Tου Kωνσταντινου Ζουλα
"Οσες πιθανότητες υπάρχουν να κερδίσετε το ΛΟΤΤΟ, άλλο τόσο πιθανό είναι πηγαίνοντας να εισπράξετε τα κέρδη σας, να πέσει στο κεφάλι σας ένας τεράστιος κουβάς με νερό ακριβώς έξω από το πρακτορείο όπου το αγοράσατε."
Ακόμη θυμάμαι το αστείο αυτό παράδειγμα ενός μαθηματικού μου στο Λύκειο. Φανατικός πολέμιος του τζόγου, θέλησε από τότε να μας πείσει με ακλόνητα στοιχεία της στατιστικής πόσο μάταιο είναι να πιστεύει κανείς ότι μπορεί εύκολα να πλουτίσει μέσω αυτών των τάχα τυχερών παιχνιδιών που εμπορεύονται οι πάσης φύσεως εταιρείες, με πρώτο το κράτος.
Ενδεχομένως κάποιοι να μου καταλογίσουν υπερσυντηρητισμό, αλλά ειλικρινά απορώ με το πόσοι συνέλληνες κυνηγούν τα τελευταία χρόνια την τύχη τους μέσω αυτών των παιχνιδιών. Ετυχε στον τελικό του Μουντιάλ να βρεθώ με μια παρέα που κάλυπτε ηλικιακά ένα φάσμα από τα 18 ώς τα 35 χρόνια και δεν υπήρχε ούτε ένας που να μην είχε ποντάρει κάποια ευρώ αναλόγως των δυνατοτήτων του. Και όχι μόνον για την πρόβλεψη του τελικού σκορ. Στοιχήματα παίζονταν ακόμη και στη διάρκεια του αγώνα για απίθανες λεπτομέρειες. Με τα λάπτοπ στα γόνατα κάποιοι ποντάριζαν αν ο διαιτητής θα έδειχνε –ή όχι– κόκκινη κάρτα σε κάποιον παίκτη ή ακόμη και το ποια ομάδα θα κέρδιζε το τελευταίο κόρνερ του ματς! Κανονική αρρώστια...
Το θέμα δεν θα ήταν σοβαρό αν περιοριζόταν σε ενηλίκους που έχουν κάθε δικαίωμα να ποντάρουν –και να ξοδεύουν– τα χρήματά τους όπου επιθυμούν. Εν ολίγοις, αδιάφορο θα ήταν αν το πρόβλημα αφορούσε μόνον εκείνους –και είναι πολλοί– που ποντάρουν καθημερινά τα ευρώ τους ακόμη και σε αγώνες της Β΄ Eθνικής της... Νορβηγίας.
Αλλά μέσω του Μουντιάλ συνειδητοποίησα ότι ειδικώς το «Πάμε Στοίχημα» και όλες οι παρεμφερείς (παράνομες στην Ελλάδα) ιντερνετικές εταιρείες έχουν δημιουργήσει φρενίτιδα ακόμη και σε ανθρώπους που ουδεμία σχέση είχαν με το ποδόσφαιρο και κυρίως στους πιτσιρικάδες. Μου έλεγαν φίλοι γονείς με παιδί στην 5η Δημοτικού –δηλαδή 11 χρόνων– πως στην τάξη του δεν υπάρχει συμμαθητής του που να μην πόνταρε μερικά ευρώ σε κάθε αγώνα του Μουντιάλ. «Τι να κάνουμε, ενώ δεν ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο, τον αφήνουμε να παίζει μέχρι 2 ευρώ σε κάθε κρίσιμο ματς», μου είπαν με ανάμεικτη αμηχανία και ενοχή...
Δεν ξέρω αν η πολιτεία έχει αντιληφθεί την τρέλα που έχει καταλάβει ακόμη και τη νεότερη γενιά με τον τζόγο. Αλλά καθώς έχει περίτρανα αποδειχθεί ότι σε περιόδους ύφεσης η ιδέα του εύκολου κέρδους ανθεί, καλό θα ήταν να ασχοληθεί με το θέμα το υπουργείο Παιδείας και όχι μόνον το Οικονομικών, που μοιάζει να ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα αυξήσει τα κρατικά έσοδα από τον παράνομο τζόγο. Παρεμπιπτόντως, στις ανεπτυγμένες χώρες ο κρατικός τζόγος ονομάζεται και έμμεση φορολογία των αφελών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου