Μην ακούτε τις διαψεύσεις. Έγινε πραξικόπημα. Μαύρη χούντα κι άραχνη.
Σιγά – σιγά. Από το 1981 και μετά και ειδικότερα απ’ όταν οι ιδιώτες
επιχειρηματίες μπούκαραν στις συχνότητες.
Σιγά – σιγά το αληθινό κέντρο των αποφάσεων και της πολιτικής
δυναμικής έφυγε από το Μαξίμου, τα υπουργεία και τα κομματικά αρχηγεία.
Πέρασε στα χέρια των μπετατζήδων κι εθνικών προμηθευτών, που παράλληλα,
από δημοκρατική ευαισθησία, φροντίζουν για την ενημέρωση σας.
Γιατί
νομίζετε βγάζουν τις παθητικές εφημερίδες τους, ωρέ χαϊβάνια; Γιατί
συντηρούν τα ζημιάρικα κανάλια τους; Για την αλήθεια και την δημοκρατία
κι εκείνο τον όψεως στην Ελβετία.
Το κράτος, η κυβέρνηση, εξέθρεψε τον ίδιο τον δυνάστη του, τον
νταβαντζή του. Γιατί η διαπλοκή είναι ένα παράσιτο, ένα θηριώδες πια
τσιμπούρι στο σβέρκο του ξενιστή, του λαού. Από τον κρατικό
προϋπολογισμό έκανε η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο. Με τα κατάλληλα
νταραβέρια και την δέουσα μεσολάβηση των πολιτικών – υπαλλήλων, παίρνανε
δάνεια αέρα πατέρα, με – όπως το λένε κομψά – «εξωτραπεζικά κριτήρια».
Στους καλούς καιρούς αρμέγανε τον κρατικό προϋπολογισμό με
υπερτιμολογημένα έργα και προμήθειες. Στους δύσκολους ή και γιατί έτσι
τους έπαιρνε, τραβάγανε δάνεια, από τα οποία μερικά, αν όχι όλα, θα τα
πληρώσετε εσείς, κιμπάρηδες φορολογούμενοι. Καθ’ ότι πολλά από αυτά θα
ξεπέσουν στα κακά τεμάχια τραπεζών που θα μείνουν στο δοβλέτι, ενώ οι
ιδιώτες θα πάρουν το βέρτζινο, καθαρό και καλογυαλισμένο τεμάχιο.
Αδέρφια, είμαστε η χώρα όπου όλοι είναι κάτι άλλο. Οι πολιτικοί δεν
κυβερνούν και ξημεροβραδιάζονται στους προθαλάμους των «επιχειρηματιών».
Οι «επιχειρηματίες» τον ιδιωτικό τομέα δεν τον ξέρουν, δεν τους ξέρει,
έχουν ένα πελάτη, το λαό, το κράτος. Σοβιετικός καπιταλισμός αλά
μπαλκανέζ. Οι εκδότες φτιάχνουν δρόμους και πουλάνε από τσιτσιμπλίκια
έως αεροπλάνα στο κράτος κι οι εργολάβοι στήνουν εφημερίδες. Οι
τραπεζίτες δανείζουν πορτοφολάδες με κουστούμι. Κι όλοι μαζί μια ωραία
παρέα.
Λοιπόν, δεν ακούσατε ερπύστριες αλλά το golpe, όπως το λένε οι
βετεράνοι και σπεσιαλίστες στα πραξικοπήματα λατινοαμερικάνοι, έγινε
λάθρα εδώ και χρόνια, από γραβατοφορεμένους πολίτες και με αριστερούς
υπαλλήλους. Σιγά – σιγά. Απ’ όταν ο Φραγκούλης Φράγκος ήταν απλός
λοχαγός. Αμέτοχος. Αφού αυτός κι οι συνάδελφοι του, γνήσια παιδιά του
Λαού, απλά φύλαγαν την Πατρίδα απέξω, ενώ κάποιοι άλλοι ήδη την έτρωγαν
από μέσα.
Λοιπόν, θα σας το πω κομψά, καθ’ ότι τόσα χρόνια γαλλικά, πιάνο και μπαλέτο δεν πήγανε χαμένα:
Μπορείς να έχεις μαζί σου τον κυρ Σταύρο κι όλα τα
μπατιρημένα μαγαζιά του, τον «μονοπύθμενο» αποδομητή της Ιστορίας, τον
τύπο που δάνειζε τον εαυτό του για να συμμετέχει στην αύξηση κεφαλαίου
της δικής του τράπεζας. Μπορεί να έχεις μαζί σου το κανάλι του
Σουλεϋμάν, το κανάλι της βαλσαμωμένης Όλγας κι όλους τους μπιζιμπόντηδες
της γνωστής Πλατείας και των ρουφ γκάρντεν και όχι απλά να χάσεις το
παιχνίδι αλλά να συντριβείς σαν τον Ρωμανό Διογένη στο Μαντζικέρτ.
Θυμάστε τον μαρτυριάρη πρωθυπουργό των Ιμίων, των S-300 και του
Οτσαλάνειου άγους; Τέτοιο σέρβις από τη διαπλοκή δεν είχε ούτε ο
Σουμάχερ στα πιτ. Που ‘ντος τώρα;
Θυμάστε που το 2004 πήγαινε το ψηλό παιδί από τη Μινεσότα στο
Καλέντζι και σταματούσαν το πρόγραμμα τους τα κανάλια της διαπλοκής, για
να μας πουν διθυραμβικά, ότι χαιρέτισε μια γριά, πλήρωσε μόνος του τα
διόδια κι άλλα γραφικά; Την ίδια ώρα που τον Καραμανλή τον πήγαιναν σαν
τα γατάκια; Όλους τους είχε στοιχημένους πίσω του ο τουρίστας. Πού ‘ναι
τώρα;
Να ζήσουμε να τους θυμόμαστε.
Αν όμως δεν αποτελείς εξάρτημα της ήδη πολυετούς Χούντας των
νταβαντζήδων, αν διοικείς δια του παραδείγματος, μπορείς μόνο με την
κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία, ένα μέρος του διαδικτύου και δυο
εφημερίδες, να τους αλλάξεις τα φώτα και να βγεις θριαμβευτής.
Γιατί ξέρετε τι θέλω; Αυτός που ψήφισα να κυβερνά δυνατός κι
ελεύθερος. Να πάρει πίσω από τα χέρια της διαπλοκής την αληθινή εξουσία.
Να μπορεί να αγωνιστεί για την υστεροφημία του και το κοινό καλό με
έργα. Να γίνει κύριο κεφάλαιο της Ελληνικής Ιστορίας, να μην τον
τραβήξουν τα βαρίδια των εύκαμπτων συνεργατών και των εξωθεσμικών στο
περιθώριο μιας υποσημείωσης.
Γιατί, μην ξεχνάτε, όλοι αυτοί, κι οι πιο αλαζόνες και μεγαλόσχημοι,
ένα πράγμα φοβούνται, γι’ αυτό τα κάνουν όλα αυτά, για να φυλαχτούν από
ένα πράγμα: τον Χωροφύλακα, τα σίδερα. Κι είναι κουφάρια, μπατιρημένοι
παπατζήδες, που μπορείς να τους ξεδοντιάσεις με δυο τρεις ελέγχους, με
τα δάνεια που έχουν, ένα εκ του μηδενός νέο, πλειοδοτικό, διαγωνισμό για
τις συχνότητες κι ανοίγοντας το παιχνίδι των έργων, με fair play, που
λένε και στο Κολλέγιο.
Με μια κουβέντα, έχοντας μαζί σου τους νταβαντζήδες κι ενάντια σου το λαό, έχεις ραντεβού με την ήττα.
Έχοντας μαζί σου το λαό κι ενάντια σου τους νταβαντζήδες, θα νικήσεις. Κι αν δεν νικήσεις, τουλάχιστον θα έχεις Τιμή.
Θα σε έχει η Ιστορία στο πλάϊ του Καποδίστρια κι όχι κάποιων άλλων, όνομα και μη χωριό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου