Toυ ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ
Η πτώση του Καντάφι είναι πολύ πιθανή. «Αν οι διαφωνούντες ενωθούν µε τους στρατιωτικούς, εκτιµούµε πως οι πιθανότητες ανατροπής του Καντάφι είναι µεγαλύτερες από 50%». Αυτή την εκτίµηση έκανε σε έκθεσή της µε τον τίτλο «Προοπτικές επιβίωσης του Καντάφι» η ∆ιεύθυνση Πληροφοριών της CIA (φωτ.). Οχι όµως τώρα. Το 1985. Εντάξει, έπεσε έξω 25 χρόνια. Την ίδια αξιοπιστία µε αυτήν έχουν σήµερα και εκείνοι που, σαν στρατηγοί του καναπέ, ζητούν την επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη.
Οι δυσάρεστες εµπειρίες από το Ιράκ και το Αφγανιστάν φαίνεται πως σε κάποιους δεν δίδαξαν τίποτα. Ετσι, σε κύριο άρθρο τους, οι «Τάιµς της Νέας Υόρκης», αυτό το φερέφωνο του αµερικανικού κατεστηµένου, απηύθυναν έκκληση για στρατιωτική δράση. Κατηγορούν µάλιστα τον πρόεδρο Οµπάµα πως καθυστερεί να αναθέσει στις αµερικανικές ένοπλες δυνάµεις ρόλο στον λιβυκό εµφύλιο πόλεµο, που µαίνεται εδώ και τρεις εβδοµάδες. «Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος υποστήριξης της εξέγερσης στη Λιβύη», «ώστε να πάψει ο συνταγµατάρχης Καντάφι να σφάζει τον λαό του». γράφει η εφηµερίδα,
Παρόµοια έκκληση πάντως δεν έχει διατυπωθεί ποτέ από την εφηµερίδα για τους ισραηλινούς βοµβαρδισµούς αµάχων στη Λωρίδα της Γάζας και τον Λίβανο. Ούτε έχει καταγγείλει ποτέ τους αµερικανικούς βοµβαρδισµούς αµάχων στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Εξυµνεί όµως τις µοναρχίες του Περσικού Κόλπου, που υποστηρίζουν την επιβολή µιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων. Και προτρέπει τις χώρες του Αραβικού Συνδέσµου να ακολουθήσουν το παράδειγµά τους: «Η Αίγυπτος και άλλες χώρες µέλη έχουν τις στρατιωτικές δυνατότητες για να συµµετάσχουν». Και οι συνέπειες; Με αυτές δεν ασχολείται καθόλου ο αρθρογράφος των «Τάιµς», αλλά ένας άλλος αµερικανός δηµοσιογράφος, ο Ντέιβιντ Νορθ: «Οι αιγυπτιακές ένοπλες δυνάµεις που στήριζαν τη δικτατορία του Μουµπάρακ εξακολουθούν να βρίσκονται στην εξουσία και µετά την παραίτησή του. Η εµπλοκή τους στη Λιβύη σε συνεργασία µε το Πεντάγωνο θα τους έδινε ακόµη περισσότερη ισχύ στην αναπόφευκτη σύγκρουσή τους µε τον εξεγερµένο αιγυπτιακό λαό».
Τα ανθρώπινα δικαιώµατα όµως; Τι θα απογίνουν τα ανθρώπινα δικαιώµατα χωρίς ξένη επέµβαση στη Λιβύη; «Θα ήταν ολέθριο να παραµείνει ο Καντάφι γαντζωµένος στην εξουσία, σφάζοντας τον ίδιο τον λαό του», θρηνεί η αµερικανική εφηµερίδα. Μα µήπως δεν κάνουν ακριβώς το ίδιο αµερικανικά ανδρείκελα όπως ο Μαλίκι στο Ιράκ και ο Καρζάι στο Αφγανιστάν για να παραµείνουν στην εξουσία; Ή µήπως στη Σαουδική Αραβία δεν είναι ολέθρια η παραµονή της µοναρχίας στην εξουσία, η οποία τιµωρεί µε αποκεφαλισµό κάθε εκδήλωση πολιτικής διαφωνίας; Τα ανθρώπινα δικαιώµατα, όταν τα επικαλούνται οι µεγάλες δυνάµεις, µεταφράζονται πάντα σε οικονοµικά και γεωπολιτικά συµφέροντα.
Στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή, οι µεγάλες δυνάµεις τάσσονταν πάντα στο πλευρό απολυταρχικών καθεστώτων. Ξέρουν πως οι λαοί που τώρα τα ανατρέπουν δεν πρόκειται να τις υποδεχτούν µε λουλούδια. Χρησιµοποιούν όµως τη σφαγή τους για να προετοιµάσουν µια άλλη, ίσως ακόµη χειρότερη, που θα έρθει µε την επέµβασή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου