Toυ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Φοιτητές, νοικοκυρές, τουρίστες. Θεέ μου, στην
αρχή πήγα να το παρεξηγήσω. Όμως, εντάξει, κακώς πήγε το μυαλό μου στο
πονηρό. Είναι σχέδιο κατά της φοροδιαφυγής. Και όπως εξήγησε ένα
στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, «δεν είναι ρουφιανιά, είναι φορολογικός έλεγχος».
Και γελοίο.
Ώρες πριν το Eurogroup, μερικά μίλια πριν τα βράχια. Ο άσος στο μανίκι του Γιάνη (το γνωστό σακάκι, κόκκινη ρίγα) είναι η χρήση ερασιτεχνών πρακτόρων για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Η Ελλάδα έβαλε τα γέλια. Δεν βλέπω λόγο να μην κάνουν το ίδιο και στις Βρυξέλλες. Και εξ όσων διαβάζω και μαθαίνω, το κάνουν. Ασφαλώς κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ποτέ. Πιθανότατα είναι στην πράξη δύσκολο και ακριβό. Πόσους θα χρησιμοποιήσουν; Πώς θα προμηθευτούν εξοπλισμό; Θα υπάρχουν ειδικά κονδύλια από τα οποία θα χρηματοδοτούνται οι αγορές των πρακτόρων;
Έχει και άλλα πρακτικά ζητήματα: θα δέχονται εθελοντές; Με ποια θεσμική ισχύ ένας πολίτης θα μπορεί να καταγράφει κρυφά τη δραστηριότητα άλλων πολιτών; Θα έχουν οι εφορίες τμήμα μοντάζ;
Νομίζω ότι αν ερωτηθεί η Αρχή για τα προσωπικά δεδομένα θα υπάρξουν σοβαρές ενστάσεις. Φανταστείτε δε, τι θα συνέβαινε έτσι και έπεφτε αντίστοιχη ιδέα από το τραπέζι της προηγούμενης κυβέρνησης. Η Ζωή με τη Ραχήλ θα έβγαιναν στα κάγκελα (της ΕΡΤ) για την πρόσκληση προς τους πολίτες να γίνουν χαφιέδες.
Ο Βαρουφάκης λέει ότι μόνο και μόνο η θέσπιση του μέτρου θα προκαλέσει αλλαγή συμπεριφοράς από τους ελεύθερους επαγγελματίες. Εντάξει, αλλά δεν πηγαίνεις στο Eurogroup με μέτρα ψυχολογικού περιεχομένου. Δεν πηγαίνεις ούτε με δημιουργική ασάφεια και καταστροφική αφέλεια.
Όμως με κάτι πρέπει να πας. Και όταν, όντως, δεν υπάρχει ουσιαστικό σχέδιο, θα πάρεις τη νοικοκυρά από την κουζίνα και θα τη βγάλεις στο δρόμο. Στις κρίσεις επιστρατεύονται και οι νοικοκυρές. Πλέκουν κάλτσες, γεμίζουν όλμους, πιάνουν φοροφυγάδες.
Ο Τσίπρας και ο Βούτσης κατήγγειλαν τους εκβιασμούς των δανειστών. Συγγνώμη, αλλά τι περίμεναν; Αξιοπρέπεια και διεθνιστική αλληλεγγύη; Με την Ισπανία να έχει εκλογές σε επτά μήνες;
Και εξ όσων γνωρίζω κανένα λιοντάρι δεν έδωσε σημασία στις καλές προθέσεις των χριστιανών που συνάντησε στην αρένα. Δεν ηθικολογείς στο χαράκωμα. Η χώρα βρίσκεται ενώπιον των δανειστών της πεσμένη στα γόνατα. Η απουσία πειστικού σχεδίου διαπραγμάτευσης επιδεινώνει συνέχεια τη θέση της, υποχρεώνοντας την κυβέρνηση σε σπασμωδικές κινήσεις.
Ναι, ρε γαμώτο, θέλουμε την αξιοπρέπειά μας. Αλλά τα λεφτά είναι των άλλων.
Ώρες πριν το Eurogroup, μερικά μίλια πριν τα βράχια. Ο άσος στο μανίκι του Γιάνη (το γνωστό σακάκι, κόκκινη ρίγα) είναι η χρήση ερασιτεχνών πρακτόρων για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Η Ελλάδα έβαλε τα γέλια. Δεν βλέπω λόγο να μην κάνουν το ίδιο και στις Βρυξέλλες. Και εξ όσων διαβάζω και μαθαίνω, το κάνουν. Ασφαλώς κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ποτέ. Πιθανότατα είναι στην πράξη δύσκολο και ακριβό. Πόσους θα χρησιμοποιήσουν; Πώς θα προμηθευτούν εξοπλισμό; Θα υπάρχουν ειδικά κονδύλια από τα οποία θα χρηματοδοτούνται οι αγορές των πρακτόρων;
Έχει και άλλα πρακτικά ζητήματα: θα δέχονται εθελοντές; Με ποια θεσμική ισχύ ένας πολίτης θα μπορεί να καταγράφει κρυφά τη δραστηριότητα άλλων πολιτών; Θα έχουν οι εφορίες τμήμα μοντάζ;
Νομίζω ότι αν ερωτηθεί η Αρχή για τα προσωπικά δεδομένα θα υπάρξουν σοβαρές ενστάσεις. Φανταστείτε δε, τι θα συνέβαινε έτσι και έπεφτε αντίστοιχη ιδέα από το τραπέζι της προηγούμενης κυβέρνησης. Η Ζωή με τη Ραχήλ θα έβγαιναν στα κάγκελα (της ΕΡΤ) για την πρόσκληση προς τους πολίτες να γίνουν χαφιέδες.
Ο Βαρουφάκης λέει ότι μόνο και μόνο η θέσπιση του μέτρου θα προκαλέσει αλλαγή συμπεριφοράς από τους ελεύθερους επαγγελματίες. Εντάξει, αλλά δεν πηγαίνεις στο Eurogroup με μέτρα ψυχολογικού περιεχομένου. Δεν πηγαίνεις ούτε με δημιουργική ασάφεια και καταστροφική αφέλεια.
Όμως με κάτι πρέπει να πας. Και όταν, όντως, δεν υπάρχει ουσιαστικό σχέδιο, θα πάρεις τη νοικοκυρά από την κουζίνα και θα τη βγάλεις στο δρόμο. Στις κρίσεις επιστρατεύονται και οι νοικοκυρές. Πλέκουν κάλτσες, γεμίζουν όλμους, πιάνουν φοροφυγάδες.
Ο Τσίπρας και ο Βούτσης κατήγγειλαν τους εκβιασμούς των δανειστών. Συγγνώμη, αλλά τι περίμεναν; Αξιοπρέπεια και διεθνιστική αλληλεγγύη; Με την Ισπανία να έχει εκλογές σε επτά μήνες;
Και εξ όσων γνωρίζω κανένα λιοντάρι δεν έδωσε σημασία στις καλές προθέσεις των χριστιανών που συνάντησε στην αρένα. Δεν ηθικολογείς στο χαράκωμα. Η χώρα βρίσκεται ενώπιον των δανειστών της πεσμένη στα γόνατα. Η απουσία πειστικού σχεδίου διαπραγμάτευσης επιδεινώνει συνέχεια τη θέση της, υποχρεώνοντας την κυβέρνηση σε σπασμωδικές κινήσεις.
Ναι, ρε γαμώτο, θέλουμε την αξιοπρέπειά μας. Αλλά τα λεφτά είναι των άλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου