10 χρόνια χωρίς τη ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ...
Δεν είδα γύρω μου να σέβεται κανείς τον άνθρωπο. Είδα να σέβονται τον πλούτο, τη δύναμη, την εξουσία, τη μοχθηρία, την ατιμία
Είδα κομμένα δέντρα που μάχονταν ν’ ανθίσουνε μέσα σε σκοτεινούς τάφους.
Είδα πληγωμένα θεριά που παλεύανε ίσαμε την ύστατη πνοή τους να
ζήσουνε. Μα σαν τη βουλή τ’ ανθρώπου να παλεύει για τη ζωή, δε γνώρισα
άλλη.
Στον πόλεμο δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις τη δολοφονία από την πατριωτική πράξη.
Κρύο πράμα η αλήθεια. μην κοιτάς που τήνε πιπιλούμε οληώρα σα γλειφιντζούρι. Πικρή η άτιμη, φαρμάκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου