Tης Mαριαννας Tζιαντζη
Μισό αιώνα μετά την «Αλίκη στο Ναυτικό», μάθαμε για τη νέα τηλεοπτική παραγωγή η «Τζούλια στο Μουσείο το Πολεμικό». Και να θέλει κανείς να αγνοήσει την Τζούλια Αλεξανδράτου δεν μπορεί, αφού όλη η Αθήνα είναι σπαρμένη γιγαντοαφίσες με το πρόσωπό της, που διαφημίζουν ένα διαδικτυακό καζίνο.
Αν κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει, τότε κάθε εποχή έχει τη femme fatale, τη μοιραία γυναίκα που της αξίζει - και η εποχή μας τη βρήκε στο πρόσωπο της Τζούλιας, την οποία, αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να την επινοήσουμε, αφού είναι πιο εύκολο να τα βάζουμε με ένα σύμβολο της παρακμής παρά με ένα σύστημα που παρακμάζει.
Από τη «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα», στην «Τσόντα, τζόγος, βύσμα και πολιτική». Στα μέσα Απριλίου, η Τζούλια Αλεξανδράτου είχε επισκεφθεί επισήμως τη Βουλή για την παράδοση μιας επιστολής της με παράπονα για έναν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με προτάσεις προς το έθνος:
«Στην προσπάθεια... να βγούμε από την οικονομική κρίση, διατίθεμαι να συμμετέχω με οποιοδήποτε τρόπο καθώς έρχομαι σε επαφή με τους νέους και τις νέες της χώρας μας αποτελώντας για τους περισσότερους «είδωλο». Και επειδή ακριβώς είμαι άκρως ευαισθητοποιημένη και θέλω να προσφέρω στην κοινωνία, όχι μόνο δείγματα της καλλιτεχνικής μου φύσης αλλά και του κοινωνικού μου έργου, δε σας κρύβω ότι σκέπτομαι πλέον σοβαρά να εισέλθω ενεργά στον χώρο της πολιτικής…»
Μια μορφή κοινωνικού έργου είναι και η ψυχαγωγία των ανδρών των Ενόπλων Δυνάμεων και, επομένως, η Τζούλια φάνηκε συνεπής με τις διακηρύξεις της. Και να μη θέλει η ίδια να ασχοληθεί με την πολιτική, η πολιτική ασχολείται μαζί της. Η πρώτη πορνοταινία της κυκλοφόρησε στις αρχές Μαρτίου, όταν έγινε η πρώτη πανελλαδική απεργία για τα νέα μέτρα, στην προ μνημονίου εποχή. Μάλιστα, ο κ. Καρατζαφέρης, από το βήμα της Βουλής, είχε συγκρίνει τον μικρό αριθμό διαδηλωτών στο Σύνταγμα με τους 120.000 αγοραστές του ροζ dvd. Οι συμπτώσεις συνεχίζονται, αφού αυτό το χονδροειδές πυροτέχνημα έσκασε (και) στα κανάλια στις παραμονές δραματικών, για τους εργαζόμένους, εξελίξεων (ασφαλιστικό, πανελλαδική απεργία, τριετές πάγωμα μισθών, αύξηση ΦΠΑ).
Γελοία είναι αυτή η ροζ ιστορία, γελοίες όμως είναι και οι κραυγές των τηλεοπτικών σχολιαστών για τα βύσματα και την προσβολή που τάχα δέχτηκαν τα ιερά όπλα των προγόνων μας. Στην πραγματικότητα, η γελοιότητα εκτείνεται σαν αμοιβάδα. Η Τζούλια, όπως και ο ναύτης που βγήκε στα μπουζουκομάγαζα για περιπολία, όπως και οι λάβροι τηλε-επικριτές, όλοι είναι ψηφίδες στο ίδιο υποκριτικό σκηνικό. Ποιοι έκαναν την Τζούλια δημόσιο πρόσωπο; Ποια έντυπα, ποια κανάλια, ποιες κοσμικές προσωπικότητες την ανέδειξαν;
Καγχάζουμε με τα τζουλιοκαμώματα, όμως όλοι κατά βάθος ξέρουμε ότι αλλού η Ελλάδα αναστενάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου