Το ευρώ κλονίζεται συθέμελα. Η Ευρωζώνη έχει πάρει φωτιά από την ασυγκράτητη επίθεση των αγορών κατευθείαν στην καρδιά της: στην Ιταλία κυρίως, την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της -και στην Ισπανία δευτερευόντως, την αμέσως επόμενη. Τα χρηματιστήρια κάνουν βουτιά και τα spreads εκτοξεύονται στον ουρανό. Το ντόμινο δεν είναι πλέον μια κάποια μελλοντική απειλή. Είναι ήδη εδώ!
Και πώς απαντάει η Ευρώπη; Με μια επιστολή Μπαρόζο, που μοιάζει περισσότερο με απελπισμένο σήμα SOS, παρά με σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Και με την εκκωφαντική σιωπή μιας πολιτικής ηγεσίας που αποδεικνύεται ελάχιστη. Ενώ το κοινό μας σπίτι καίγεται, Μέρκελ και Σαρκοζί συνεχίζουν ατάραχοι τις διακοπές τους.
Όταν όλοι το βλέπουν πια ότι τα κεφάλαια του EFSF δεν επαρκούν, ότι το ευρωομόλογο είναι ζωτική ανάγκη, ότι ο χρόνος τελειώνει και οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν τώρα! -γιατί αύριο, ίσως να είναι ήδη αργά… Αλλά η αμεριμνησία των ηγετών και η σιωπή επιμένουν…
Γιατί; Επειδή όλοι κοιτάζουν το Βερολίνο. Που παραμένει πεισματικά, εμμονικά σχεδόν, καρφωμένο στις θέσεις του. Αρνείται να αυξήσει ελάχιστα το δικό του κόστος δανεισμού, για να πάρει ανάσα ζωής η Ευρωζώνη και να αποκτήσει το κοινό νόμισμα μια νέα αρχιτεκτονική. Θέλει τα καλά (για το ίδιο…) του εγχειρήματος, αλλά αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες του.
Φταίει ο οικονομικός νεοεθνικισμός της Γερμανίας; Φταίει η προσήλωση της Μέρκελ στο αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών; Φταίει η μονεταριστική ορθοδοξία των τραπεζιτών τους; Φταίνε όλα αυτά μαζί. Αλλά πρωτίστως φταίει η παντελής έλλειψη αυτού που ο μεγάλος Κλαούζεβιτς ονόμαζε «λεπταισθησία της κρίσης», από τις γερμανικές πολιτικές ελίτ.
Κάποτε ο σπουδαίος Άγγλος γκολτζής Γκάρι Λίνεκερ είχε πει το μνημειώδες: «Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που παίζουν δύο ομάδες, με έντεκα παίκτες η καθεμιά, και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί!»… Η ιστορία διδάσκει ότι, σε ένα άλλο πεδίο, πιο δύσκολο, πιο περίπλοκο και πιο σοβαρό από το γήπεδο, το μότο θα μπορούσε να παραφραστεί κάπως έτσι: «Η πολιτική και η οικονομία είναι ένα παιχνίδι που παίζουν πολλοί μαζί. Τον πόλεμο τον ξεκινάνε πάντα οι Γερμανοί. Και στο τέλος, μέσα στη γενική καταστροφή, αυτοί είναι που έχουν χάσει τα περισσότερα!»… Θα επιβεβαιωθεί άραγε το συμπέρασμα και τούτη τη φορά;
editorial της ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου