Aννα μην κλαις

Της Γιωτας Συκκα

Το παλεύει και το μεθοδεύει με τον τρόπο της. Για να παραμείνει «απόλυτη σταρ» και «θεά», χρειάζεται κάτι καινούργιο να της συμβεί, αφού ανήκει σ’ εκείνους τους καλλιτέχνες που κινούνται με τους νόμους της «σόου μπιζ». Η Αννα Βίσση δεν μπορεί να ξεφύγει από την πίστα της επίδειξης, από κείνο το τραγούδι που αντιλαμβάνεται τη μελωδία ως παραλλαγή διαφήμισης τσιχλόφουσκας και τον στίχο ως κρεσέντο σαπουνόπερας. Αυτό που αποτελεί το καλύτερο σάουντρακ των μεσημεριανών εκπομπών.

Ο τηλεοπτικός χρόνος επιβάλλεται αμείλικτα στον φυσικό. Και όταν ο καλλιτέχνης που του «ανήκει» δεν προσφέρει πια καινούργιο θέαμα, καλείται να γίνει θέαμα ο ίδιος. Η εκπομπή με τη ζωή το αποδεικνύει.

Τα χρόνια περνούν και δεν αρκεί να νεάζει κανείς με το τουπέ του ατίθασου. Τηλεόραση -αυτή η τηλεόραση- σημαίνει κατάπληξη, σημαίνει σοκ. Σημαίνει να εκτίθεσαι και να εκθέτεις το παιδί σου, ή τον κατάκοιτο πατέρα σου, ρωτώντας τον: «κάθε πότε κάνεις μπάνιο;» να ακκίζεσαι που παίρνεις χάπι για την εμμηνόπαυση, να έχεις τηλεοπτικές ενοχές γιατί παραμέλησες την κόρη σου.

«Ξέρεις πόσες φορές με ακυρώσατε. Οταν με πηγαίνατε στα αγγλικά σχολεία;» εξομολογείται εκείνη, που δεν είχε άλλη επιλογή από το να είναι «διάσημη». Αλλά εδώ οι στεναχώριες ανακουφίζονται με τατουάζ και τα κλάματα με την κάμερα.

Και επειδή οι σκηνές μεταδίδονται όσες φορές έχουν ανάγκη οι μεσημεριανές εκπομπές, η ιστορία αναπαράγεται. Οταν προβάλλεται η φωτογραφία του Αντώνη Σαμαρά, η τραγουδίστρια σπεύδει να νομιμοποιήσει με χοντροκοπιά αυτό που σέρνεται χρόνια στα περιοδικά: «έχω κοιμηθεί μαζί του».

Πόσο κρίμα για μια ερμηνεύτρια με τέτοια φωνή. Που διατηρείται μάλιστα δυνατή και εκφραστική, παρ’ όλες τις δοκιμασίες στις οποίες την υποβάλλει. Τελικά, η Βίσση χάνεται στη στροφή που κατά βάθος ονειρεύεται. Την ώρα που η χώρα παραλύει, τη στιγμή που παρακολουθούμε άναυδοι μερικούς νταήδες του συνδικαλισμού να απειλούν και όλο και περισσότερους απελπισμένους να πεινούν, η «απόλυτη σταρ» κολακεύει το εγώ της στην εκπομπή που έραψε στα μέτρα της.

Πόσο πιο ενδιαφέρον θα ήταν να εκτεθεί σε ό,τι δεν τόλμησε μουσικά έως σήμερα, αντί να στραπατσάρει γονείς, φίλους, συγγενείς με τόση αυθάδεια στην τηλεόραση.