Tου Γιωργου Mαντελα
Κατά τον Σβολόπουλο, αυτό που χαρακτήριζε, μεταξύ άλλων, τους αρχαίους ημών προγόνους, ήταν ο πειθαρχημένος στοχασμός. Προφανώς, με τα χρόνια, το ίδιον εξέλιπε. Οι νεότεροι Ελληνες ελάχιστη σχέση έχουν με την έννοια «πειθαρχία» εν γένει και η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η εθνική οικονομία συνιστά ένα αδιάσειστο αποδεικτικό στοιχείο. Επίσης, ακόμα κι αν ελλοχεύει ο κίνδυνος να κατηγορηθεί κανείς από τον Πάγκαλο για «φυλετικές ανοησίες», ο όρος «στοχασμός» επίσης εξέλιπε γενικώς.
Στην ελληνική καθημερινότητα κυριαρχεί ο όρος της «αυτοεπιβεβαιούμενης προσδοκίας». Επειδή θέλουμε κάτι πάρα πολύ, στο τέλος πιστεύουμε ότι έχει πραγματωθεί κιόλας. Κάπως έτσι, όμως, βρεθήκαμε στην κατάσταση που βρεθήκαμε.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα; Το τελευταίο διάστημα συνέβαινε το εξής παράδοξο: Η εθνική οικονομία βάδιζε από το κακό στο χειρότερο, όμως, κάθε φορά που το Δημόσιο έβγαινε να δανειστεί, σημειωνόταν υπερπροσφορά ζήτησης για τους τίτλους που εξέδιδε. Ολοι, όμως, οι έχοντες άμεση ή έμμεση σχέση με τον χώρο γνώριζαν ότι αυτή η υπερπροσφορά ήταν εικονική. Στην πραγματικότητα εξυπηρετούσε μόνον εκείνους που ήταν πολύ «ανοιγμένοι» σε ελληνικά ομόλογα και έβρισκαν κερδοσκοπικά την ευκαιρία να καλυφθούν, κάθε φορά που γινόταν μια νέα έκδοση. Αυτή η κατάσταση, ωστόσο, δεν μπορούσε να συνεχιστεί για πολύ, γιατί «έτρωγε» από τις σάρκες του δημοσίου χρέους. Κάτι έπρεπε να γίνει και το πρώτο ήταν να απομακρυνθούν όλοι όσοι διοργάνωναν αυτό το... πάρτι. Γιατί, τι να την κάνεις την υπερπροσφορά όταν το μόνο που εξασφαλίζει είναι μεγάλα οφέλη στους κερδοσκόπους και τίποτα σε σένα; Απλά και μόνο για να λες ότι εξακολουθείς να είσαι «ελκυστικός» ως οικονομία, ενώ δεν το πιστεύει κανείς; Στο τέλος, αυτή η προσδοκία μπορεί να αυτοεπιβεβαιωθεί, αλλά θα αποδειχθεί και καταστροφική (κάτι που κινδύνευσε να γίνει...).
Η πραγματική εικόνα της ελληνικής εικόνας στο εξωτερικό είναι αυτή που αντικατοπτρίσθηκε στον «καθρέπτη» των δύο εκδόσεων της Μεγάλης Εβδομάδας. Που ήταν και οι πιο «καθαρές» των τελευταίων μηνών. Ειδικά αυτή της Μεγάλης Δευτέρας, την οποία ανέλαβαν δύο μεγάλα γαλλικά «μαγαζιά», τα οποία διοργάνωσαν το 7ετές ομολογιακό με πραγματικούς όρους κι όχι εικονικούς πειραματισμούς. Στο τέλος της ημέρας, μπορεί να μη σημειώθηκε τριπλάσια υπερκάλυψη, αλλά οριακή, όμως:
α) τα «παιχνιδιάρικα» funds δεν πέρασαν ούτε... έξω από εκεί που διεξαγόταν η έκδοση,
β) η απορρόφηση έγινε κυρίως από μακροπρόθεσμα χαρτοφυλάκια, αλλά κι από ελληνικά ασφαλιστικά Ταμεία, που έσπευσαν για βοήθεια και
γ) η απεικόνιση της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας ήταν αυτή που έπρεπε να είναι και γνωρίζουν όλοι.
Τη Μεγάλη Τρίτη δεν σημειώθηκε καν κάλυψη. Οποιος όμως πει ότι εξεπλάγη, αν και γνωρίζει πώς ακριβώς έχει η πορεία βασικών δημοσιονομικών μεγεθών, απλώς θα πει ψέματα. Αν από την άλλη σημειωνόταν υπερκάλυψη και πήγαινε ήσυχος για ύπνο, τότε κάποιος θα έπρεπε να του πει ότι δεν κοιμόταν σε υπνοδωμάτιο, αλλά σε... τσίρκο.
πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου