Της Καρολίνας Παπακώστα
Η μέλλουσα νύφη επιθυμούσε μπουζούκια. Ετσι, έσυραν όλες με δυσκολία τα δεκάποντα τακούνια τους για να πετάξουν γαρίφαλα στον λαϊκό αοιδό. Η ώρα πλησίαζε τέσσερις, όμως κανείς δεν τους είπε «φύγε από το μαγαζί». Ο σταρ άλλωστε θα έβγαινε στην πίστα αργότερα.
Ο ευτραφής μετρ στην πόρτα με στόμφο βαλκάνιου νονού δήλωσε κοφτά: «Ενα μπουκάλι κρασί ανά δύο άτομα για τραπέζι».
Οταν η κουμπάρα απάντησε «θα κάτσουμε στο μπαρ», κέρδισε το υποτιμητικό βλέμμα που της άξιζε.
Εκτός από πτωχή, ήταν και αδαής: δεν είχε καν προσέξει την κατακόκκινη Ferrari στην είσοδο ανάμεσα στις ταπεινές Mercedes, Porsche και BMW.
Με το άνοιγμα της πόρτας ορθώθηκε ένα τείχος καπνού. Ανάμεσα στα στοιβαγμένα πλήθη των λικνιζομένων σε τσιφτετελο-ποπ ήχους έτρεχαν - σαν σε σκυταλοδρομία μετ' εμποδίων - λουλουδούδες. Καθεμία ήταν επιφορτισμένη να μεταφέρει τα πανέρια για μερικά μέτρα. Ωστε να φτάνουν γρηγορότερα στα βρεγμένα πούρα των πρώτων τραπεζιών.
Η «θέση στο μπαρ» ισοδυναμούσε με βαρύ και ανθυγιεινό μαρτύριο. Για την ακρίβεια, θέση δεν υπήρχε. Οι σερβιτόροι το καθιστούσαν σαφές σε κάθε ευκαιρία πετώντας ένα «έλα, άκρη, άκρηηηη!».
Ο ανώνυμος διασκεδαστής από την πίστα πάντως πάσχιζε να ντοπάρει το κοινό φωνάζοντας ξανά και ξανά: «Στην Ελλάδα έχουμε πάντα καλοκαίρι». Οι χειμώνες μάλλον είναι για τους Βόρειους, τους προτεστάντες, τους αμπούζουκους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου