"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Οι μάσκες έπεσαν!

Του Σταμάτη Ζαχαρού

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης επιμένει. Η ιδέα της εξόδου από το ευρώ συνοδευόμενη από μονομερή διαγραφή του χρέους είναι ζωντανή στο ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόταση πάνω στην οποία ανδρώθηκε πολιτικά η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση, μπορεί να ξεθώριασε ως προς την αποδοχή της μετά τις τελευταίες εξελίξεις, συνεχίζει όμως να αποτελεί πολιτική πρόταση.  



Είναι φανερό ότι για κάποιους, η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, δεν ήταν μια εναλλακτική «στα μνημόνια», αλλά μια κεντρική επιλογή μέσω τις οποίας θεωρούν ότι θα υλοποιήσουν τις επαναστατικές φαντασιώσεις τους.
 

Είναι αλήθεια ότι στον ΣΥΡΙΖΑ αμφιταλαντεύτηκαν για μήνες προκειμένου να αποφασίσουν αν θα υιοθετήσουν κεντρικά αυτή τη γραμμή. Ακόμη πάντως και ο Αλέξης Τσίπρας φλέρταρε ταυτόχρονα και με τις δύο γραμμές αναλόγως της εθνικότητας του ακροατηρίου. Τα υπόλοιπα στελέχη κινούταν κατά το δοκούν. Η πολυφωνία είχε σαν αποτέλεσμα διάφορες αντικρουόμενες απόψεις, παρερμηνείες και εξηγήσεις. Εδώ και μήνες πάντως, η κεντρική γραμμή είναι μεν ασαφής αλλά κατά τι διαφορετική.
 

Η «βόμβα» του Λαφαζάνη έρχεται ξανά σε μια στιγμή που η χώρα κάνει τα πρώτα δειλά βήματα εξόδου από τη χώρα και οι πολίτες –σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- δείχνουν να αποδέχονται τα αποτελέσματα της εθνικής προσπάθειας. 


Επέμενε στο σενάριό του όταν πρωτοφάνηκαν τα σημάδια του πρωτογενούς πλεονάσματος. 


Επέμεινε ακόμη και όταν οι «κοινοτικοί» έδειξαν να το αποδέχονται. 


Επέμενε πριν την έξοδο στις αγορές. 


Επιμένει και τώρα που η έκδοση ήταν παραπάνω από επιτυχής. Την χαρακτηρίζει «περιορισμένη προσφυγή στη διεθνή τραπεζική τοκογλυφία».
 
Κατά τον κύριο Λαφαζάνη και την  «πλατφόρμα» του, τώρα είναι μια καλή συγκυρία για να αποφασίσουμε να βγούμε από το ευρώ. Μετά από χρόνια θυσιών του Ελληνικού λαού, η επιστροφή στην δημοσιονομική ομαλότητα μοιάζει πιο ορατή από ποτέ. Τώρα καλεί το κόμμα του να εκπονήσει σχέδιο εξόδου από την ευρωζώνη καθώς «δεν συνιστά καταστροφική επιλογή».
 

Προτείνει επίσης να μην αποπληρώσουμε όσους με κόπο πείσαμε να στηρίξουν τη χώρα στην πρώτη έκδοση ομολόγου μετά από τέσσερα χρόνια απομόνωσης. Μαζί φυσικά και με όλους τους άλλους. Τους πολίτες των άλλων κρατών της Ευρώπης που έδειξαν εμπιστοσύνη στα λεγόμενα μας και δέχθηκαν να αναλάβουν το χρέος μας αποπληρώνοντας ουσιαστικά τους διεθνείς επενδυτές.  


Δεν εξηγεί βεβαίως που θα βρει χρήματα για την λειτουργία του κράτους εκτός και αν θεωρεί πλέον ότι έχουμε τελικά πρωτογενές πλεόνασμα και άρα μας φτάνουν «για να τη βγάλουμε». 


Μπορεί επίσης να περιμένει δάνεια από τις «φίλιες χώρες» που ωστόσο μέχρι τώρα δεν έχουν δείξει καμία προθυμία.
 

Είναι εμφανές ότι για τους νοσταλγούς της δραχμής, οι εξελίξεις δεν παίζουν κανέναν ρόλο. Ο σκοπός ήταν ένας εξαρχής και θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν την ιδέα τους μέχρι «τελευταίας ρανίδος». Ακόμη και αν η Ελλάδα αποκτήσει το ψηλότερο βιοτικό επίπεδο του πλανήτη, θα επιμένουν στην προοπτική της δραχμής.  Είναι άλλωστε ο μόνος τρόπος για να υλοποιήσουν το πολίτικό τους όραμα. Ένα μίγμα απομονωτισμού, στρεβλής μαρξιστικής ερμηνείας και καλής καρδιάς. Το νέο ελληνικό σοβιέτ, που όλοι θα είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι και ταυτόχρονα αφεντικά. Τη χώρα που θα κρατήσει άσβηστη τη φλόγα του παραπετάσματος και των δημοκρατιών «λατινικού τύπου».

 

Η συγκεκριμένη στάση των «συντρόφων», ενδεχομένως να προκαλεί πονοκέφαλο στην Κουμμουνδούρου. Ασφαλώς αμαυρώνει το νέο φιλοευρωπαϊκό προφίλ που αποζητά ένα μέρος του ακροατηρίου. Το γνώριζαν όμως αυτό εξαρχής. Ότι θα έφτανε η ώρα που θα έπρεπε να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους σχετικά με το νόμισμα και ότι αυτό συμβολίζει. Το «μέτρησαν» και στο συνέδριο όταν η αριστερή πλατφόρμα έδειξε τη δύναμή της. Το αποτέλεσμα είναι η δημοσκοπική στασιμότητα των τελευταίων μηνών. 


Η κυβέρνηση παίρνει σκληρά μέτρα και έχει διαλύσει κάθε έννοια λογικής στο φορολογικό ενώ η ανεργία χτυπάει διαρκώς ιστορικά υψηλά. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν κατορθώνει να «κεφαλαιοποιήσει» τη δυσαρέσκεια και η σύγχυση που προκαλούν οι αντικρουόμενες και πολλές φορές θολές απόψεις του, δεν μπορεί να είναι άσχετη με το αποτέλεσμα


Πηγή:www.capital.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: