ελαφρά έξοδο στις αγορές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου