Ταΐζοντας διευθυντές

Tου Πασχου Μανδραβελη

Δυστυχώς τα πράγματα στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων είναι χειρότερα απ’ όσο γράφαμε («Ταΐζοντας το τέρας», «Καθημερινή» 30.3.2011). Αναγνώστης της στήλης μάς επεσήμανε την τωρινή δομή της κεντρικής υπηρεσίας του υπουργείου. Στην Αθήνα, λοιπόν, υπάρχουν 160 υπάλληλοι και 80 διευθυντές και προϊστάμενοι! Δηλαδή κάθε στέλεχος προΐσταται σε δύο υπαλλήλους! Ετσι γινόταν επιδοματική πολιτική στην Ελλάδα. Φτιάχνονταν διευθύνσεις και τμήματα και κατόπιν σκορπάγαμε επιδόματα ευθύνης. Κι αν είμαστε ακόμη πιο αριστεροί και φιλολαϊκοί, τους βαφτίζουμε όλους «επιθεωρητές εργασίας» για να πάρουν κι ένα επίδομα παραπάνω...

Παρένθεση, για να σημειώσουμε την ειρωνεία του πράγματος: Σε μία από τις τρεις «γενικές διευθύνσεις» του υπουργείου Εργασίας (η οποία με τη σειρά της έχει έντεκα «απλές διευθύνσεις») υπάρχει και η «Διεύθυνση Οργάνωσης & Απλούστευσης Διαδικασιών (Δ6)», η οποία έχει τρία τμήματα: 

1) Τμήμα Διοικητικής Οργάνωσης, 

2) Τμήμα Απλούστευσης Διαδικασιών & Παραγωγικότητας, 

3) Τμήμα Προγραμματισμού. 

Δεδομένης της πολυπλοκότητας που εισάγει αυτό το νομοσχέδιο, δεν προγραμματίζουν τουλάχιστον την απλούστευση της δομής του υπουργείου διά της αυτοκαταργήσεώς τους; Και πρέπει να αυτοκαταργηθούν, διότι προφανώς δεν χρειάζονται. Με το νομοσχέδιο που δόθηκε προς διαβούλευση, η λειτουργία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας περιπλέκεται. Προβλέπει σε κάθε μονάδα δύο διευθυντές και έναν προϊστάμενο. Ακόμη κι ένας πρωτοετής φοιτητής Διοίκησης Επιχειρήσεων γνωρίζει ότι όταν υπάρχουν πολλά κέντρα εντολών το διοικητικό σχήμα γίνεται μπάχαλο. Εκτός αυτού, η πλήρωση κάθε θέσης ευθύνης δημιουργεί παρενέργειες. Δημιουργεί πολλούς δυσαρεστημένους (ανθρώπινο), που τελικά επιβραδύνουν το έργο της υπηρεσίας, και τα γνωστά κομματικο-συνδικαλιστικά παζάρια.

Δεν είναι μόνο αυτό: όπως γράφαμε, άλλοι επιθεωρούν μια επιχείρηση για παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας και άλλοι τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας (δηλαδή, σε δουλειά να βρίσκονται διάφοροι επιθεωρητές). Αυτό ισχύει για όλες τις επιχειρήσεις, πλην λατομείων και ορυχείων. Αυτές, από παλιά, είναι αρμοδιότητος δύο υπουργείων. Το υπουργείο Εργασίας επιθεωρεί τα της εργατικής νομοθεσίας υγιεινής και το υπουργείο Ανάπτυξης επιθεωρεί τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας. Το νομοσχέδιο δεν απαντά καν σ’ αυτήν τη βασική ανάγκη συγχώνευσης των ελέγχων, παρά μόνο φτιάχνει θέσεις διευθυντών και προϊσταμένων.

Ας μην αδικήσουμε την κ. Κατσέλη. Είναι σίγουρο ότι σε ολόκληρο το Δημόσιο αυτού του τύπου ο παραλογισμός κυριαρχεί. Αν ψάξει κανείς τις άχρηστες διευθυντικές θέσεις, στα υπουργεία και στις δημόσιες υπηρεσίες όχι μόνο βγαίνει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθερότητας, αλλά θα περισσέψουν λεφτά για να δώσουμε όπου αλλού χρειάζεται. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζονται υπουργοί αποφασισμένοι να κάνουν τη δουλειά τους, αντί να αναλώνονται σε εσωτερικές δημόσιες σχέσεις για να εμφανίζουν «καλό πρόσωπο» στους υφισταμένους τους.  

Και όταν ξανακούσουμε υπουργό να λέει τα γνωστά ότι «δεν μπορούμε να περικόψουμε άλλο» ή «τα νούμερα δεν βγαίνουν», ας τον/την ρωτήσει κάποιος: «Εσείς πόσους διευθυντές έχετε και πόσα επιδόματα σκορπάτε;».