Της Γαληνης Φουρα
Εκατομμύρια ευρώ «χαρίζει» κάθε χρόνο το κράτος στον ιδιωτικό τομέα Yγείας μέσω της αιμοδοσίας, το κόστος της οποίας επιβαρύνει εξ ολοκλήρου τα υπερχρεωμένα δημόσια νοσοκομεία. Παρ’ ότι η δαπάνη του αίματος επιβαρύνει το δημόσιο σύστημα Yγείας, από 210 - 220 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις ειδικών, οι ιδιωτικές κλινικές δεν πληρώνουν ούτε για τα αναγκαία αντιδραστήρια και υλικά.
Μάλιστα, το κόστος των αντιδραστηρίων των ασκών αίματος και άλλων υλικών που απαιτούνται για τη συλλογή, τον έλεγχο και την ασφαλή διακίνησή του καλύπτει το 78% της συνολικής δαπάνης της αιμοδοσίας.
Το κράτος, που έχει την ευθύνη του ελέγχου, έχει θεσπίσει ότι το αίμα προσφέρεται δωρεάν. «Εφ’ όσον όμως επιβαρύνονται τα δημόσια νοσοκομεία, γιατί όχι και τα ιδιωτικά;», αναρωτιούνται ο ίδιοι. Πολύ περισσότερο τώρα που, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, οι διοικήσεις ορισμένων νοσοκομείων ασκούν αφόρητη πίεση στα τμήματα αιμοδοσίας να μειώσουν τις δαπάνες ανεξάρτητα από το εύρος των ευθυνών και των δραστηριοτήτων τους.
«Η πολυδιάσπαση του συστήματος, με 105 Κέντρα Αιμοδοσίας να κάνουν σχεδόν τα πάντα, δεν συμβάλλει σε οικονομία κλίμακος και αυξάνει το κόστος», τονίζει η πρόεδρος της Eπιτροπής Aιμοδοσίας του υπουργείου Υγείας Τίνα Πολίτη.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η Ελλάδα, παρά τη μεγάλη οικονομική κρίση, συνεχίζει να εισάγει 30.000 μονάδες αίματος τον χρόνο από την Ελβετία, όταν 28.000 μονάδες αχρηστεύονται και καταστρέφονται για διαφόρους λόγους. Στις 3 Μαρτίου, πληρώσαμε 341.600 ευρώ για 2.650 ασκούς του περασμένου Νοεμβρίου και στις 14 του ίδιου μήνα, 283.192 ευρώ για 2.200 μονάδες. «Από τα δημόσια νοσοκομεία διατίθενται 488.000 μονάδες αίματος και περίπου 93.000 προσφέρονται δωρεάν στις ιδιωτικές κλινικές. Η χώρα μας έχει συγκριτικά υψηλό δείκτη αιμοδοτών (57 ανά 1.000 κατοίκους), όμως οι μισοί αιμοδότες δεν προσφέρουν αίμα για τον άγνωστο συνάνθρωπο, αλλά για τον φίλο ή συγγενή όταν το χρειαστεί. Ο δείκτης διάθεσης αίματος ανά νοσηλευτική κλίνη είναι 9,34 μονάδες ετησίως και είναι υψηλός σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες κυμαίνεται από πέντε έως επτά μονάδες».
Με τη θεσμική της ιδιότητα η κ. Πολίτη έχει προτείνει συγκέντρωση των υπηρεσιών, καθώς εκτιμά ότι, σε συνδυασμό με τη μηχανοργάνωση, θα επέφερε μείωση του κόστους 30% - 40%. με παράλληλη βελτίωση της ασφάλειας και της ποιότητας του αίματος.
Παράλληλα, με απόφαση του διοικητή του ιδρύματος Ροβέρτου Σπυρόπουλου, το ΙΚΑ ενέκρινε τη δαπάνη αγοράς σετ αυτομετάγγισης από τα νοσοκομεία για βαριές επεμβάσεις, όπως οι καρδιοχειρουργικές και οι αρθροπλαστικές, με στόχο τη μείωση των επιπλοκών που σχετίζονται με τις μεταγγίσεις. Το αίμα που συλλέγεται από το χειρουργικό πεδίο μπορεί να επιστραφεί στον ασθενή ύστερα από απλή διήθηση μέσω φίλτρου. Oμως, οι εναλλακτικές τεχνικές δεν χρησιμοποιούνται πολύ από τους Eλληνες γιατρούς και δεν λύνουν το θέμα των υψηλών δαπανών.
«Το 50% - 55% των μονάδων αίματος που συλλέγεται στο Ιπποκράτειο κατευθύνεται προς τον ιδιωτικό τομέα», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο διευθυντής του Kέντρου Aιμοδοσίας του νοσοκομείου, Γιώργος Θεοδοσιάδης. Εάν σταματήσουμε, θα παραλύσει το κέντρο της Αθήνας, καθώς έχουμε αναλάβει πολλά μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια με καρδιοχειρουργικά και χειρουργικά τμήματα όπως το Ιατρικό, η Ευρωκλινική, το «Μητέρα» και ο Κυανούς Σταυρός και αρκετά δημόσια νοσοκομεία. Επειδή δεν κοστολογούνται οι υπηρεσίες μας, είμαστε στο μάτι του κυκλώνα λόγω του υψηλού κόστους. Πέρυσι κάναμε 25.000 αιμοληψίες, από τις οποίες 15.000 από εθελοντές αιμοδότες (σ. σ.: το μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικής αιμοδοσίας που καταγράφεται πανελλαδικά). Το αίμα προσφέρεται δωρεάν και το κόστος είναι μεγάλο. Το ίδιο πρόβλημα δημιουργήθηκε στη Γαλλία όταν, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, κατέρρευσε το σύστημα αιμοδοσίας διότι όλα ήταν δωρεάν. Η κατάσταση αντιστράφηκε όταν κοστολογήθηκαν οι υπηρεσίες. Δεν καταλαβαίνω γιατί στην Ελλάδα του 2011, με ένα τόσο μεγάλο ιδιωτικό τομέα Yγείας δεν μπορεί να γίνει αυτό»...
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου