"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Μαδούρο με euro

Toυ ΠΑΥΛΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ


Θαυμάσαμε τον Νικολάς Μαδούρο, τον πνευματικό αδελφό των αριστερών της δικής μας κυβέρνησης, να απολαμβάνει την μπριζόλα των 100 δολαρίων στο εστιατόριο Nusr-Et στην Κωνσταντινούπολη. Είναι όμως σωστό να πιστεύουμε ότι η Ευρώπη μάς προστατεύει από το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ να μας κάνει Βενεζουέλα; 


Υπάρχουν τέσσερις λόγοι που δείχνουν ότι μια παραλλαγή της «σκέψης Μαδούρο» ήδη ευδοκιμεί στην Αθήνα.


Η Βενεζουέλα εξήγε πετρέλαιο και συγκέντρωνε δολάρια με τα οποία εισήγε όλα τα υπόλοιπα αγαθά. Το 2014, η κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου κατέστησε ασύμφορη την άντληση μέσα από τις πεπαλαιωμένες λόγω της έλλειψης εκσυγχρονισμού πετρελαϊκές υποδομές της χώρας, με αποτέλεσμα να μειωθούν δραματικά οι εξαγωγές και να βυθιστεί η οικονομία. Η αδιαφορία της Βενεζουέλας για επενδύσεις σε όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένου του πετρελαϊκού κλάδου, βρίσκεται σε παραλληλία με την ελληνική απροθυμία να προωθήσουμε δημόσιες επενδύσεις και να εξασφαλίσουμε τις συνθήκες ώστε να αυξηθούν οι ιδιωτικές επενδύσεις. Κάπως έτσι τα πλεονάσματα από τους φόρους μετατρέπονται κυρίως σε επιδόματα. 


Η επιδοματική υποστήριξη στους φτωχούς, ένα δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό των δύο χωρών, πραγματοποιείται σε ένα περιβάλλον ισχνών επενδύσεων που καλλιεργεί ελάχιστες ελπίδες για εργασία, με αποτέλεσμα να αναρωτιέται κανείς μέχρι πότε θα υπάρχουν κεφάλαια για την επιδοματική υποστήριξη.


Σε τέτοιες χώρες δεν σπεύδουν να επενδύσουν θείοι από την Αμερική, αλλά μόνο από την Κίνα που αγοράζουν φθηνά στρατηγικές υποδομές, ένα τρίτο κοινό χαρακτηριστικό των δύο χωρών. 


Τέλος, η κοπή νομίσματος που ανθεί στη Βενεζουέλα μοιάζει σαν την ελληνική επιδρομή στα αποθεματικά Ταμείων, δήμων και νοσοκομείων. Η ελληνική κυβέρνηση, στριμωγμένη λόγω της συμμετοχής στην Ευρωζώνη, δεν μπορεί να κόψει χρήμα και γι’ αυτό κόβει τα πόδια του κράτους. Οπως η νομισματική επέκταση καθιστά ακριβότερα τα αγαθά, έτσι και ο ακρωτηριασμός των κρατικών φορέων καθιστά τις υπηρεσίες τους χειρότερες, δυσεύρετες και ακριβότερες.  


Με άλλα λόγια...


 παρά το φιάσκο του 2015, υπάρχει ελπίδα για τον σοσιαλισμό. 


Η συνταγή Μαδούρο μπορεί να εφαρμοστεί και μέσα στο euro.

Δεν υπάρχουν σχόλια: