Του ΜΕΡΚ
ΛΙΓΕΣ ημέρες ακόμη υπομονής κι ο Ζε Ελίας (φωτ.) θα μπορέσει να αποκτήσει ξανά την ελευθερία του. Ν' αγκαλιάσει τα παιδιά του, 8 και 10 ετών.
Ν' αναπνεύσει τον καθαρό αέρα ύστερα από ενάμιση μήνα βρομιάς και δυσωδίας που βίωσε στο κελί Νο 33 της φυλακής υψίστης ασφαλείας της Πιριτούμπα, όχι πολύ μακριά από το Σάο Πάολο.
Τι δουλειά είχε όμως εκεί μέσα ο πρώην διεθνής Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής, νικητής από το 2000 έως το 2003 τριών συνεχόμενων πρωταθλημάτων με τον Ολυμπιακό; Γιατί έμπλεξε και πώς;
«...Μα γιατί δεν ήμουν ούτε ο Ρονάλντο ή ο Μπάτζο ούτε ο Ζαμοράνο ή ο Βιέρι», καταγγέλλει ο 35χρονος πρώην «σκληρός» της μπάλας, που από την εμπειρία του σε δώδεκα ομάδες επτά διαφορετικών χωρών κράτησε μόνο την τελευταία, της φυλακής: την πλέον εξευτελιστική, κυρίως για έναν πατέρα.
Ποιο ήταν όμως το αδίκημα που ο Μοεντίν Ζε Ελίας κλήθηκε να πληρώσει πίσω από τα σίδερα; «...Σας το 'πα: ότι δεν ήμουν ούτε ο Ρονάλντο ούτε και ο Μπάτζο. Και το γεγονός ότι υπήρξα ποδοσφαιριστής και της Ιντερ δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι κέρδιζα τα ίδια χρήματα με τους υπόλοιπους συμπαίκτες μου».
Αυτό ακριβώς ήταν το ποινικό, μάλιστα, αδίκημα που κλήθηκε να πληρώσει με τη στέρηση της ίδιας του της ελευθερίας ο μεταξύ άλλων 22 φορές διεθνής και με τα χρώματα της Σελεσάο.
Το ότι δεν έβγαλε αρκετά χρήματα στην καριέρα του, αρκετά τουλάχιστον για να συντηρήσει τα παιδιά του και την πρώην σύζυγό του με μια μηνιαία επιταγή 12.000 ευρώ, όσα είχε ορίσει δικαστήριο του Σάο Πάολο το 2005, όταν το ζεύγος Ζε Ελίας αποφάσιζε να πάρει διαφορετικούς δρόμους.
«Κι εσείς τι πιστεύετε, ότι εάν είχα 12.000 ευρώ το μήνα δεν θα τα έδινα για τα παιδιά μου; Γνωρίζετε πολλούς πατεράδες που θα προτιμούσαν ν' ανταλλάξουν τη διατροφή μ' ενάμιση μήνα φυλακής (;)», επαναλαμβάνει με πόνο ψυχής ο πρώην μέσος των Κορίνθιανς, Μπάγερ Λεβερκούζεν, Ιντερ, Μπολόνια, Ολυμπιακού, Τζένοα, Σάντος, Μέταλουργκ, Γκουαρανί, Ομόνοιας, Λοντρίνα και Ράιντχορφ.
Και δεν έχει άδικο, γιατί τουλάχιστον σύμφωνα με τα λεγόμενά του το ύψος της διατροφής είχε οριστεί το 2005, όταν αγωνιζόταν ακόμη στη Σάντος κι είχε την οικονομική δυνατότητα ν' αντεπεξέλθει στις πατρικές του υποχρεώσεις. Μετά όμως ακολούθησε μια σειρά τραυματισμών, το κασέ του έπεσε, φίλοι, γνωστοί, ακόμη κι ο αδελφός του Ρουμπίνιο, τερματοφύλακας των Παλέρμο, Λιβόρνο, Τζένοα, Τορίνο, τον ξέχασαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και η κατρακύλα δεν άργησε να έρθει.
Τα χρέη συσσωρεύτηκαν κι όταν ξεπέρασαν τα 400.000 δολάρια, ο δικαστής διέταξε την προφυλάκισή του.
«Δεν έχω παράπονο από τη φυλακή: ετοίμαζα καφέδες και πρωινά, έπλενα τα πιάτα και βοηθούσα στο μαγείρεμα. Να 'μουν όμως ο Ρονάλντο ή ο Μπάτζο...»..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου