ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ως πότε οι Μπαλτάκοι;

Του ΧΑΡΙΔΗΜΟΥ ΤΣΟΥΚΑ

Αν θέλεις να μάθεις τι πιστεύει κάποιος (ιδιαίτερα ένα δημόσιο πρόσωπο), δεν αρκείσαι στη δημόσια ομιλία του. Το τι λέει δεν αντανακλά υποχρεωτικά αυτό που σκέπτεται.  

Η «προσκηνιακή» συμπεριφορά, υποκείμενη στις δεσμεύσεις και τις απαιτήσεις του ρόλου, είναι αναπόφευκτα σκηνοθετημένη, ενώ η «παρασκηνιακή», καθότι πιο χαλαρή, χωρίς την παρουσία «επίσημου» ακροατηρίου, είναι πιο αποκαλυπτική. Αλλιώς π.χ. μιλάς (δημοσίως) στους πελάτες σου κι αλλιώς μιλάς (ιδιωτικά) για τους πελάτες σου.
Η συνομιλία Μπαλτάκου-Κασιδιάρη είναι ένα κλασικό παράδειγμα «παρασκηνιακής» συμπεριφοράς, η οποία απο-καλύπτει πως ένας θεσμικός ομιλητής αντιλαμβάνεται το ρόλο του.  

Κατά πρώτο λόγο, ο Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου (ΥΣ) δεν θα χρησιμοποιούσε ποτέ δημοσίως φαλλική φρασεολογία λαχαναγοράς («τους γά… σε τα πρέκια», «της πουτ….ς», κλπ). Ο ρόλος του θα τον απέτρεπε, η «παράσταση» θα ήταν σκηνοθετημένη. Στην «παρασκηνιακή» του συνομιλία, όμως, ήταν πιο χαλαρός και, κατά τούτο, πιο αυθεντικός. 

Τι απο-καλύπτεται, λοιπόν, για το ποιόν του ανδρός, πέρα από τις βωμολοχίες που εκστόμισε στη συνομιλία του με τον Κασιδιάρη, έχοντας ως φόντο τις εικόνες της Παναγίας (!);

Εκτός από το ότι επιβεβαιώνει την οικειότητα (ίσως και συμπάθεια;) του κ. Μπαλτάκου με τον υπόκοσμο της κοινοβουλευτικής Χρυσής Αυγής, η «παρασκηνιακή» συνομιλία αποκαλύπτει τον χαρακτήρα του ανθρώπου. 

Ο κ. Μπαλτάκος μιλά ανοίκεια για τον (στενό φίλο του) Πρωθυπουργό, αποστασιοποιείται από την κυβερνητική πολιτική για τους νεοναζί (την οποία εκ του ρόλου του είναι υποχρεωμένος να υπηρετεί) και συκοφαντεί (ή «καρφώνει» - διαλέγετε και παίρνετε) τους υπουργούς Αθανασίου και Δένδια, και την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κουτζαμάνη. Απέναντι σε έναν υπόδικο, τραμπούκο βουλευτή, ο Γραμματέας του ΥΣ ενεργεί σαν πληροφοριοδότης!
Γιατί το κάνει αυτό;  

Σε μετέπειτα δημόσιες δηλώσεις του ο κ. Μπαλτάκος αιτιολογεί την «παρασκηνιακή» στάση του λέγοντας πως είπε ό,τι είπε για να «απαλλαγεί από τις πιέσεις βουλευτών της ΧΑ»! Προσέξτε τον ασπόνδυλο-αμοραλιστικό χαρακτήρα του Γραμματέα: όχι μόνο νοιάζεται για τους χαρακτηρισμούς που του αποδίδουν διάφοροι Κασιδιώταροι, αλλά, για να προστατεύσει υποτίθεται τον εαυτό του, δεν διστάζει να συκοφαντήσει (ή να «καρφώσει») προβεβλημένους υπουργούς, τους οποίους, εκ του ρόλου του, υποχρεούται να υπηρετεί! Ο άνθρωπος δεν αποδεικνύει μόνο τον ιδιοτελή αμοραλισμό του, αλλά δείχνει και πρωτοφανή έλλειψη κρίσης. Κι όμως ένα τέτοιο άτομο επελέγη από τον κ. Σαμαρά για τη σημαντική θέση του Γραμματέα του ΥΣ!

Γιατί επελέγη; 

Μα ήταν ο «κολλητός» του Πρωθυπουργού για πάνω από τριάντα χρόνια! 

Είναι επαρκές προσόν αυτό; 

Α, εδώ είμαστε πάλι! Στο μεταοθωμανικό πολιτικό σύστημά μας το «κολλητιλίκι» (προσωπικό, κομματικό, φατριαστικό) είναι το βασικότερο προσόν για να καταλάβεις υπεύθυνη δημόσια θέση.  

Η υπόθεση Μπαλτάκου είναι ένα ακόμα σύμπτωμα της ανίατης μέχρι σήμερα παθογένειας της χώρας: την κομματοκρατική-αναξιοκρατική πολιτική κουλτούρα που τη διαπερνά.

Όλοι οι Πρωθυπουργοί, τα τελευταία 40 χρόνια, διορίζουν Γραμματείς του ΥΣ τους «κολλητούς» τους – έμπιστους ανθρώπους να τους κάνουν τις «δουλειές». Το σύστημά μας δεν διαθέτει θεσμικά αντίβαρα. Δεν υπάρχουν στην Ελλάδα αντίστοιχοι Sir Humphrey – κομματικά ανεξάρτητοι, υψηλόβαθμοι δημόσιοι λειτουργοί με θεσμική επιρροή – όπως λ.χ. στη Βρετανία και τη βόρεια Ευρώπη γενικότερα.

Δείτε το Βρετανικό σύστημα και συγκρίνετέ το με το δικό μας: 

Στα Βρετανικά υπουργεία υπάρχουν μόνιμοι υφυπουργοί (η θεσμική μνήμη του κράτους). Ο Γραμματέας του ΥΣ είναι μόνιμος δημόσιος λειτουργός, επικεφαλής της δημόσιας διοίκησης, υπεύθυνος για τη λειτουργία της κυβέρνησης συνολικά, συμπεριλαμβανομένης της τήρησης του δρακόντειου κώδικα δεοντολογίας (Ministerial Code), που διέπει τη συμπεριφορά των υπουργών. Ένας τέτοιος άνθρωπος, αντιλαμβάνεστε, δεν είναι στο τσεπάκι του εκάστοτε Πρωθυπουργού, λειτουργεί ως θεσμικό αντίβαρο στην πολιτική εξουσία, και δεν μεριμνά για τον «επαναπατρισμό» ψήφων στο κόμμα του, όπως υπερηφανευόταν ότι έκανε ο θλιβερός κ. Μπαλτάκος, αλλά είναι αυστηρά προσηλωμένος στις τεράστιες απαιτήσεις του θεσμικού ρόλου του.

Οι σοβαρές χώρες διοικούνται από αξιοκρατικά επιλεγμένους δημόσιους λειτουργούς. 

Οι βλαχοδημοκρατίες διοικούνται από Μπαλτάκους ! Ως πότε Θεέ μου;