Οταν επαναχαράζεται η διεθνής
γεωπολιτική σκακιέρα και ασχολείσαι με κεντροαριστερολυκουδισμούς εν
όψει της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ή εξαντλείς τη σκελεθρική
δυναμική σου σε (πασοκική) εσωκομματική κομεντί, τότε δίνεις το δικαίωμα
στον παραδοσιακό γεωπολιτικό σου αντίπαλο να διοργανώνει πάρτι
ανιστόρητων παραπειστικών δηλώσεων.
Βεβαίως και φωτογραφίζουμε την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ερντογάν στα Κατεχόμενα.
Στην πράξη, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, το μόνο
που σκέφτονται είναι να επινοήσουν επικοινωνιακούς τρόπους για να
στηρίζουν την ετοιμόρροπη συγκυβέρνησή τους και να σταθεροποιήσουν με
«ανίερες» συμμαχίες την επόμενη μέρα στα κόμματά τους.
Ετσι, αντί να υποστηρίξουν τις αντιτουρκικές δηλώσεις του
Τουρκοκύπριου γ.γ. του Κόμματος Ενωμένη Κύπρος Αμπντουλάχ Κορκματζάν, ο
οποίος επέκρινε τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν («δεν στοχεύει
σε μια συνολική λύση αλλά να ενώσει το βόρειο τμήμα της Κύπρου»),
παραμένουν κλεισμένοι στον επιβιωτικό πολιτικό τους μικρόκοσμο.
Ομως με υπαναχωρήσεις και κρυφτούλια πίσω από τα ριντό της
Συνόδου του ΝΑΤΟ, ο Αντώνης Σαμαράς, μετά το φιάσκο του Παρισιού, δεν
δύναται να εξηγήσει ούτε στον εαυτό του τη διαπραγματευτική του
αποτυχία. Το μόνο που κάνει είναι ν' αλλάζει σαν τα πουκάμισα... τα
αεροπλάνα.
Η ερντογανική Τουρκία από την πλευρά της, με εξαγωγή του
νεοοθωμανισμού (και το παντουρκικό όραμά της) και την εδραίωση -με
καθημερινές συλλήψεις κεμαλικών αξιωματούχων- στο εσωτερικό ενός (λάιτ)
λαϊκιστικού νεοϊσλαμισμού, παραμένει κυρίαρχος του παιχνιδιού της Μέσης
και Εγγύς Ανατολής, αφού έχει εύκολες τις κολοτούμπες, εξ ου και δεν
διστάζει να τα βρει ακόμη και με τους «διαβολικούς» Κούρδους.
Από εδώ και πέρα, η Ελλάδα, η οποία δεν φαίνεται να ξεπερνά την
πενταετή οικονομική κρίση (κι ούτε πρόκειται για τα επόμενα δέκα
χρόνια), κινδυνεύει να απολέσει και ζωτικό χώρο (Lebensraum). Οι
ονομαζόμενες μεγάλες δυνάμεις δεν σου κάνουν δώρα, κι αν σου κάνουν,
είναι δώρα άδωρα.
Από τη Γενοκτονία των Ποντίων και την επακολουθήσασα
Μικρασιατική Καταστροφή, τον Εμφύλιο Πόλεμο που χώρισε τη λαϊκή Ελλάδα
στα δυο, μέχρι την εγκαθίδρυση της δικτατορίας, με «έξοδο» στο
διαμελισμό της Κύπρου, οι νατοϊκοί σύμμαχοι μάς αντιμετωπίζουν σαν τους
τελευταίους τροχούς της παγκόσμιας υπερταχείας.
Οταν η πέριξ περιοχή σου φλέγεται, κι εσύ λες «καθρέφτη
καθρεφτάκι», βλέπεις να καθρεφτίζεται από τα νώτα σου η επικείμενη
εθνική καταστροφή. Και τότε δεν θα έχεις στο πλευρό σου ούτε τους
«ιθαγενείς» σου και ούτε τα καθρεφτάκια σου (τους).
Η χώρα βυθίζεται
ημέρα την ημέρα σε διεθνή απαξίωση, γιατί η εξωτερική πολιτική της είναι
εκ των προτέρων ηττημένη.
Συμπερασματικά:
Kαλό θα ήτο ο πρόεδρος της κυβέρνησης και ο
αντιπρόδερος και υπουργός Εξωτερικών να κοιτάξουν να μπαλώσουν -έστω την
τελευταία στιγμή- τα τελευταία κουρέλια από την αυλαία που θ' ανοίξει
σε μια ενδεχόμενη αυριανή σύρραξη. Γιατί πολύ φοβόμαστε ότι το έργο, το
οποίο θ' ανέβει στη σκηνή της χώρας, θα είναι τραγωδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου