"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Ευτυχώς που υπάρχουν τα spreads και μας ξυπνάνε

Του Δ.Γ. Παπαδοκωστόπουλου

Σε μια χώρα με πληθυσμό 11 εκατ. κατοίκους και ένα δημόσιο χρέος πολύ πάνω από τα 300 δισ. ευρώ, εάν δεν υπήρχαν τα spread θα έπρεπε να τα είχαμε εφεύρει…Είναι κάτι σαν τους βαρβάρους του Καβάφη, που είναι μια κάποια λύση, όπως λέει ο ποιητής.

Στην προκειμένη περίπτωση τα υψηλά spreads είναι τα επίχειρα της άθλιας δημοσιονομικής διαχείρισης που καταγραφόταν επί σειρά ετών στην Ελλάδα, από τα δύο μεγάλα κόμματα, με συμμετοχή και ενός μεγάλου κομματιού της επιχειρηματικής τάξης. Παλεύει τώρα ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου να θέσει τέρμα στη συζήτηση για τα spreads, που γίνεται με τον γνωστό επιφανειακό τρόπο στα δημόσια και ιδιωτικά ΜΜΕ. Σωστή η ενέργεια από την πλευρά του, αλλά η πτώση των spreads δεν είναι ζήτημα διαταγής, ούτε βέβαια δικής μας επιθυμίας.

Τα spreads είναι εκεί που είναι γιατί οι δανειστές δεν μας εμπιστεύονται.

Αυτό μην το ξεχνάμε. Η Ελλάδα σήμερα είναι μια καταχρεωμένη χώρα, που για πολλά χρόνια είχε πολιτικούς στην κυβέρνηση που μαγείρευαν τα νούμερα, έλεγαν ψέματα εντός και εκτός της χώρας, αλλά ταυτόχρονα έδιναν και μεγάλες επιδοτήσεις στης φίλιες επιχειρηματικές δυνάμεις, χωρίς να γίνεται ούτε μια επένδυση.

Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι επιχειρηματίες οι οποίοι και σήμερα βρίσκονται επικεφαλής θεσμικών οργάνων, ενώ είναι αυτοί που συνέβαλαν στη δημιουργία ενός αρνητικού επιχειρηματικού μοντέλου, με επιχειρήσεις στο χείλος του γκρεμού και επιχειρηματίες με μεγάλες προσωπικές περιουσίες.  Η Ελλάδα μην ξεχνάμε είναι μικρή χώρα και οι ιστορίες όλων είναι γνωστές.

Είναι δύσκολο σήμερα αυτοί που συνέβαλαν να υπονομευτεί η εμπιστοσύνη είτε στο Χρηματιστήριο, είτε σε άλλους θεσμούς της οικονομίας (εξαιτίας των πρακτικών τους) να οδηγήσουν σε απάνεμο λιμάνι την χώρα. Όπως και να το κάνουμε η προϊστορία και τα έργα του καθενός μαρτυρούν και για το μέλλον του ιδίου.

Η χώρα έφτασε στο απώτατο όριο απαξίωσης και οι πολιτικοί μας συμπεριφέρονται σαν νύφες της δεκαετίας του 1960 που πάνε στην Αμερική, για να παντρευτούν τον πλούσιο γαμπρό…

Δεν έχουν αντιληφθεί, ότι το μαγαζί για να ανοίξει και να λειτουργήσει εκ νέου δεν απαιτεί μόνο μερεμέτια και μια ταμπέλα που θα λέει απλά ότι: λειτουργεί υπό νέα διεύθυνση!!!

ΠΗΓΗ ΙΣΟΤΙΜΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια: