Του ΚΩΣΤΑ ΣΚΟΥΡΑ
costas.skouras@gmail.com
«Η φτώχεια είναι άσχημο πράγμα, αλλά υπάρχουν και χειρότερα: η ξεφτίλα, η κτηνωδία, η βαρβαρότητα. Σ' αυτά θα φτάσουμε αν μας νικήσει ο φόβος»
Διονύσης Σαββόπουλος
Νιώθω πάντοτε ιδιαίτερη χαρά ν' ακούω ή να διαβάζω ό,τι λέει και ό,τι γράφει, με λέξεις ή με νότες, ο Διονύσης Σαββόπουλος. Και αυτό κρατάει χρόνια. Πρωτογνωριστήκαμε μια ζοφερή νύχτα του 1969 (;) στο εμβληματικό τότε στέκι δημοσιογράφων και καλλιτεχνών «La Minute» στο Κολωνάκι, στην «υπόγα του Σουλαντίκα», όπως συνηθίζαμε να το λέμε. Ενα βράδυ έτυχε να βρεθούμε αντικριστά στο ίδιο τραπέζι. Το 'φερε η κουβέντα και μου ζήτησε να του διηγηθώ ό,τι ήξερα για το Κιλελέρ. Σε λίγο καιρό το έκανε τραγούδι. Μεσούσης της δικτατορίας! Το στέκι γέμισε χαφιέδες - διασκορπιστήκαμε.
Κολλητοί δεν γίναμε ποτέ. Αλλά και ποτέ δεν έπαψα να δίνω παρουσία σε ό,τι «παρίστανε» και ό,τι τραγουδούσε. Και ο Νιόνιος, ο σπουδαίος αυτός Ελληνας, δεν με απογοήτευσε ποτέ. Ακριβώς όπως και τώρα. Μέσα σ' αυτή τη μεγάλη μαυρίλα που έχει πλακώσει την ψυχή μας. Ανθρωπος της Ανάτασης και της Ελπίδας ο στοχαστής Νιόνιος, δεν μας καλεί, ούτε τώρα, «να συν-κλαύσωμεν επί των ερειπίων», που θα 'λεγε και ο σουρεαλιστής ποιητής μας. Απενοχοποιημένοι και έμφοβοι μέσα στην «αθωότητά μας». Αντίθετα, ο Νιόνιος μάς ταρακουνάει. Και μας καλεί να κοιταχτούμε στον καθρέφτη.
Το παράθεμα που προέταξα ως εισαγωγή είναι από πρόσφατη συνέντευξή του στο «ΒΗΜΑ» που υπογράφει ο Γιώργος Σκίντσας. Σταχυολόγησα και άλλα, εξίσου ζουμερά. Απολαύστε τα:
Ποιος ή ποιοι φταίνε για την κρίση;
«Η ευθύνη ανήκει πάντα σ' αυτόν που έχει τη δυνατότητα της πρόβλεψης. Και ενώ την είχε, δεν είπε τίποτε, είτε από νωθρότητα χαρακτήρος είτε από ιδιοτέλεια. Η ευθύνη ανήκει, λιγότερο ή περισσότερο, στους επαγγελματίες πολιτικούς μας, αλλά και η διανόηση δεν πήγε πολύ παραπίσω. Δείτε τα βιβλία, δείτε τους δίσκους, το σινεμά μας, τις δημοσιογραφικές στήλες, την τηλεόραση, τα πανεπιστήμια. Από τη Μεταπολίτευση και μετά καλλιεργήθηκε μια συγκρουσιακή κουλτούρα που... επιδείκνυε ναρκισσιστικά τον αυτισμό της... Τον τόνο τον έδινε μια μίζερη και επίμονη εξωστρέφεια που μαζί μ' έναν καλπάζοντα καταναλωτισμό στέγνωσε τον εσωτερικό μας κόσμο. Το μέσα μας ατρόφησε. Ψάχνοντας τον φταίχτη, ξεχάσαμε τη λύση».
Η κρίση είναι μόνο οικονομική;
«Οχι, είναι πολιτική. Ολο το σύστημα καταρρέει και προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλλιά του: από το τριτοκοσμικό Δημόσιο και από τη φοροδιαφυγή. Διότι, όσο φαίνεται αστείο, οι πυλώνες αυτού του συστήματος είναι το παχύδερμο που λέγεται Δημόσιο και η φοροδιαφυγή. Φοβάται να τα πειράξει, ελπίζοντας να διασωθεί. Αλλά, όπως θα έλεγε και ο Καβάφης, "είναι οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων"»...
Νέα τραγούδια να περιμένουμε;
«...Παρατραγουδήσαμε στην Ελλάδα. Τόσα χρόνια ντιριντάχτα και ψευδοπροβληματισμένου λυρισμού... όχι μόνο δεν εμπόδισαν αλλά επιτάχυναν το αδιέξοδο... Το τραγούδι και γενικά η τέχνη θα έχουν πάντα έναν ρόλο παρηγορητικό και εξυψωτικό. Αλλά εγώ δεν νιώθω πια την ανάγκη να πράξω έτσι...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου