ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ (katsikas.george@gmail.com)
"…Και ο κήρυκας (ο Ιδαίος) γλυκόφωνος στην μέση εστάθη κι είπε:
«(…)Και άλλο να ειπώ με πρόσταξαν, ο πόλεμος να παύση,
αν θέλετε, ο κατάρατος, ωσότου τους νεκρούς μας
να καύσωμε. Μετέπειτα θα κτυπηθούμε πάλι
ώσπου να δώση ένας θεός την νίκην σ’ όποιον θέλει.».
(…)Και στον Ιδαίον έλεγεν ο μέγας Αγαμέμνων:
«Τον λόγον συ των Αχαιών τώρ’ άκουσες, Ιδαίε,
πως σου αποκρίνονται. Κι εγώ την ίδια έχω γνώμην.
Και ως προς την καύσιν των νεκρών δεν θα την στερηθήτε.
Και ποιος φιλαργυρεύεται προς τους αποθαμένους
παρηγοριά με την πυράν στο πνεύμα τους να δώση;
Στον όρκον έχω μάρτυρα τον ύψιστον Κρονίδην.».
Είπε και εις όλους τους θεούς ύψωσε αυτός το σκήπτρον…"
ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ
Ραψωδια Η Στίχοι 383 – 412 (Μετάφραση : ΙΑΚΩΒΟΥ ΠΟΛΥΛΑ)
Αυτά ανέφερε ο Όμηρος 800 χρόνια προ Χριστού. Αυτές οι αξίες ίσχυαν για τον λαό που θεωρούσε ιερό το σώμα του νεκρού μαχητή ακόμα κι αν εκείνος ήταν εχθρός του! Αξίες που επέβαλαν ανακωχή προκειμένου να γίνει περισυλλογή των νεκρών ακόμα στους πιο λυσσαλέους πολέμους όπως περιγράφεται ακόμη και στην Ιλιάδα! Αν υπάρχει ηθική του πολέμου, όσο και αν ο όρος ακούγεται οξύμωρος, οι ρίζες της φτάνουν στα χρόνια του Αρχαίου Ελληνικού μεγαλείου, τότε που ακόμα και οι θριαμβευτές στο πεδίο της μάχης στρατηγοί καταδικάζονταν σε θάνατο απ την ίδια τους την πατρίδα γιατί δεν περισυνέλεξαν τους νεκρούς τους (όπως συνέβη με τους νικητές επί των Λακεδαιμονίων Αθηναίους πολέμαρχους στην ναυμαχία των Αργινουσών,) η τότε που στρατοί ολόκληροι έβαζαν τους νεκρούς τους πάνω και από την νίκη (όπως συνέβη με τους Λακεδαιμόνιους που δεν δίσταζαν να χάσουν «στα χαρτιά» την ισόπαλης έκβασης μάχη της Μαντινειας υποβάλλοντας στους αντίπαλους Θηβαίους αίτημα ανακωχής για ταφή των νεκρών τους έστω κι αν τούτο για τις Σπαρτιάτικες αντιλήψεις της εποχής (371ΠΧ) σήμαινε παραδοχή ήττας! )
Και να αυτός ο ίδιος λαός, που προσέφερε τα μέγιστα στην θεμελίωση του ανθρώπινου πολιτισμού , περισσότερα από δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά, ΛΕΗΛΑΤΕΙ τον οίκο των νεκρών ηρώων του, με άλλοθι την λεηλασία της τσέπης του!
Λες και το ιερό πολεμικό μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη είναι μια μάζα από μάρμαρα Πεντέλης που προορίζονται να καλλωπίσουν την χτισμένη με μαύρο χρήμα βίλλα κάποιου κομματικά βολεμένου παράσιτου. Λες και το χαραγμένο περίγραμμα του νεκρού στρατιώτη είναι γκράφιτι σε μάντρα δρόμου με κόκκινα φανάρια
Έχετε καταλάβει ρε πυρομανείς ντενεκέδες τι σημαίνει Άγνωστος Στρατιώτης?
Έχετε καταλάβει ρε ξεφτιλισμένοι παρτάκηδες αν υπάρχουμε σήμερα σαν χώρα της οποίας την «κατάληψη» από ξένες δυνάμεις επικαλείστε ως άλλοθι για να πυρπολείτε ιερά πολεμικά μνημεία σε ποιους το οφείλουμε?
Μήπως έχετε την εντύπωση ότι το οφείλουμε σε τίποτα σουπερ–σταρς που θεωρούν πως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, σε τίποτα σκυλιά της νύχτας που αντί για κόκαλα τους πετάνε πανέρια, ή σε τίποτα επώνυμους φυγόστρατους που μια ζωή με την πουλημένη ψήφο σας τους στέλνετε στην Βουλή να σας κυβερνούν?
Σε αυτό το λιτά χαραγμένο «περίγραμμα» του νεκρού στρατιώτη ρε το οφείλουμε.
Σε αυτό το περίγραμμα που συμβολίζει την θυσία όλων εκείνων που έπεσαν στην πρώτη γραμμή κάποιου πολεμικού μετώπου για να μπορέσει το σύγχρονο κηφηναριό των βολεμένων να φάει 350 δις δανεικών στα πρώτα τραπέζια πίστα και να τα θεωρεί από πάνω με τον τσαμπουκά του ως αγύριστα το οφείλουμε
Σε όλους αυτούς που οι μανάδες τους και οι γυναίκες τους, τους έκλαψαν μπροστά σε μια φωτογραφία γιατί δεν κατάφεραν να βρουν ούτε καν έναν ομαδικό τάφο με τα ιερά κόκαλά τους το οφείλουμε.
Έχετε δει μάνα, ρε πυρομανείς ξεφτίλες να γυρνά ομαδικούς τάφους μήπως και βρει κάποιο σημάδι του γιού της που κατέθεσε τα νιάτα του υπέρ Πατρίδος? Έχετε δει χήρα ρε ντενεκέδες να γυρνά τα στρατιωτικά νεκροταφεία ένα προς ένα, μνήμα προς μνήμα, μήπως και βρει έναν σταυρό με το όνομα του άντρα της που δεν γύρισε ποτέ απ το μέτωπο?
Δεν χρειάζεται να έχει γεννηθεί κανείς κοντά στο 40 ή να έχει θύμα πολέμου μέσα στην οικογένειά του. Η ζωή δίνει τέτοια τραγικά παραδείγματα ανθρώπων ακόμη και στις μέρες μας. Είδατε για παράδειγμα την λύτρωση στα μάτια των συγγενών των αδικοχαμένων απ τον Αττίλα Κυπρίων αδελφών μας όταν πρόσφατα αποκαλύφτηκαν οι ομαδικοί τάφοι στο Τζάος της Κύπρου που επιμελώς έκρυβαν οι Τούρκοι κατακτητές? Είδατε ποτέ την συντριβή στα μάτια Κυπρίων γυναικών που αναζητούν ακόμη τους συζύγους και τα παιδιά τους?
Ακόμα και αν ξεχάσουμε τελείως τον πόλεμο, είναι δυνατόν ακόμα και τώρα στις μέρες μας σε καιρό ειρήνης σε έναν πλανήτη που τον κυβερνά το χρήμα, όλος ο κόσμος να ΜΗΝ υπολογίζει κόστος μπροστά στο ανθρώπινο καθήκον της ανεύρεσης και ταυτοποίησης σωρών όχι λόγω πολέμου αλλά μετά από τραγικά ατυχήματα , προκειμένου να αποδοθεί έστω και ένα άψυχο σώμα στους οικείους του και εμείς να λεηλατούμε το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη βαφτίζοντας την ξεφτίλα μας «συμβολική» ενέργεια?
Θα άρεσε στον καθέναν από εμάς ο τάφος του γονιού του η του παιδιού του να γίνεται πεδίο «συμβολικής» εκτόνωσης του κάθε απολίτιστου οργισμένου ή πικραμένου ψευτοεπαναστάτη?
Μας καίει όμως ο Άγνωστος γι αυτό τον καίμε! Μας χαλάει την πιάτσα! Βλέπεις όταν τον χρειάστηκε η Πατρίδα δεν της απάντησε «γιατί εγώ κι όχι ο άλλος» δεν της είπε «να πληρώσουν πρώτα οι βολεμένοι». Αντίθετα έτρεξε. Έτρεξε να προσφέρει πρώτος. Κι ας ήξερε πως η προσφορά δεν θα ήταν σε ευρώ! Κι ας ήξερε πως η προσφορά θα ήταν σε νιάτα και σε αίμα. Και πλήρωσε. «Με το χαμόγελο στα χείλη» πλήρωσε! Για να τον καίνε σήμερα οι «οργισμένοι» και να του κρεμάνε πανό και μαύρες σημαίες οι τάχα «γελασμένοι».
Αυτή είναι η τραγωδία μας. Το δύσβατο μονοπάτι αυτού του τόπου προς το μέλλον, κάποτε το φώτιζε το λαμπρό χαμόγελο και η φλόγα ψυχής. Τώρα το έχουμε παραδώσει ξεδιάντροπα σε ξεβολεμένους ψευτοεπαναστάτες, στις μάσκες και στην φλόγα των μολότοφ…
ΥΓ Χώρα που έχει σκορποχώρι 70 χρόνια μετά τον πόλεμο τα οστά των πεσόντων της στην Αλβανία (http://www.protothema.gr/
ΔΕΙΤΕ το video αυτό ειδικά μετά το 3ο λεπτό δείτε πως «καίμε» ξεδιάντροπα τον «άγνωστο στρατιώτη» μας όχι μόνο μετά θάνατον αλλά ακόμα και εν ζωή και μετά αν έχετε κουράγιο αναζητείστε απάντηση… http://www.youtube.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου