Ακρα του τάφου σιωπή

Ο ΜΗΤΣΟΣ ΚΑΣΟΛΑΣ κατακεραυνώνει την Εταιρεία (αλαλων!) Συγγραφέων

Με θλίψη αυτές οι γραμμές. Από καιρό ήθελα να απαντήσω στα ερωτήματα που εκφράζουν πολλοί για τη στάση των πνευματικών ανθρώπων σε δύσκολους καιρούς. Ιδιαίτερα σήμερα, που μπροστά στα μάτια μας βουλιάζει η Ελλάδα.

Γιατί οι πνευματικοί μας άνθρωποι (εκτός από λίγες εξαιρέσεις) σιωπούν; Σε άλλους καιρούς πολλοί, και με κινδύνους για τη ζωή τους, δεν σιωπούσαν. Γιατί σήμερα δεν μιλάνε, δεν αντιστέκονται; Πού δίνουν αναφορά ως πολίτες και ως συγγραφείς; Γιατί αμέτοχοι; Γιατί χωρίς θέση; Ποια είναι η τιμή της σιωπής;

Αυτά τα ερωτήματα έθεσα και εγώ στην Εταιρεία Συγγραφέων στη γενική μας συνέλευση στις 10 Απριλίου στο κτίριο-κολαστήριο της Μπουμπουλίνας. Πλην όμως, καμιά ουσιαστική απάντηση δεν υπήρξε από το Δ.Σ. της ούτε και από τα μέλη της. Και το θέμα παραπέμφθηκε να συζητηθεί σε κάποια ίσως ημερίδα από Σεπτέμβριο! Ομως επειδή και άλλες δύο φορές σε προηγούμενες συνελεύσεις της Εταιρείας είχα θέσει το ίδιο ζήτημα, επανήλθα και στην τρίτη (10 Απριλίου) υποβάλλοντας την παραίτησή μου.

Οι λόγοι της, διευκρίνισα, δεν υποχρεώνουν κανέναν να συμφωνήσει. Υποχρεώνουν όμως το Δ.Σ. και τη συνέλευση να πάρουν κάποια θέση. Θέσεις δεν άκουσα. Μια μουγκαμάρα διαρκείας εισέπραξα, μη αφήνοντάς μου περιθώρια να μείνω στη συνέλευση.

Προς την Εταιρεία Συγγραφέων:

Επειδή στα χρόνια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, τους μη μετέχοντες στα κοινά τούς αποκαλούσαν αχρείους και άτιμους και δίκαια τους αποκαλούσαν.

Και επειδή χιλιάδες άνθρωποι και στον τόπο μας, αλλά και σ' όλον τον κόσμο, έδωσαν το αίμα τους και τη ζωή τους για τα κοινά και για το όρθιο ανάστημα του ανθρώπου.

Και επειδή στις μέρες μας περιθωριοποιούνται βίαια οι άνθρωποι της πατρίδας μας με την ανεργία και αχρηστεύεται η μοναδική και ανεπανάληπτη ζωή τους.

Και επειδή οι κρατούντες μας έχουν αποφασίσει να καταστρέψουν ολόκληρη τη σημερινή γενιά της νεολαίας μας που φέραμε στον κόσμο.

Και επειδή με το δωσιλογισμό, την εξάρτηση και την υποτέλεια των κυβερνητών μας ληστεύεται ασύστολα ο πλούτος της χώρας μας και η χώρα μας χάνει την ανεξαρτησία της, την εθνική της κυριαρχία και πολύ πιθανόν να χάσει αύριο και την εδαφική της ακεραιότητα.

Και επειδή οι φτωχοί, οι ταπεινοί, οι καταφρονεμένοι γίνονται όλο και φτωχότεροι και άρχισαν να πεινάνε και να ξεσπιτώνονται.

Και επειδή οι πλούσιοι γίνονται απείρως πλουσιότεροι και απείρως αγριότεροι και ο πλούτος τους και η αλαζονεία τους καθίστανται μια πελώρια ύβρις.

Και επειδή δίκαια φωνάζουν οι άνθρωποι του τόπου μας: «Πού είναι οι πνευματικοί μας άνθρωποι να υψώσουν τη φωνή τους, το ανάστημά τους;».

Και αντίθετα, πολλοί απ' αυτούς κάθονται στις κουζίνες των εκάστοτε εξουσιών περιμένοντας ή μη περιμένοντας κάποιοι άλλοι να κατεβούν στους δρόμους για να βγάλουν τα φίδια από τις τρύπες.

Και επειδή η Εταιρεία Συγγραφέων από πολλά χρόνια δεν είναι παρούσα στο πολιτικό γίγνεσθαι της πατρίδας μας. Και επειδή ερμητικά έχει περιχαρακωθεί στον εαυτό της, στη ματαιοδοξία της και το ναρκισσισμό της και είναι η τρίτη φορά που την καταγγέλλω για την απολιτική στάση της και μόνο ένα-δυο-τρία μέλη της ανησύχησαν, δεν βρίσκω κανέναν ουσιαστικό λόγο πια να είμαι μέλος της, παραιτούμαι.

Και αν κάποιος με ρωτήσει: «Και τι βγαίνει σήμερα αν μιλάει κανείς και αν αγωνίζεται;» θα σας θυμίσω αυτό που είπε ο Καζαντζάκης: «Να μιλάς ακόμα και στην έρημο, έστω και αν δεν σ' ακούει κανένας».

Ομως δεν είμαστε στην έρημο. Είμαστε σε έναν τόπο ιερό και πανάρχαιο, και έχουμε υποχρέωση να τον διαφυλάξουμε και να τον παραδώσουμε στα παιδιά μας.