Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο
Πρόκειται για τη θεαματικότερη κωλοτούμπα
που είδαμε αυτές τις βδομάδες διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και την
πιο απρόσμενη. Γιατί αυτήν κανείς δεν μπορεί να τη χαρακτηρίσει
αναγκαστική προσαρμογή στην πραγματική ζωή όπως όλες τις άλλες
Γιατί αυτή δεν επιβάλλεται από κανέναν Σόιμπλε- μόνη τους την
επινόησαν. Το κυριότερο, γιατί είναι μία επιλογή που έρχεται να
αποδομήσει μερικά από τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της ανανεωτικής
αριστεράς μέσα στο κόμμα που μας κυβερνά.
Η θεσμοθέτηση και μαζικοποίηση της ρουφιανιάς από τον υπουργό Οικονομικών πριν από τραγελαφική πρόταση ήταν μία οδυνηρή έκπληξη για τη μετάλλαξη του κόμματος που στην πολιτική γεωγραφία εμφανίζεται ως ο κληρονόμος της παρακαταθήκης της μη σταλινικής αριστεράς στη χώρα μας.
Θυμηθείτε όλες τις περιπτώσεις που στο παρελθόν διαγραφόταν μια απειλή για τον προσωπικό χώρο, την ιδιωτικότητα, το απόρρητο, από κάποιο νόμο που πρότειναν τα κόμματα του παλιού δικομματισμού, ποιες ήσαν οι αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Υπερβολικές κάποιες φορές, αλλά πάντα πήγαζαν από το σύστημα αξιών της ανανεωτικής αριστεράς της αυξημένης ευαισθησίας στα ανθρώπινα δικαιώματα. Θυμηθείτε π.χ. τι είχε γίνει όταν είχε αποφασισθεί η εγκατάσταση των καμερών ασφαλείας (τώρα που συνηθίσαμε την ύπαρξή τους μας φαίνονται συχνά ευεργετικές), για τι μεγάλους αδελφούς και οργουελιανά κράτη είχαν μιλήσει. Θυμηθείτε όλες τις φορές που έρχονταν νέα μέτρα ασφαλείας, κυρίως μετά την 11η Σεπτεμβρίου, τη στάση του Συνασπισμού, που πάντα ερχόταν να υπερασπιστεί τα ατομικά δικαιώματα, έστω και αν πολλές φορές ανακάλυπτε φανταστικούς κινδύνους.
Τους προτιμούσα έτσι, ήταν η ασφαλής αριστερή συνείδηση της κοινωνίας που λειτουργούσε σαν αλάρμ, ακόμα και αν συχνά σήμαινε λάθος συναγερμούς. Ήταν ένα πολύτιμο αντίβαρο στην υπερβολική αστυνόμευση της ζωής μας. Τώρα είναι οι πρώτοι που έρχονται και μας λένε να καλωδιώνουμε τα παιδιά μας έναντι αμοιβής.
Αλήθεια αναρωτήθηκαν τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στην κοινωνία μας αυτή η απόφαση;
Τι σημαίνει για όλους μας το αλληλοκάρφωμα, η ρουφιανιά και η κρυφή καταγραφή από ανθρώπους που δεν είναι θεσμοθετημένα όργανα της τάξης αλλά part time χαφιέδες;
Πώς εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας στον σεβασμό του προσωπικού χώρου, όταν το κράτος μπορεί να τα προσλάβει να ρουφιανεύουν στον ελεύθερο χρόνο τους;
Πώς θα αναχαιτίσεις τη μάστιγα της αλληλοπαρακολούθησης με κινητά και άλλα πρόσφορα σήμερα μέσα, όταν το ίδιο το κράτος την υποδαυλίζει;
Πού θα ψάξεις τα όρια νόμιμου και παράνομου χαφιεδισμού από τη στιγμή που οι εντολοδόχοι του κράτους θα είναι ερασιτέχνες;
Ας το πάρει πίσω αυτό το πράγμα ο Αλέξης Τσίπρας χωρίς καθυστέρηση. Ας συνειδητοποιήσει ότι δεν πρόκειται για μια από τις πολιτικές που θα διορθωθούν στο βάθος της τετραετίας και είναι απλώς αναπόφευκτη στην τωρινή συγκυρία. Δεν πρόκειται για τον κατώτατο μισθό που δεν τον δίνεις τώρα τον δίνεις μετά.
Αυτή η απόφαση πλήττει ανεπανόρθωτα:
Tον πυρήνα των αξιών της ανανεωτικής αριστεράς, αυτών που ασχέτως του μεγέθους της την διαφοροποιούσε πάντα από τα παλιά κόμματα εξουσίας και τη σταλινική αριστερά.
Θα είναι μεγάλο λάθος να ξεκινήσει τη δική του πορεία ως κόμμα εξουσίας κατεδαφίζοντας τα δομικά υλικά της φυσιογνωμίας του.
Η θεσμοθέτηση και μαζικοποίηση της ρουφιανιάς από τον υπουργό Οικονομικών πριν από τραγελαφική πρόταση ήταν μία οδυνηρή έκπληξη για τη μετάλλαξη του κόμματος που στην πολιτική γεωγραφία εμφανίζεται ως ο κληρονόμος της παρακαταθήκης της μη σταλινικής αριστεράς στη χώρα μας.
Θυμηθείτε όλες τις περιπτώσεις που στο παρελθόν διαγραφόταν μια απειλή για τον προσωπικό χώρο, την ιδιωτικότητα, το απόρρητο, από κάποιο νόμο που πρότειναν τα κόμματα του παλιού δικομματισμού, ποιες ήσαν οι αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Υπερβολικές κάποιες φορές, αλλά πάντα πήγαζαν από το σύστημα αξιών της ανανεωτικής αριστεράς της αυξημένης ευαισθησίας στα ανθρώπινα δικαιώματα. Θυμηθείτε π.χ. τι είχε γίνει όταν είχε αποφασισθεί η εγκατάσταση των καμερών ασφαλείας (τώρα που συνηθίσαμε την ύπαρξή τους μας φαίνονται συχνά ευεργετικές), για τι μεγάλους αδελφούς και οργουελιανά κράτη είχαν μιλήσει. Θυμηθείτε όλες τις φορές που έρχονταν νέα μέτρα ασφαλείας, κυρίως μετά την 11η Σεπτεμβρίου, τη στάση του Συνασπισμού, που πάντα ερχόταν να υπερασπιστεί τα ατομικά δικαιώματα, έστω και αν πολλές φορές ανακάλυπτε φανταστικούς κινδύνους.
Τους προτιμούσα έτσι, ήταν η ασφαλής αριστερή συνείδηση της κοινωνίας που λειτουργούσε σαν αλάρμ, ακόμα και αν συχνά σήμαινε λάθος συναγερμούς. Ήταν ένα πολύτιμο αντίβαρο στην υπερβολική αστυνόμευση της ζωής μας. Τώρα είναι οι πρώτοι που έρχονται και μας λένε να καλωδιώνουμε τα παιδιά μας έναντι αμοιβής.
Αλήθεια αναρωτήθηκαν τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στην κοινωνία μας αυτή η απόφαση;
Τι σημαίνει για όλους μας το αλληλοκάρφωμα, η ρουφιανιά και η κρυφή καταγραφή από ανθρώπους που δεν είναι θεσμοθετημένα όργανα της τάξης αλλά part time χαφιέδες;
Πώς εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας στον σεβασμό του προσωπικού χώρου, όταν το κράτος μπορεί να τα προσλάβει να ρουφιανεύουν στον ελεύθερο χρόνο τους;
Πώς θα αναχαιτίσεις τη μάστιγα της αλληλοπαρακολούθησης με κινητά και άλλα πρόσφορα σήμερα μέσα, όταν το ίδιο το κράτος την υποδαυλίζει;
Πού θα ψάξεις τα όρια νόμιμου και παράνομου χαφιεδισμού από τη στιγμή που οι εντολοδόχοι του κράτους θα είναι ερασιτέχνες;
Ας το πάρει πίσω αυτό το πράγμα ο Αλέξης Τσίπρας χωρίς καθυστέρηση. Ας συνειδητοποιήσει ότι δεν πρόκειται για μια από τις πολιτικές που θα διορθωθούν στο βάθος της τετραετίας και είναι απλώς αναπόφευκτη στην τωρινή συγκυρία. Δεν πρόκειται για τον κατώτατο μισθό που δεν τον δίνεις τώρα τον δίνεις μετά.
Αυτή η απόφαση πλήττει ανεπανόρθωτα:
Tον πυρήνα των αξιών της ανανεωτικής αριστεράς, αυτών που ασχέτως του μεγέθους της την διαφοροποιούσε πάντα από τα παλιά κόμματα εξουσίας και τη σταλινική αριστερά.
Θα είναι μεγάλο λάθος να ξεκινήσει τη δική του πορεία ως κόμμα εξουσίας κατεδαφίζοντας τα δομικά υλικά της φυσιογνωμίας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου