Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ
Ωραία λοιπόν. Κατεβήκαμε στους δρόμους. Συν γυναιξί και τέκνοις.
Διαμαρτυρηθήκαμε εναντίον δανειστών. Ρίξαμε τα μπινελίκια μας εναντίον Μέρκελ και Σόιμπλε. Και υποσχεθήκαμε να επανέλθουμε. Και να διαμαρτυρηθούμε για μια ακόμα φορά. Να σταθούμε στο πλευρό της κυβέρνησης. Να σηκώσουμε το μπόι μας. Να χαμογελάσουμε. Να ελπίζουμε!
Και ταυτόχρονα μ αυτό, οκτώ στους δέκα συμφωνούμε με τις προγραμματικές
εξαγγελίες του νέου πρωθυπουργού. Και πιστεύουμε ότι κάτι επιτέλους
γίνεται. Το πιστεύουμε ανεξάρτητα από κομματικές σημαίες και ιδεολογικές
παρατάξεις. Επιτέλους λέμε. Κάπου στο βάθος βλέπουμε μικρό, τόσο δα
μικρό φως στην άκρη του τούνελ!
Ομως την ίδια στιγμή η Νάντια Βαλαβάνη του υπουργείου Οικονομικών
αρχίζει ν ανησυχεί για τους φόρους. Τα έσοδα λιγοστεύουν. Οι
διαμαρτυρόμενοι και κάπως αισιόδοξοι πολίτες εξακολουθούν να μην
πληρώνουν. Οι τζαμπατζήδες πληθαίνουν.
Αποτέλεσμα;
Η κυβέρνηση άλλαξε. Οι υπουργοί άλλαξαν. Η κατάθλιψη
περιορίστηκε. Ομως η νοοτροπία δεν άλλαξε. Ομως η κοινωνία δεν άλλαξε.
Ομως επί της ουσίας τίποτα δεν άλλαξε
Και σκέφτομαι και λέω.
Αν δεν πληρώνουμε τους φόρους μας. Αν δεν
τακτοποιούμε τις εκκρεμότητές μας. Αν λιγουλάκι δεν προσαρμοστούμε στην
ελάχιστη ευρωπαική κανονικότητα. Αν τα ταμεία αδειάζουν. Αν η
κατεργαριά, η πονηριά, η αδιαφορία, ο ωχαδερφισμός παραμένουν ακλόνητες
«αξίες» μιας χώρας που τραμπαλίζεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας
Αν δηλαδή καθένας εξ ημών και υμών. Αντί να κοιτάξει το σπίτι του και τις υποχρεώσεις του. Αντί να πληρώσει δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να κατηγορεί τον διπλανό του για φοροδιαφυγή και λαμογιά. Αν δηλαδή, τη στιγμή που η κυβέρνηση δίνει μια μάχη μέσα στο κλουβί με τα λιοντάρια. Αν δηλαδή δεν εγκαταλείψουμε τη παροιμιώδη ψευτομαγκιά μας. Κι αν μόνο στα λόγια στηρίζουμε την κυβερνητική προσπάθεια, ε τότε όλα θα γκρεμιστούν σαν τα τραπουλόχαρτα
Γιατί ποιον θέλεις; Τον Ελευθέριο Βενιζέλο; Τον Λένιν; Τον Ρούζεβελτ;
Τον Χριστό;
Ε λοιπόν να είσαι βέβαιος. Ακόμα και ο θεός να κατέβαινε σ αυτή την δύσμοιρη χώρα. Με τέτοια νοοττροπία. Με τέτοια εχθρότητα εναντίον του κράτους, Με τέτοιο φιλοτομαρισμό. Με τόση μικρή, σχεδόν απειροελάχιστη εθνική συνείδηση. Με τέτοια αθεράπευτα χούγια, κληρονομημένα από τουρκαλβανούς προγόνους. Με όλα αυτά τα τριτοκοσμικά κουσούρια. Και με τόση επικών διαστάσεων άγνοια
Με όλα αυτά, ακόμα και ο Θεός, ο Βούδας, ο Μωάμεθ να κατέβαιναν, τίποτα μα τίποτα δεν θα μπορούσαν να κάνουν για να μας σώσουν
Εδώ ακριβώς ταιριάζει η ρήση που λέει:
Και που πάει να πει: πιστεύεις λιγουλάκι στον Τσίπρα; Πλήρωσε τις υποχρεώσεις σου ρεεεεεεε!
Που πάει να πει: Λαός υποταγμένος στις συνήθειές του, πάντα ταπεινωμένος και πάντα υποταγμένος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου