Του Παναγιωτη Παναγοπουλου
Μπορεί να ακούγεται εξωφρενικό και τραβηγμένο από τα μαλλιά, αλλά ταινίες για παιδιά, όπως η νέα περιπέτεια των «Muppets» και το «Happy Feet 2», κατηγορούνται για αντικαπιταλιστική προπαγάνδα, κομμουνισμό και προώθηση της ατζέντας του γκέι ακτιβισμού! Θα μπορούσε να είναι ένα από τα νούμερα σε κωμικά σόου της αμερικανικής τηλεόρασης, όπως το Saturday Night Live ή το The Colbert Report, όμως είναι μια πραγματικότητα που δυσκολεύεται να πιστέψει κανείς.
Εδώ και πολλές δεκαετίες η κόντρα ανάμεσα στους Δημοκρατικούς και στους Ρεπουμπλικανούς εντείνεται όταν μπαίνει στη μέση το Χόλιγουντ, μια έννοια απολύτως ταυτισμένη με τον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης. Ο τόπος λοιπόν όπου η τέχνη προβάλλεται και προωθείται ως προϊόν σε ένα παγκόσμιο κοινό παραδοσιακά διοικείται από οπαδούς των Δημοκρατικών. Οσο και αν έχουν προσπαθήσει οι Ρεπουμπλικανοί να διεισδύσουν στην κινηματογραφική βιομηχανία, η αναλογία σταρ, δημιουργών και στελεχών των στούντιο είναι συντριπτική υπέρ των Δημοκρατικών.
Τι απομένει λοιπόν στην άλλη πλευρά; Να κατηγορεί ό,τι παράγεται από το Χόλιγουντ. Και επειδή οι αντιπαραθέσεις στις ταινίες για το ενήλικο κοινό έχουν εξαντληθεί, στο πεδίο τώρα μπήκαν και οι ταινίες που απευθύνονται στα παιδιά.
Με επικεφαλής ακραίους πολιτικούς και κραυγαλέους πολιτικούς σχολιαστές συντηρητικών τηλεοπτικών δικτύων όπως το Fox, τις τελευταίες εβδομάδες έχει αρχίσει ένας πόλεμος εναντίον της οικογενειακής κινηματογραφικής ψυχαγωγίας. Εχει περάσει πάρα πολύς καιρός από τότε που η «Χιονάτη» του Γουόλτ Ντίσνεϊ επικρίθηκε επειδή δήθεν αποτελούσε πλατφόρμα για την προώθηση των ιδεών του φεμινισμού. Σήμερα το πολιτικό παιχνίδι είναι πολύ πιο επιθετικό και φτάνει σε αδιανόητες ακρότητες.
Το ζήτημα ξέσπασε πρόσφατα, όταν το Fox επιτέθηκε στη νέα ταινία των «Muppets», κατηγορώντας την για αριστερή, κομμουνιστική και αντικαπιταλιστική προπαγάνδα. Ναι, μιλάμε για μια ακόμη περιπέτεια των κοσμαγάπητων Κέρμιτ, Μις Πίγκι και των υπόλοιπων μαλλιαρών συντρόφων τους.
Πώς από το εργαστήριο της εταιρείας του Τζιμ Χένσον και του στούντιο της Ντίσνεϊ έφτασαν να τους κατηγορούν για το Κ.Κ. ΗΠΑ;
Επειδή ο «κακός» της ταινίας, τον οποίο υποδύεται ο βραβευμένος με Οσκαρ Κρις Κούπερ, είναι ένας πετρελαιάς από το Τέξας, με το όνομα Τεξ Ρίτσμαν (Τεξ Πλούσιος), ο οποίος θέλει να κατεδαφίσει το παλιό θέατρο των Muppets. «Πώς τολμούν να στοχοποιούν το αμερικανικό κεφάλαιο;» ήταν η λογική της επίθεσης αφήνοντας τους πάντες με ορθάνοιχτα μάτια και ακόμη περισσότερο τα ίδια τα Muppets, για τα οποία το γουρλωμένο βλέμμα είναι και μέρος της γοητείας τους. Η συμμετοχή στην ταινία του Τζέιμς Κάρβιλ, Δημοκρατικού σχολιαστή της εκπομπής Crossfire του CNN, απλώς διευκόλυνε τις επιθέσεις των Συντηρητικών.
Επειδή όταν αρχίσει μια υπερβολή δύσκολα σταματάει, οι Συντηρητικοί πολιτικοί στην Αμερική και οι φίλα προσκείμενοι αναλυτές άρχισαν να ανακαλύπτουν κρυφά μηνύματα αριστερής πολιτικής σε ένα πλήθος άλλων ταινιών για παιδιά. Ετσι, το «Happy Feet 2» δεν είναι όπως όλοι νομίζαμε, μια απλή παιδική ιστορία για χαρούμενους πιγκουίνους και ένα πιγκουινάκι που δεν του έρχεται να χορέψει. Σύμφωνα με τον Κάιλ Σμιθ, κριτικό της New York Post, η ταινία «έχει μια βαθιά αριστερή πολιτική ατζέντα».
Το τραγούδι που λένε οι πιγκουίνοι με στίχους: Ας δουλέψουμε μαζί/ για να βελτιώσουμε τη ζωή μας/ αυτή είναι η δοκιμασία/ χωρίς αγώνα δεν έχει πρόοδο/ δώσε ένα χέρι βοήθειας/ στον αδελφό σου για να κάνει το καλύτερο/ άνθρωποι του κόσμου ενωθείτε/ με δύναμη στους αριθμούς/ μπορούμε να πετύχουμε για μια φορά/, όπως λέει ο Σμιθ, θα μπορούσε να είναι ο ύμνος του κινήματος Occupy Wall Street...
Εκτός των άλλων, το «Happy Feet 2» κατηγορείται και ως φιλική προς το γκέι κίνημα ταινία, αφού οι πιο διασκεδαστικοί νέοι ήρωες, δυο γαριδάκια που θέλουν να ανέβουν στην τροφική αλυσίδα, με τις φωνές του Μπραντ Πιτ και του Ματ Ντέιμον, είναι «ένα ύποπτο ζευγάρι εργένηδων». Πάλι καλά που ο Σμιθ παραδέχτηκε ότι το Occupy Wall Street δεν υπήρχε ούτε ως υποψία όταν η ταινία γραφόταν και γυριζόταν.
Μπαίνουμε άραγε σε μια νέα φάση μακαρθισμού; ΄Η πρόκειται να επιβληθεί ένας νέος κώδικας ηθικής, όπως ο διαβόητος κώδικας Χέις που δεν επέτρεπε να αγγίξουν τα χείλη των ηθοποιών για περισσότερο από λίγα δευτερόλεπτα;
Ηδη άρχισαν να κυκλοφορούν λίστες παιδικών ταινιών και των «αριστερών» τους θέσεων. Μήπως πρόκειται σύντομα οι ταινίες να κυκλοφορούν υπό την αιγίδα των κομμάτων και με αυτοκόλλητο στο DVD που να λέει ότι εγκρίνεται από το ένα ή το άλλο κόμμα; Με τις ακρότητες που παρατηρούμε, τίποτα ίσως να μην είναι απίθανο πια.
Οι στιγματισμένες
Ποιες είναι όμως οι «κατηγορούμενες» ταινίες; Εκτός από τα «Muppets», τα «Αυτοκίνητα 2» θεωρείται ότι παίζουν το παιχνίδι εναντίον της πετρελαιοβιομηχανίας, αφού στην ταινία της Pixar η βασική κόντρα διαδραματίζεται γύρω από τον πόλεμο ανάμεσα στο πετρέλαιο και τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Οταν ο επικεφαλής της Pixar Τζον Λάσετιρ αποκάλυψε ότι ο «κακός» της ταινίας θα είναι το πετρελαϊκό λόμπι, τα συντηρητικά μπλογκ έγιναν έξω φρενών. Ενα από αυτά έγραψε: «Εμείς, οι Συντηρητικοί που πιστεύουμε στις ελεύθερες αγορές κατηγορούμαστε πως είμαστε παρανοϊκοί όταν λέμε ότι η βιομηχανία του Χόλιγουντ προσπαθεί να εμφυσήσει στα παιδιά μας την αριστερή προπαγάνδα. Ομως τώρα οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί βγαίνουν και παραδέχονται τι ακριβώς κάνουν». Το animation «Astro Boy» του 2009 κατηγορήθηκε για προώθηση του μαρξισμού στην παιδική ηλικία, ακόμη και αν οι δημιουργοί της ταινίας απάντησαν ότι οι σαφείς αναφορές εντάχθηκαν ως στοιχείο χιούμορ. Πώς όμως να πείσεις εκείνους που σε έχουν βάλει στο μάτι όταν στην ταινία μια ομάδα ρομπότ επαναστατεί γράφοντας στους τοίχους «Viva la Robotolution» και έχει στο αρχηγείο της εικόνες του Λένιν και του Τρότσκι;
«Αριστεροί» έχουν χαρακτηριστεί δύο ακόμη παιδικοί ήρωες, ο Wall-e και ο Ράνγκο, αν και ο ένας είναι ρομπότ- σκουπιδιάρης παραδομένος στον έρωτά του για μια ρομποτίνα και ο Ράνγκο μια σαύρα που αγαπάει το θέατρο. Στον «Wall-e» της Pixar (που σύμφωνα με τις καταγγελίες των Συντηρητικών τα γραφεία της θα πρέπει να είναι κάτι σαν γιάφκα), η Γη έχει καταστραφεί από το μοντέλο ανάπτυξης της υπερκατανάλωσης, που προωθούσε για δεκαετίες ένας επιχειρηματικός κολοσσός που είχε υπό τον έλεγχό του τα πάντα, ακόμη και την κυβέρνηση. Αρα, ο καπιταλισμός παρουσιάζεται σαν κακό για τον κόσμο.
Στον Ράνγκο, από την άλλη πλευρά, ο κακός είναι ένας παραδοσιακός κακός των γουέστερν. Μια χελώνα σε αναπηρικό καροτσάκι, που ελέγχει τη ροή του νερού, κάνοντας τους κατοίκους της μικρής πόλης να υποφέρουν και επιπλέον ορίζει τα αποθέματα που βρίσκονται φυλαγμένα στην τράπεζα.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου