Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης επιμένει. Η ιδέα της εξόδου από το ευρώ συνοδευόμενη από μονομερή διαγραφή του χρέους είναι ζωντανή στο ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόταση πάνω στην οποία ανδρώθηκε πολιτικά η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση, μπορεί να ξεθώριασε ως προς την αποδοχή της μετά τις τελευταίες εξελίξεις, συνεχίζει όμως να αποτελεί πολιτική πρόταση.
Είναι φανερό ότι για κάποιους, η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, δεν ήταν μια εναλλακτική «στα μνημόνια», αλλά μια κεντρική επιλογή μέσω τις οποίας θεωρούν ότι θα υλοποιήσουν τις επαναστατικές φαντασιώσεις τους.
Είναι αλήθεια ότι στον ΣΥΡΙΖΑ αμφιταλαντεύτηκαν για μήνες προκειμένου να αποφασίσουν αν θα υιοθετήσουν κεντρικά αυτή τη γραμμή. Ακόμη πάντως και ο Αλέξης Τσίπρας φλέρταρε ταυτόχρονα και με τις δύο γραμμές αναλόγως της εθνικότητας του ακροατηρίου. Τα υπόλοιπα στελέχη κινούταν κατά το δοκούν. Η πολυφωνία είχε σαν αποτέλεσμα διάφορες αντικρουόμενες απόψεις, παρερμηνείες και εξηγήσεις. Εδώ και μήνες πάντως, η κεντρική γραμμή είναι μεν ασαφής αλλά κατά τι διαφορετική.
Η «βόμβα» του Λαφαζάνη έρχεται ξανά σε μια στιγμή που η χώρα κάνει τα πρώτα δειλά βήματα εξόδου από τη χώρα και οι πολίτες –σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- δείχνουν να αποδέχονται τα αποτελέσματα της εθνικής προσπάθειας.
Προτείνει επίσης να μην αποπληρώσουμε όσους με κόπο πείσαμε να στηρίξουν τη χώρα στην πρώτη έκδοση ομολόγου μετά από τέσσερα χρόνια απομόνωσης. Μαζί φυσικά και με όλους τους άλλους. Τους πολίτες των άλλων κρατών της Ευρώπης που έδειξαν εμπιστοσύνη στα λεγόμενα μας και δέχθηκαν να αναλάβουν το χρέος μας αποπληρώνοντας ουσιαστικά τους διεθνείς επενδυτές.
Είναι εμφανές ότι για τους νοσταλγούς της δραχμής, οι εξελίξεις δεν παίζουν κανέναν ρόλο. Ο σκοπός ήταν ένας εξαρχής και θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν την ιδέα τους μέχρι «τελευταίας ρανίδος». Ακόμη και αν η Ελλάδα αποκτήσει το ψηλότερο βιοτικό επίπεδο του πλανήτη, θα επιμένουν στην προοπτική της δραχμής. Είναι άλλωστε ο μόνος τρόπος για να υλοποιήσουν το πολίτικό τους όραμα. Ένα μίγμα απομονωτισμού, στρεβλής μαρξιστικής ερμηνείας και καλής καρδιάς. Το νέο ελληνικό σοβιέτ, που όλοι θα είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι και ταυτόχρονα αφεντικά. Τη χώρα που θα κρατήσει άσβηστη τη φλόγα του παραπετάσματος και των δημοκρατιών «λατινικού τύπου».
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου