Η νέα επίσκεψη της καγκελαρίου
Μέρκελ στη Αθήνα προφανώς αποσκοπεί να ενισχύσει πολιτικά τον Αντώνη
Σαμαρά εν όψει των ευρωεκλογών, προβάλλοντας την ευημερία των αριθμών
έναντι της συνεχιζόμενης ύφεσης, της αυξανόμενης ανεργίας και της
επιδεινούμενης φτωχοποίησης του ελληνικού λαού.
Βέβαια ούτε οι αριθμοί ευημερούν αφού, σύμφωνα με στοιχεία του
Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, το χρέος αυξήθηκε το 2013 κατά 15,9
δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα να εκτοξευθεί στα 321,4 δισ. ή στο 177,5% του
ΑΕΠ. Ούτε οι αριθμοί απεικονίζουν την κοινωνική πραγματικότητα. Μπορεί,
για παράδειγμα, η οικονομία της Βραζιλίας να ξεπέρασε αυτή της Βρετανίας
και να φιγουράρει στην έκτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης και η Ινδία
να συμπεριλαμβάνεται στις ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις, όμως αυτό
δεν σημαίνει ότι οι Βραζιλιάνοι δεν συνεχίζουν να ζουν στις φαβέλες ή
ότι οι Ινδοί θα σταματήσουν να λιμοκτονούν ή ότι το βιοτικό επίπεδο της
Βρετανίας θα υποβαθμιστεί έναντι των χωρών αυτών.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι το Βερολίνο, το οποίο κόπτεται για τις
μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας και την ανάπτυξή της, υποστηρίζει τα
κόμματα και τους πολιτικούς που την οδήγησαν στη χρεοκοπία, με
αποτέλεσμα η διαπίστωση αυτή να αμφισβητεί κατά πόσο τα γερμανικά
συμφέροντα εξυπηρετούνται με την ανάπτυξη της Ελλάδας.
Η δεξαμενή σκέψης Bruegel, σε μελέτη που παρουσιάστηκε την 1η
Απριλίου στο άτυπο συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε.,
προτείνει την ενίσχυση της ζήτησης στις χώρες της Νότιας Ευρώπης μέσω
μεγάλων δημόσιων επενδύσεων, που θα χρηματοδοτηθούν από ευρωπαϊκούς
πόρους.
Μάλιστα, δεδομένου ότι οι χώρες που αντιμετωπίζουν τα σοβαρότερα
κοινωνικά προβλήματα δεν έχουν τη δυνατότητα να ενισχύσουν τη ζήτηση εξ
αιτίας της κακής κατάστασης των δημόσιων οικονομικών τους, οι
οικονομολόγοι του Bruegel προτείνουν την ανάληψη πρωτοβουλιών σε
ευρωπαϊκό επίπεδο. «Αυτό στο οποίο θα μπορούσαν να ελπίζουν οι χώρες του
Νότου, γράφουν, είναι ένα μεγάλο επενδυτικό σχέδιο από την Ε.Ε. Σαφώς
χρειάζεται ένα είδος σχεδίου Μάρσαλ, γιατί χωρίς επενδύσεις δεν θα
επιστρέψει η ανάπτυξη».
Σε αντίθεση με όλα αυτά, το Βερολίνο τροχοπεδεί με κάθε τρόπο
την ανάκαμψη της χώρας, υπονομεύοντας κάθε δυνατότητα ανάπτυξης:
Πόσα
χρόνια ακούμε για την επανέναρξη των εργασιών στους οδικούς άξονες με τη
χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ;
Γιατί δεν ξεκινούν τα μεγάλα
συγχρηματοδοτούμενα σιδηροδρομικά έργα που δημοπρατήθηκαν πριν από ένα
και πλέον χρόνο;
Γιατί δεν προωθούνται τα έργα στο Μετρό της
Θεσσαλονίκης και της Αθήνας;
Γιατί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ναρκοθετεί την τροποποίηση της
αρχικής σύμβασης μεταξύ του ΟΛΠ και της Cosco, υποστηρίζοντας ότι
δημιουργεί προϋποθέσεις δεσπόζουσας θέσης υπέρ του κινεζικού ομίλου;
Γιατί τότε δεν επενδύουν οι ευρωπαϊκοί όμιλοι;
Γιατί παρενέβη
παρασκηνιακά η Ε.Ε. στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ και του
ΔΕΣΦΑ, που είχε αποτέλεσμα την απόσυρση του ρωσικού ενδιαφέροντος;
Γιατί
υπονομεύθηκε ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και τέθηκε υπό
αμφισβήτηση από την Ε.Ε. η κατασκευή του αγωγού South Stream, με αφορμή
την αντιπαράθεση Βερολίνου-Μόσχας στην Ουκρανία;
Γιατί ζητήθηκε από την Ε.Ε. η υπογραφή διακρατικής συμφωνίας
μεταξύ Ε.Ε. και Αζερμπαϊτζάν για την ολοκλήρωση της συμφωνίας εξαγοράς
του ΔΕΣΦΑ από την αζερική Socar, που απειλεί να παραπέμψει την εξαγορά
στις ελληνικές καλένδες;
Γιατί αποκλείστηκαν οι ελληνικές
κατασκευαστικές εταιρείες από την κατασκευή του αγωγού ΤΑΡ στα όρια της
ελληνικής επικράτειας;
Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε δεκάδες «γιατί»,
όπως π.χ. την άρνηση της τρόικας να συναινέσει στη μείωση του
ενεργειακού κόστους για την ελληνική βιομηχανία. Ομως, με αυτή τη
λογική, πώς θα έλθουν οι επενδυτές στη χώρα μας, όταν απωθούνται με κάθε
τρόπο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή;
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
«Αυτή η στρατηγική της άρνηση -εξηγεί
ο Ούλριχ Μπεκ-, δηλαδή να μην ενεργήσεις, να μην επενδύσεις, να μη
διαθέσεις πιστώσεις και χρήματα, αυτό το πολλαπλά χρησιμοποιούμενο όχι
είναι ο κεντρικός μοχλός της οικονομικής εξουσίας στην Ευρώπη», δηλαδή
της γερμανικής εξουσίας.
Οπως μάλιστα υποστηρίζει ο ίδιος στο τελευταίο του βιβλίο, η
γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη προκύπτει τούτη τη φορά από τη
μακιαβελική τακτική της Μέρκελ, η οποία, εκμεταλλευόμενη την πραγματική
ισχύ της γερμανικής οικονομίας, αναβάλλει συστηματικά κάθε ενέργεια
ριζικής λύσης της κρίσης στην Ευρωζώνη, διογκώνοντας την εξάρτηση και
την υποταγή όχι μόνον των χρεοκοπημένων κρατών, αλλά και όλων των άλλων
κρατών της Ε.Ε., που υστερούν σε οικονομική δύναμη.
Με άλλα λόγια, η
Γερμανίδα καγκελάριος ξανάρχεται στην Αθήνα για να στηρίξει αυτή την
πολιτική της εξάρτησης και της υποταγής της χώρας μας και να ενισχύσει
προεκλογικά τους πολιτικούς εκφραστές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου