Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
H Αριστερά, από την κανονική του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι όλες τις άλλες
παραφυάδες του ΚΚΕ, που είναι η μήτρα αυτού του αυτοάνοσου κοινωνικού
νοσήματος, μας λέει κάθε χρόνο στην επέτειο της δολοφονίας του Φύσσα ότι
υπάρχει καλή και κακή βία.
Κατ’ αυτούς υπάρχουν κακά μαχαίρια, αλλά
καλά πιστόλια, καλές βόμβες, καλά στειλιάρια και καλές μολότοφ.
Σύμφωνα
με αυτή τη θρασεία άποψη, δεν έχει σημασία τι κάνει κάποιος, αλλά ποιος
το κάνει.
Δεν χρειάζεται να ξοδέψεις πολύ μυαλό για να
καταλάβεις το γελοίο και το παράλογο αυτής της θέσης.
Για την Αριστερά
το αίμα του Φύσσα είναι άγιο. Το αίμα των νεκρών αστυνομικών, της
ΜΑΡΦΙΝ, του Καπερώνη και του Φουντούλη, της κοπέλας προχθές στο Αγρίνιο,
που δέχθηκε φωτοβολίδα στο πρόσωπο, είναι απλά χυμένο χαλασμένο γάλα.
Οι επέτειοι των θυμάτων της Αριστεράς είναι ημέρες τιμής, μνήμης,
αντίστασης και γίνονται ετήσια φεστιβάλ ανομίας. Οι επέτειοι των θυμάτων
της Αριστεράς είναι απλά «εμφυλιοπολεμικές εκδηλώσεις».
Η Αριστερά
είναι μανούλα στην αγιοποίηση αυτών που θέλει και στη λήθη και αφαίρεση
της ανθρώπινης ιδιότητας από τα θύματά της. Ο μακρύς κατάλογος των
νεκρών και τραυματιών αστυνομικών, θυμάτων του όλως υπαρκτού άκρου της
αριστερής βίας και τρομοκρατίας, δεν είναι θύματα άξια τιμής. Είναι απλά
«μπάτσοι».
Τα θύματα της ΜΑΡΦΙΝ τα αντιμετωπίζουν με πολλή
νευρικότητα και η πληθώρα των αριστερών δημοσιογράφων, που εργάζονται
και σε δήθεν δεξιές εφημερίδες, πνίγει την ιστορία αυτού του απίστευτου
εγκλήματος στη λήθη. Δεν γράφουν, δεν μιλούν γι’ αυτούς που απέξω
φώναζαν «κάψτε τους». Ρωτήστε τους φίλους και τα παιδιά σας αν ξέρουν τα
ονόματα των θυμάτων της ΜΑΡΦΙΝ, αν ξέρουν ποιος ήταν ο Χρήστος Μάτης ή ο
Νεκτάριος Σάββας.
Αυτούς τους σκότωσε η «καλή» βία του
ανύπαρκτου άκρου, που δεν υπάρχει, όμως πυροβολεί, βάζει βόμβες,
λιντσάρει ανθρώπους με σφυριά και ρόπαλα, καταστρέφει περιουσίες και
ζωές, φοράει κουκούλες και καθυβρίζει και συκοφαντεί κάθε αντίθετη φωνή,
αποκαλώντας τους πάντες «φασίστες», «ακροδεξιούς» και «ναζί».
Ο
Φουντούλης και ο Καπερώνης δεν έχουν, κατά την Αριστερά, ανθρώπινη
οντότητα. Ποιος από τα κτήνη που δικαιολογούν αυτό το έγκλημα ξέρει τι
θα ήταν τα αγέννητα παιδιά τους;
Ποιος ξέρει τι ιδεολογία θα
είχαν τα αγέννητα παιδιά του Φύσσα και τα εγγόνια του;
Ποιος ξέρει εάν ο
Φύσσας, ο Φουντούλης και ο Καπερώνης θα είχαν για πάντα τις ίδιες
απόψεις;
Θυμάται κανείς ότι ο δολοφόνος του Φύσσα πιτσιρικάς ήταν
κνίτης;
Οι άνθρωποι μεγαλώνουν, αλλάζουν απόψεις, μετανιώνουν για
πράγματα που πίστεψαν, είπαν ή έκαναν. Ο Φύσσας σαφώς και έγραψε και
τραγούδια που εξήραν τη βία. Αν, όμως, δεν σου αρέσουν, γράψτου κι εσύ
ένα τραγούδι. Δεν σκοτώνεις ανθρώπους γιατί δεν πιστεύουν όσα πιστεύεις
εσύ, ούτε για τα τραγούδια ή τα γραπτά τους. Οι νέοι πιστεύουν ρομαντικά
σε απόλυτες αλήθειες, έλκονται από τις απόλυτες θεωρίες, αναζητούν τον
κίνδυνο και ήρωες.
Ομως μεγαλώνουν και αλλάζουν. «Ο άνθρωπος
γεννιέται εμπρηστής και πεθαίνει πυροσβέστης». Δεν υπάρχει άνθρωπος που
να νομιμοποιείσαι να του αφαιρέσεις την ανθρώπινη ιδιότητα και την ίδια
του τη ζωή, γιατί εσύ είσαι αληθινός ολοκληρωτικός, που αποφασίζει ποιος
θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, επειδή κατά τη γνώμη σου πιστεύει λάθος
ιδέες.
Το πιο διχαστικό που κάνει η Αριστερά είναι...
το να βάζει
διαβάθμιση στους φονιάδες και στα θύματα. Καλοί και κακοί φονιάδες, καλά
και κακά θύματα, ανάξια μνημόνευσης και τιμής.
Η πραγματικότητα των δύο άκρων δεν σέβεται ούτε τους νεκρούς ούτε
τους ζωντανούς και τάζει μιζέρια και βία και στους αγέννητους.
Η
απάντηση της δημοκρατικής πολιτείας σε αυτή τη βαρβαρότητα δεν μπορεί
παρά να είναι μία και μόνη: το μονοπώλιο της βίας ανήκει μόνο στο κράτος
όταν εφαρμόζει το Σύνταγμα και τους Νόμους. Οποιος αμφισβητεί αυτό το
μονοπώλιο είναι εχθρός του λαού και της Πατρίδας και αληθινός
ολοκληρωτικός, εχθρός των ελευθεριών μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου