Θέατρο του παραλόγου

Από τη ΝΙΝΕΤΤΑ ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ - ΡΑΣΣΙΑ

Η τρόικα είναι πάλι εδώ. Κι επειδή κανείς από τους υψηλόβαθμους αυτούς λογιστές δεν έκανε τον κόπο να περάσει την πόρτα του υπουργείου Πολιτισμού-Τουρισμού, του τελευταίου τη τάξει υπουργείου (βλ. ΦΕΚ σύστασης της κυβέρνησης), πήγε αντιπροσωπεία του ΥΠΠΟΤ στο υπουργείο Οικονομικών και τους έδωσε πλήρη αναφορά για το πόσο επισπεύστηκε ο χρόνος αδειοδοτήσεων για τα μεγάλα έργα σε χώρους αρχαιολογικούς ή πέριξ αυτών.

Ετσι, απέδειξαν πόσο καλά παιδιά γινόμαστε όταν ο βούρδουλας κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας. Επρεπε δηλαδή να κατεβεί ο Δανός από τα δέντρα για να μας πει να επισπεύσουμε τα έργα αναστήλωσης του Παρθενώνα (λέμε τώρα!);

ΣΤΙΣ συναντήσεις αυτές θα ήταν χρήσιμο να είχαμε μια κάμερα για να δούμε την αλγεινή εικόνα των εκπροσώπων του έθνους. 

Θα βλέπαμε τον Δανό μες στο τσαλακωμένο σακάκι του, να ακούει αμίλητος εικοσιτετράωρα τους υπουργούς να του παραθέτουν το έργο τους και να προσπαθούν να τον πείσουν ότι είμαστε καλοί, τηρούμε κατά γράμμα τις εντολές τους. Θα παρατηρούσαμε ότι οι τροϊκανοί έχουν μοιράσει τους ρόλους τους. Ο Γερμανός Μορς υποβάλλει ευγενικά τις ερωτήσεις του, δείχνει να αντιμετωπίζει με συγκατάβαση τις ανυπέρβλητες δυσκολίες εφαρμογής των συμπεφωνηθέντων. Από την άλλη πλευρά, η νεαρή και χαριτωμένη Ρουμάνα οικονομολόγος, όταν δεν υπομειδιά στέλνοντας μηνυματάκια με το κινητό της, υποβάλλει ερωτήσεις με πιο υπηρεσιακό και επιθετικό τρόπο. Μόνο σ' αυτήν απευθύνεται ψιθυριστά ο «μίστερ μπλου άις» για να της υποδείξει ερωτήσεις που θα «στριμώξουν» τον «αντίπαλο».

Ο ΓΑΛΑΝΟΜΑΤΗΣ τροϊκανός δεν συνηθίζει να βλέπει κανέναν στα μάτια. Το βλέμμα του δύσκολα σηκώνεται από τα παπούτσια του. Και όχι από σεμνότητα, από αιδώ, αλλά από ένα αίσθημα απαξίωσης. Παρεμβαίνει μόνο για να υπενθυμίσει στο στέλεχος της κυβέρνησης: «Εχετε υπογράψει μια συμφωνία. Εχετε δεσμευτεί. Την αμφισβητείτε τώρα;». 

Ετσι, αναγκάζεται ο υπουργός να πει: «Τιμούμε την υπογραφή μας και τηρούμε τις συμφωνίες μας», επισημαίνοντας δειλά: «Αλλωστε, τα περισσότερα που περιγράφονται στο Μνημόνιο περιλαμβάνονται σε προεκλογικά προγράμματα κομμάτων. Είναι και δική μας θέληση να προχωρήσουμε σε μέτρα».

«ΚΑΙ γιατί δεν τα προχωρούσατε τόσα χρόνια, πριν έρθουμε εμείς;», θα σκέφτεται με το δίκιο του ο Δανός. Γιατί δεν εφαρμόζατε τις προεκλογικές σας υποσχέσεις για λιγότερο κράτος, για εξυγίανση των ασφαλιστικών ταμείων, για την επιτάχυνση των έργων; Γιατί δεν προχωρήσατε στον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, στον περιορισμό της σπατάλης;

ΑΛΛΑ μήπως σκέφτηκε ποτέ κανείς τον τρόπο που θα γίνονταν όλα αυτά και τις επιπτώσεις που θα είχαν; Μάλλον, κανείς. Γιατί γνωρίζαμε πως ήταν ευχολόγια για να γεμίζουν τα φυλλάδια των κομμάτων. 

Βλέποντας σήμερα τον κ. Τόμσεν να κρατάει το τεφτέρι με το διάγραμμα των ανεκπλήρωτων στόχων, αναρωτιέται κανείς γιατί δεν πήρε ποτέ κανείς το τεφτέρι να καταγράψει ποιος, πότε και γιατί δεν κράτησε το λόγο του, δεν τήρησε τη συμφωνία του και δεν σεβάστηκε την υπογραφή του.  

Γιατί αν το κάναμε αυτό, δεν θα είχαν ρόλο σήμερα οι δανειστές μας και πολλοί από τους πολιτικούς μας.