Αν θυμάστε καλά την «Εξοδο», ο Μωυσής άργησε καμιά δεκαριά μερούλες στο όρος Σινά. Εκεί, περίμενε στην κορυφή να του παρουσιάσει ο Θεός τις 10 Εντολές. Μία εντολή καθ’ εκάστην έρχεται ο μέσος όρος. Οι Εβραίοι περίμεναν, περίμεναν, περίμεναν... Και επειδή δεν είχαν τρυπήσει ποτέ βιβλία σε ελληνική εφορία, ώστε να συνηθίσουν στην πολυήμερη αναμονή, τα πήραν στο κρανίο. Ζήτησαν από τον βοηθό του Μωυσέως, Ααρών, (το σημερινό αντίστοιχο του υπουργού Επικρατείας στην πολιτική) να τους εμφανίσει θεούς! Τι να κάνει κι αυτός, μια και δεν είχε τίποτα θεούς πρόχειρους και περισσευάμενους, ζήτησε από τις γυναίκες να του δώσουν τα χρυσά κοσμήματά τους. Του τα έδωσαν, έφτιαξε χρυσό μοσχάρι και οι Εβραίοι το προσκυνούσαν - μέχρι να σκάσει μύτη ο Μωυσής με τις 10 οριτζινάλε Εντολές.
Ποιο το εμπορικό δίδαγμα της ιστορίας (πέρα από τις αυτονόητες θρησκευτικές και θεολογικές ερμηνείες);
Το εξής ένα: Ο Ααρών ήταν ο πρώτος προμότερ, καλλιτεχνικός μάνατζερ, μαρκετινίστας της εβραϊκής ιστορίας. Το πλήθος τού έδωσε χρυσάφι, εκείνος έφτιαξε μοσχάρι και όλοι το προσκυνούσαν. Τώρα οι μάνατζερ παίρνουν βόδια, το πλήθος τα προσκυνά και οι εταιρίες θησαυρίζουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Λαίδη Γκάγκα.
Η Λαίδη Γκάγκα είναι μια κατασκευή της βιομηχανίας που ξεπερνά κατά πολύ τις επιδόσεις του Ααρών:
Ο βοηθός του Μωυσή κατεργάστηκε χρυσά κοσμήματα για να φτιάξει το μοσχάρι. Η μουσική βιομηχανία κατεργάστηκε μια ασχημούλα με κυτταρίτιδα, στούμπο (ύψος 1,55 μέτρα) που δεν έχει σπουδαία φωνή και η φάτσα της θυμίζει πουλί.
Το αποτέλεσμα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου