Καπιταλισμός σίριαλ - κίλερ

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ

(perkor29@gmail.com )

Πώς, πότε και από ποιους δημιουργήθηκε το χρέος; Το ίδιο ισχύει και για το έλλειμμα.Υπάρχει η εύκολη απάντηση: Από αυτούς που κυβέρνησαν τη χώρα μετά την πτώση της χούντας. Και αυτό εν γένει είναι σωστό, αλλά δεν απαντάει με συγκεκριμένο τρόπο σε αυτό το ερώτημα. Εδώ χρειαζόμαστε όνομα, διεύθυνση, αριθμό ταυτότητος και φορολογικού μητρώου και ασφαλώς αριθμό λογαριασμού στην Ελλάδα και το εξωτερικό. 

Είναι αλήθεια πως δεν ήταν λίγοι αυτοί που έψαξαν για στοιχεία, ανάμεσα σ' αυτούς και εγώ, για να καταλάβουμε όλοι μας πως ματαιοπονούμε. Η δημιουργία του χρέους και του ελλείμματος είναι ένα επτασφράγιστο μυστικό, ακόμα και για τους ειδήμονες. Αυτό το μυστήριο οδήγησε στην ιδέα για τη δημιουργία της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του χρέους, από διαπρεπείς προσωπικότητες, Ελληνες και ξένους. Την ιδέα αυτή την ασπάστηκε και ο Αλέξης Τσίπρας και δήλωσε ότι θα προτείνει στη Βουλή σύσταση επιτροπής για το χρέος. Ας ελπίσουμε πως αυτή η πρόταση θα γίνει αποδεκτή και από τα άλλα κόμματα του Κοινοβουλίου. Δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Οι εξεταστικές επιτροπές της Βουλής δεν είναι για να αποκαλύπτουν πράγματα, αλλά για να συγκαλύπτουν.

Αλλά χάρη στο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν «Το δόγμα του σοκ - η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής» (Εκδόσεις Λιβάνη), που μελέτησε όλες τις χώρες όπου εφαρμόστηκε το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, έχουμε μια απάντηση για το πώς δημιουργείται το χρέος. Είναι ένας τρόπος κατάλυσης της εθνικής ανεξαρτησίας, ληστείας του εθνικού πλούτου από τους διεθνείς μεγιστάνες της οικονομικής ελίτ και φυσικά διαφθοράς της πολιτικής εξουσίας, που δεν χάνει την ευκαιρία να αποκτήσει μυθικά πλούτη. Οι πρόσφατες επαναστάσεις στον αραβικό κόσμο, όπου είχαν εφαρμοστεί οι νεοφιλελεύθερες θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, απέδειξαν πως οι δικτάτορες που ανατράπηκαν ή πρόκειται να ανατραπούν συγκαταλέγονταν ανάμεσα στους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου. Γίνεται κανείς κροίσος μ' ένα μισθό, έστω και προεδρικό;

Η ελληνική κοινωνία θα έχει την ιστορική ευκαιρία να ζήσει από πρώτο χέρι το πώς μια χώρα γίνεται αποικία. Η φτώχεια πια είναι παντού ορατή, η ανεργία καλπάζει, η μεσαία τάξη εξαφανίζεται και οι σκουπιδοτενεκέδες γίνονται το δωρεάν συσσίτιο των πιο εξαθλιωμένων. Η ανεργία και η φτώχεια φέρνουν παραβατικότητα και εγκληματικότητα και αυτό για τον πολύ κόσμο δεν φέρνει σκέψη αλλά φόβο. Και ο φόβος είναι ένα πολύτιμο εργαλείο εξουσίας. Αν σε αυτά κανείς προσθέσει τους μετανάστες χωρίς χαρτιά, που μιλούν ακατανόητες γλώσσες και περιφέρονται σαν φαντάσματα στις πλατείες, δίχως να υπάρχει καμιά μέριμνα γι' αυτούς, χωρίς δυνατότητα εξόδου από τη χώρα (τα σύνορά μας με την Ευρώπη, χώρα προορισμού των περισσότερων μεταναστών, είναι απολύτως κλειστά, ενώ τα σύνορα προς Ανατολάς είναι προσβάσιμα), τότε έχουμε και ένα δεύτερο φόβο: αυτόν του άλλου που είναι διαφορετικός και άγνωστος.

Ο φόβος ως πολιτικό εργαλείο είναι η βάση κάθε φασισμού. Υπάρχει πάντα ένας εχθρός που ευθύνεται για όλα τα δεινά μας, ενώ εμείς οι ίδιοι δεν ευθυνόμαστε για τίποτα (όταν είμαστε εμείς οι ίδιοι που εκλέγουμε κοινοβουλευτικές ολιγαρχίες, που μας βυθίζουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση, βρίσκουμε πως για όλα φταίνε οι ξένοι).  

Δυστυχώς η Αριστερά έχει αποσυρθεί από την κοινωνία. Περιορίζεται σε έναν αντιπολιτευόμενο μηχανισμό εντός του συστήματος, αφήνοντας ένα κενό, που πιθανότατα θα καλυφθεί από ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία, που αυτή τη στιγμή είναι ισχυρά σε ανατολική και δυτική Ευρώπη.

Για το βιβλίο της Ναόμι Κλάιν θα επανέλθω σε ένα από τα προσεχή σημειώματά μου. Αλλά από σήμερα μπορώ να πω ανεπιφύλακτα: Οποιος θέλει να καταλάβει σε τι κόσμο ζούμε, πώς διαμορφώθηκε το σημερινό αδιέξοδο στον επικίνδυνο δρόμο που έχουμε μπει, δεν έχει παρά να διαβάσει αυτό το βιβλίο, που, παρά την πληθώρα των στοιχείων του, διαβάζεται σαν συναρπαστικό νουάρ όπου κάποιος αόρατος ντετέκτιβ ανακαλύπτει τον «σίριαλ κίλερ» καπιταλισμό που εγκληματεί σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας.