«Κάναμε επισκόπηση όλων των θεμάτων
της ατζέντας», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός
Εξωτερικών Ε. Βενιζέλος μετά τη συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογό του στη
Νέα Υόρκη και πρόσθεσε: «Δώσαμε έμφαση στο Κυπριακό... Αναφερθήκαμε στις
διερευνητικές επαφές που βρίσκονται ήδη στον 58ο γύρο... Υπάρχουν,
επίσης, και διμερείς επαφές για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης».
Ολα τα θέματα, λοιπόν, στο τραπέζι. Ολα σε σιγανή φωτιά. Αλλά
χωρίς καμιά ένδειξη προσέγγισης από την αντίπερα όχθη. Και με συνεχείς
προκλητικές εμφανίσεις που επιβαρύνουν, ακόμη περισσότερο, το κλίμα. Από
την Κύπρο ώς το Ανατολικό Αιγαίο και από εκεί ώς τη Θράκη.
Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, παρά τις δραματικές υποχωρήσεις της
ελληνοκυπριακής πλευράς, ακόμη στο Κοινό Ανακοινωθέν της 11ης
Φεβρουαρίου 2014, ούτε ο κατοχικός ηγέτης ούτε η Αγκυρα έχουν κάνει έστω
και ένα βήμα πίσω. Αντιθέτως, μάλιστα, τον τελευταίο καιρό, σύσσωμη η
τουρκική ηγεσία εμφανίζεται ακόμη πιο επίμονη και ανυποχώρητη στην
αξίωσή της για δύο κράτη, που απλώς θα συνεργάζονται κάτω από ένα μανδύα
χαλαρής συνομοσπονδίας.
Οι Τούρκοι δείχνουν ξεκάθαρα πως επιδιώκουν
ρυθμίσεις που θα τους αφήνουν κυρίαρχους στα κατεχόμενα και θα τους
καθιστούν συνεταίρους στα ελεύθερα κυπριακά εδάφη. Δείχνουν να βιάζονται
για μια συμφωνία, που δεν θα είναι λύση του Κυπριακού, αλλά κατάλυση
της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ετσι ώστε να βάλουν χέρι στον ορυκτό πλούτο
της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και να τινάξουν στον αέρα τον άξονα Τελ Αβίβ -
Λευκωσία - Αθήνα και να αποκτήσουν το στρατηγικό έλεγχο σε ολόκληρη την
Αν. Μεσόγειο.
Σε ό,τι αφορά τις διερευνητικές, που έφτασαν -όπως λέει και ο
αρμόδιος υπουργός- στον 58ο γύρο, κανένα στοιχείο δεν επισημαίνει
σημάδια προόδου. Βέβαιο, πάντως, είναι -και το έχει αποκαλύψει ο πρώην
πρωθυπουργός Κ. Σημίτης στο τελευταίο βιβλίο του- ότι οι Τούρκοι έβαλαν
στην ατζέντα, από την πρώτη στιγμή, όλες τις αυθαίρετες και μονομερείς
διεκδικήσεις τους. Να δεχτεί η Ελλάδα μόνο μερική και επιλεκτική
επέκταση των χωρικών υδάτων της, ώστε να αποκλειστούν τα νησιά του Αν.
Αιγαίου και οι ακτές της Θράκης. Να περιορίσει τον εθνικό εναέριο χώρο
της στα έξι ναυτικά μίλια. Να δεσμευτεί με διεθνή συμφωνία πως δεν θα
ανακηρύξει ποτέ μήτε Συνορεύουσα Ζώνη μήτε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη
στο Αιγαίο. Να δεχτεί παραπομπή των ισχυρισμών της για δήθεν «γκρίζες
ζώνες» στο Διεθνές Δικαστήριο. Να δεχτεί μηδενική επήρεια των μικρών
νησιών στη χάραξη της υφαλοκρηπίδας.
Σε ό,τι αφορά τα λεγόμενα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, η
τουρκική θέση είναι απόλυτα αρνητική προς την πλευρά της Λευκωσίας και
προβληματική προς την πλευρά της Αθήνας. «Αποφασίσαμε», δήλωσε ο Ελληνας
υπουργός, «να ενισχύσουμε τη συνεργασία μας σε περιφερειακό επίπεδο, να
ανταλλάσσουμε πληροφορίες για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και
ιδίως του προβλήματος των λεγόμενων ξένων μαχητών του ISIS και, επίσης,
να προωθήσουμε την εφαρμογή της Συμφωνίας Επανεισδοχής που έχει
υπογραφεί μεταξύ της Τουρκίας και της Ε.Ε.». Εάν, ωστόσο, σκεφτεί
κανένας πως η Τουρκία ούτε καν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία,
μπορεί να βγάλει εύκολα τα συμπεράσματά του. Το ίδιο και εάν θυμηθεί πως
η συμφωνία Αθήνας - Αγκυρας για την επανεισδοχή των παράνομων
μεταναστών έγινε το 2001 και έκτοτε συζητούμε για την εφαρμογή της.
Τα εθνικά μας θέματα μπαίνουν, και πάλι, σε σιγανή φωτιά, καθώς
εντείνεται το διεθνές ενδιαφέρον για την ευρύτερη γειτονιά μας και
αναβαθμίζεται η γεωστρατηγική σπουδαιότητα Ελλάδας και Κύπρου. Ενώ,
ωστόσο, κατά το τέλος του 2003, οι δύο πλευρές άφηναν να διαρρεύσει πως
έφτασαν σε ακτίνα συμφωνίας, οι αξιώσεις αυτές απορρίφθηκαν στη
συνέχεια. Και ενώ ο Γ. Παπανδρέου έδειχνε πρεμούρα συνθηκολόγησης, ο
Αντώνης Σαμαράς παραμένει αταλάντευτα στη θέση που αποκλείει υποχωρήσεις
και παραχωρήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου