Μέσα σε 24 ώρες η κυβέρνηση μίλησε για μία
προβοκάτσια και ένα σχέδιο εκβιασμού. Εις βάρος της, φυσικά.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη μας είπε ότι είναι θέμα ωρών η αποκάλυψη του σχεδίου με την προβοκάτσια για τους μετανάστες. Νύχτωσε και φως δεν έπεσε.
Το Μαξίμου και ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονται ευθέως σε σχέδιο εκβιασμού της κυβέρνησης, πριν το Eurogroup της Δευτέρας.
Συχνά για την Αριστερά ως προβοκάτσια προσδιορίζεται η αλήθεια που επιμένει να υπάρχει εκτός οργανωτικού σχεδίου και ιδεολογικού πλαισίου.
Ομοίως και η έννοια του εκβιασμού είναι αρκετά ευέλικτη με αριστερή προσέγγιση. Συνήθως όποιος βρίσκεται απέναντι, είναι είτε εκβιαστής, είτε προδότης. Εξαρτάται σε ποια πλευρά του τραπεζιού κάθεται και τι ισχύ έχει στα χέρια του.
Όμως εδώ δεν μας απασχολεί η Αριστερά, γενικώς. Εδώ συζητάμε για την ελληνική κυβέρνηση που μέσα στην ίδια μέρα έβαλε τις φωνές και έδειξε άγνωστους εχθρούς στο εσωτερικό και γνωστούς στο εξωτερικό.
Κάποια άλλη κυβέρνηση, σε μία άλλη χώρα, θα το διάβαζε αλλιώς:
Αντί για προβοκάτσια, θα έβλεπε υπουργική γκάφα. Και αντί για εκβιασμό, θα διαπίστωνε ότι η διαπραγματευτική της θέση παραμένει ιδιαίτερα δυσχερής.
Αλλά εδώ είναι Ελλάδα και έχουμε κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά.
Πού μας οδηγούν όλα αυτά;
Δεν είμαι σίγουρος, αλλά φοβάμαι ότι θα πάμε όλοι μαζί προς τα εκεί. Η κυβέρνηση αποφασίζει να υψώσει τους τόνους. Προβοκάτορες εντός, εκβιαστές έξω, με γλοιώδη πλοκάμια στο εσωτερικό. Α, ναι, έτσι κρατάς το αγωνιστικό ηθικό σε υψηλό επίπεδο και σου μένουν ακόμα μερικές προσκλήσεις για λαό στην πλατεία. Το θέμα είναι τι πετυχαίνεις μακροπρόθεσμα. Νομίζω όσα και ο σκύλος που τρέχει πίσω από την ουρά του.
Με προβοκάτορες και γερμανοτσολιάδες, το μόνο που θα καταφέρει η κυβέρνηση είναι να την εγκαταλείψει η κρίσιμη μάζα των μετριοπαθών νοικοκυραίων, αυτή δηλαδή που κρίνει εκλογές. Και όσο δείχνει εκβιαστές στο εξωτερικό, τόσο διευκολύνει εκείνους που θέλουν να υπονομεύσουν τις ελληνικές θέσεις σε ξένα κοινοβούλια και στη διεθνή κοινή γνώμη. Αν μάλιστα και ένας υπουργός, όπως ο Τέρενς Κουίκ, κάνει λόγο για ενδεχόμενη μονομερή παραβίαση της Σέγκεν από την Ελλάδα, τότε, συγχωρέστε με, η χώρα θυμίζει κάποιον που απειλεί ότι θα τινάξει τα μυαλά του στον αέρα για να λερώσει αυτόν που είναι δίπλα του.
Και να πεις ότι έχουμε ένα καταραμένο σχέδιο να δείξουμε;
Δεν έχουμε. Μόνο αξιοπρέπεια. Ούτε καν τσάι και συμπάθεια.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη μας είπε ότι είναι θέμα ωρών η αποκάλυψη του σχεδίου με την προβοκάτσια για τους μετανάστες. Νύχτωσε και φως δεν έπεσε.
Το Μαξίμου και ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονται ευθέως σε σχέδιο εκβιασμού της κυβέρνησης, πριν το Eurogroup της Δευτέρας.
Συχνά για την Αριστερά ως προβοκάτσια προσδιορίζεται η αλήθεια που επιμένει να υπάρχει εκτός οργανωτικού σχεδίου και ιδεολογικού πλαισίου.
Ομοίως και η έννοια του εκβιασμού είναι αρκετά ευέλικτη με αριστερή προσέγγιση. Συνήθως όποιος βρίσκεται απέναντι, είναι είτε εκβιαστής, είτε προδότης. Εξαρτάται σε ποια πλευρά του τραπεζιού κάθεται και τι ισχύ έχει στα χέρια του.
Όμως εδώ δεν μας απασχολεί η Αριστερά, γενικώς. Εδώ συζητάμε για την ελληνική κυβέρνηση που μέσα στην ίδια μέρα έβαλε τις φωνές και έδειξε άγνωστους εχθρούς στο εσωτερικό και γνωστούς στο εξωτερικό.
Κάποια άλλη κυβέρνηση, σε μία άλλη χώρα, θα το διάβαζε αλλιώς:
Αντί για προβοκάτσια, θα έβλεπε υπουργική γκάφα. Και αντί για εκβιασμό, θα διαπίστωνε ότι η διαπραγματευτική της θέση παραμένει ιδιαίτερα δυσχερής.
Αλλά εδώ είναι Ελλάδα και έχουμε κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά.
Πού μας οδηγούν όλα αυτά;
Δεν είμαι σίγουρος, αλλά φοβάμαι ότι θα πάμε όλοι μαζί προς τα εκεί. Η κυβέρνηση αποφασίζει να υψώσει τους τόνους. Προβοκάτορες εντός, εκβιαστές έξω, με γλοιώδη πλοκάμια στο εσωτερικό. Α, ναι, έτσι κρατάς το αγωνιστικό ηθικό σε υψηλό επίπεδο και σου μένουν ακόμα μερικές προσκλήσεις για λαό στην πλατεία. Το θέμα είναι τι πετυχαίνεις μακροπρόθεσμα. Νομίζω όσα και ο σκύλος που τρέχει πίσω από την ουρά του.
Με προβοκάτορες και γερμανοτσολιάδες, το μόνο που θα καταφέρει η κυβέρνηση είναι να την εγκαταλείψει η κρίσιμη μάζα των μετριοπαθών νοικοκυραίων, αυτή δηλαδή που κρίνει εκλογές. Και όσο δείχνει εκβιαστές στο εξωτερικό, τόσο διευκολύνει εκείνους που θέλουν να υπονομεύσουν τις ελληνικές θέσεις σε ξένα κοινοβούλια και στη διεθνή κοινή γνώμη. Αν μάλιστα και ένας υπουργός, όπως ο Τέρενς Κουίκ, κάνει λόγο για ενδεχόμενη μονομερή παραβίαση της Σέγκεν από την Ελλάδα, τότε, συγχωρέστε με, η χώρα θυμίζει κάποιον που απειλεί ότι θα τινάξει τα μυαλά του στον αέρα για να λερώσει αυτόν που είναι δίπλα του.
Και να πεις ότι έχουμε ένα καταραμένο σχέδιο να δείξουμε;
Δεν έχουμε. Μόνο αξιοπρέπεια. Ούτε καν τσάι και συμπάθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου