"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Παγκοσμιοποίηση, έχεις ταλέντο

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Γράφει η ΡΙΚΑ ΒΑΓΙΑΝΗ

Βραδάκι. Το παιδί στο κρεβατάκι του, οι ρυθμοί πιο χαλαροί: Λίγο τηλεόραση, να «χαζέψουμε»; «Dancing with the Stars», «Μάστερ Σεφ», «Εξ Φάκτορ», τα γνωστά προγράμματα που προσφέρονται για να χαλαρώσει κανείς πριν από τον ύπνο.

Τα προγράμματα στην τηλεόραση εδώ, στη Δυτική Αυστραλία, είναι τόσο ίδια, τόσο οικεία, με τα «ελληνικά» (που λέει ο λόγος) αντίστοιχά τους, που καταντάει αλλόκοτο.Αντί να ψυχαγωγούμαι, ψυχο-συγχύζομαι. Ανατριχιαστικά πανομοιότυπες οι εκπομπές, είτε στην Ολλανδία τις βλέπεις, είτε στην Ινδονησία, είτε στην Αμερική. Η γλώσσα δεν έχει σχεδόν καμιά σημασία. Ολα τα σκιάζει και τα πλακώνει η ιερή αγελάδα του προτηγανισμένου «κόνσεπτ». Ιδια σκηνικά, ίδια πλάνα, ίδια φώτα, εφέ, ίδια γεύση.

Δεν ξέρω κανέναν από τους ανθρώπους που «χορεύουν με τ' αστέρια» αυτής της χώρας: Τι σημασία έχει; Ο συνδυασμός είναι ολόιδιος. Η αθλήτρια, η πολιτικός, ο τηλεστάρ, ο ηθοποιός, το μοντέλο. Στο «μαγειρικό σόου» η ίδια αγωνία, για ένα παραβρασμένο μπιζέλι. Παραδίπλα, ξελαρυγγιάσματα επίδοξων ποπ-σταρ και τα αναμενόμενα ειρωνικά σχόλια από την κριτική επιτροπή του «Ταλέντου».

Τι σχέση έχει ένας τηλεθεατής από τον Βόλο, ας πούμε, μ' έναν κάτοικο της Αλάσκας;Κι όμως, και οι δύο θα συγκινηθούν με τη μεσόκοπη τηλεπερσόνα που γκρεμοτσακίστηκε στο φοξ-τροτ, και οι δύο θα καρδιοχτυπήσουν επειδή δεν έδεσε το κονφί πάπιας με τα καραμελωμένα εσαλότ. Γεννήθηκαν τόσο μακριά, τόσο πολύχρωμα διαφορετικοί, κι όμως, κοίτα τους τώρα: Εχουν πια τα ίδια γούστα, πλένουν με το ίδιο απορρυπαντικό, οδηγούν τα ίδια αυτοκίνητα, χάσκουν με τα ίδια θεάματα. Τρέφουν και τρέφονται από την ίδια μηχανή που είναι πια πολύ κουρασμένη (ή πολύ άπληστη) για να ασχοληθεί με το τι θα άρεσε στον καθένα μας, ανάλογα με τα γούστα, την ιστορία και τον πολιτισμό του.

Τώρα η μηχανή αποφασίζει τι θα μας αρέσει, πώς θα το φάμε και τι ώρα. Αλέθει την τροφή μας και μας ταΐζει μαζικά έναν προ-μαγειρεμένο, εύπεπτο πολτό. Κι εμείς ανοίγουμε το στόμα και χάβουμε χαρωπά.

Μέχρι να έρθει η σειρά μας να αλεστούμε...

Δεν υπάρχουν σχόλια: