Εθισμός στη βαρβαρότητα

Tου Νικου Βατοπουλου

Είχα φθάσει οδηγώντας σε ένα σταυροδρόμι και στην αρχή εκνευρίστηκα γιατί το απογορευτικό σήμα ήταν μουτζουρωμένο και προς στιγμήν δεν μπορούσα να καταλάβω αν έπρεπε να στρίψω δεξιά ή αριστερά. Υστερα από λίγο χαμογέλασα, γιατί θυμήθηκα ότι ο βανδαλισμός των σημάτων της τροχαίας εθεωρείτο πριν από λίγα χρόνια δείγμα ανομίας.

Οχι ότι δεν είναι. Αλλά εδώ που φθάσαμε έχουμε πάρει ως λαός «μεταπτυχιακό» στον εθισμό στους βανδαλισμούς και πάμε φουλ για «ντοκτορά». Ολοκληρώσαμε την κατάπτωση των πρώιμων σταδίων παραβατικότητας (σήματα τροχαίας, κάπνισμα σε κλειστούς χώρους, διαφημιστικές πινακίδες ξανά παντού) και πάμε για τα «βαριά». Ξήλωμα κάθε τρεις και λίγο όλου του αθηναϊκού Κέντρου. Σε κανέναν δεν προκαλεί εντύπωση πλέον ότι δεν έχει μείνει μάρμαρο και τζαμαρία. «Ετσι, είναι πια στην Ελλάδα».

Απαθείς ή έστω με βουβό αποτροπιασμό παρακολουθούμε πλέον την καταστροφή. Παλαιότερα, ως πολίτες μη εξοικειωμένοι με την πιθανότητα του χάους στην καρδιά της Αθήνας, είχαμε την προσέγγιση του αδαούς. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν. Και απλώς, ελπίζουμε ότι θα αποφύγουμε τη μαύρη δίνη.

Ολα αυτά τα ευχάριστα συμβαίνουν σε μια πόλη που αδυνατεί να λειτουργήσει. Προχθες το πρωί, στη ΝΕΤ, ο δήμαρχος Αθηναίων, κ. Γιώργος Καμίνης που, όπως είπε, εμφανίζεται στα μέσα όταν κρίνει ότι υπάρχει λόγος, δεν μας άφησε κανένα περιθώριο αισιοδοξίας. Δεν ήταν η πρόθεσή του αλλά από τα λεγόμενά του αντιληφθήκαμε, π.χ, ότι για το παρεμπόριο δεν υπάρχει καμία ελπίδα περιορισμού του. Ευθύνες έχει (και πράγματι έχει) -όπως είπε ο κ. Γ. Καμίνης- και ο πολίτης που αγοράζει τα παράνομα προϊόντα. Οπως ευθύνες έχει, είπε ο κ. δήμαρχος, και ο πολίτης που πηγαίνει με Αφρικάνες πόρνες. Τελεία.

Θα πει κανείς ότι αυτομάτως τα ούτως ή άλλως σημαντικά θέματα λειτουργίας της πόλης, παρότι άπτονται της άμεσης καθημερινότητας, υποβαθμίζονται σε σημασία όταν δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει ως χώρα. Αλλά η κληρονομιά αυτή της παρατεταμένης ανομίας και παραβατικότητας (αλλά και ασχήμιας σε όλες τις εκφάνσεις της μοναδικά αποτυπωμένης στα σκουπίδια) είναι ο κυνικός εθισμός στη βαρβαρότητα. Είναι το πιο ύπουλο αποτύπωμα αυτών των ημερών.