Κρίσιμες εξελίξεις στο Κυπριακό

Από τον Α. Λυκαύγη

Ενώ η Ελλάδα γονατίζει κάτω από το επαχθές βάρος των οικονομικών της προβλημάτων (που αυτονοήτως ιεραρχούνται αυτή τη στιγμή ως η πρώτη εθνική της προτεραιότης) με τον ίδιο τρόπο τείνουν να ανακύψουν εξίσου κρίσιμες τροπές και στο επίπεδο των εξωτερικών της θεμάτων.

Οσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στο Αιγαίο (με προφανείς τις προθέσεις της Αγκυρας να υποθεμελιώσει νέα τετελεσμένα) και όσα προδιαγράφονται στο Κυπριακό, συνιστούν τους δείκτες αυτών που η Αθήνα θα αντιμετωπίσει πολύ σύντομα. Και τα οποία συναπαιτούν: Αφενός αποφασιστική στρατηγική διαχείριση. Και αφετέρου αποτελεσματικές αντιστάσεις. Προκειμένου να αποσοβηθούν μη αναστρέψιμες εξελίξεις σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας (όσον αφορά τον αιγαιωτικό χώρο) και σε σχέση με την απόληξη του Κυπριακού. Για την οποία -και ενώ η προσοχή του Ελληνισμού είναι στραμμένη αλλού- τείνει να ενεργοποιηθεί αντίστροφη μέτρηση. Αφού:

Ολες οι ενδείξεις καταπείθουν ότι οι βασικοί «παίκτες» που κινούν τα νήματα των εξελίξεων για την τύχη της μεγαλονήσου (ΟΗΕ, Βρετανοί, Αμερικανοί και Βρυξέλλες) στοχοθετούν κλείσιμο του προβλήματος πριν από το τέλος αυτού του χρόνου.

Γι’ αυτό εξάλλου και δεν είναι καθόλου τυχαία η επίσκεψη του Ελληνος πρωθυπουργού στη Λευκωσία την επόμενη εβδομάδα. Κατά την οποία θα μετάσχει (και ουσιαστικά θα συμπροεδρεύσει) σε σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου της Κύπρου, όπου:

Θα τεθούν επί τάπητος όλα και πρωταρχικά,

α) η αναγκαιότης προαγωγής ταχείας επιλύσεως του προβλήματος,

και

β) τα έσχατα όρια (ή κόκκινες γραμμές) των ελληνικών υποχωρήσεων.

Η επίσκεψη Παπανδρέου στη Λευκωσία (παραμονές μάλιστα και των παρανόμων εκλογών στα κατεχόμενα) δεν είναι καθόλου άσχετη και με άλλες παράλληλες κινήσεις προς την κατεύθυνση της Αγκυρας. Οι οποίες βεβαίως είναι αμφίδρομες. Τόσο με την επίσκεψη Ελλήνων αρμοδίων στην τουρκική πρωτεύουσα, όσο και με την έλευση του Τούρκου πρωθυπουργού στην Αθήνα.

Ολα αυτά προϊδεάζουν για κάποιες δραστικές εξελίξεις, των οποίων το πρόπλασμα φαίνεται ότι, κι αν δεν υπάρχει, τουλάχιστον προετοιμάζεται από διάφορα κέντρα ισχύος που παρεμβαίνουν, στα πλαίσια ευανάγνωστων περιφερειακών τους στρατηγικών. Οι οποίες καταφαίνεται ότι υπαγορεύουν: Εσπευσμένη επίλυση του Κυπριακού με μείζονα ιστορικό συμβιβασμό, στη βάση δικοινοτικής συγκυριαρχίας με διζωνικό σχήμα. Διανοίγοντας έτσι την οδό για ευρύτερες ελληνοτουρκικές συγκλίσεις.

Παρά το χάσμα που εμφανίζεται στις θέσεις των δύο πλευρών, για κάποιες σοβαρές πτυχές του Κυπριακού, εντούτοις η (εν πολλοίς εκ του πονηρού) καταγραφή συγκλίσεων σε ό,τι αφορά τη δομή και τη νομή των εξουσιών, δημιουργεί συνθήκες που ευνοούν αποτελεσματικότερες τώρα παρεμβάσεις ισχυρών κέντρων. Ενώ κάποιες ενέργειες των Βρυξελλών τείνουν να δημιουργήσουν ήδη κατάσταση de jure αποδοχής της de facto γεωπολιτικής διαιρέσεως. Οπως είναι, αφενός η αναγνώριση των δικαστικών θεσμών και διαδικασιών του ψευδοκράτους. Και όπως είναι το προαγόμενο «απευθείας εμπόριο της Ε.Ε. με τους Τουρκοκυπρίους»!

πηγη ΕΘΝΟΣ