«Επαναστατικός» χαβαλές

Γράφει ο ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΣ

bartzinopoulos@hotmail.com

ΔΙΑΒΑΖΩ ότι οι καταλήψεις επεκτείνονται. Και μάλιστα διατυπώνεται και η απειλή ότι θα γενικευτούν ως απάντηση στα κυβερνητικά σχέδια για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Κάτι, φυσικά, που ούτε καν πρωτοτυπία δεν αποτελεί, αφού πρόκειται για μια πρακτική η οποία επαναλαμβάνεται μονότονα κάθε χρόνο, εδώ και μερικές δεκαετίες, και το μοναδικό της αποτέλεσμα είναι ν’ αποδεικνύει ότι ο χαβαλές και η ανευθυνότητα είναι τα κύρια γνωρίσματα του, από συνήθεια και μόνο, αποκαλούμενου «φοιτητικού κινήματος».

ΠΟΤΕ ΕΩΣ ΤΩΡΑ δεν κατάφερα να καταλάβω ποιον πιστεύουν ότι τιμωρούν τα καμάρια μας καταλαμβάνοντας ένα πανεπιστημιακό κτίριο και απαγορεύοντας τη λειτουργία των σχολών που στεγάζονται σ’ αυτό. Την κυβέρνηση, δεν νομίζω. Τους καθηγητές τους, το θεωρώ απίθανο. Την κοινωνία που δεν τους καταλαβαίνει, δεν τους βλέπω για τόσο αφελείς. Πιο πιθανό είναι να το βλέπουν σαν μια εύκολη εκτόνωση της «επαναστατικότητάς» τους και σαν μια βολική «παράδοση», την οποία οφείλουν να τηρούν.

ΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ μου είναι, όμως, να διακρίνω τα κίνητρα της συγκεκριμένης πρακτικής τόσο εύκολο μου είναι να εντοπίσω τα θύματά της. Αλλωστε, ούτε ανώνυμα ούτε άγνωστα είναι. Πρώτα απ’ όλα είναι οι ίδιοι. Αυτοί χάνουν τα εξάμηνα, αυτοί είναι που βλέπουν τη διάρκεια των σπουδών τους να παρατείνεται χωρίς λόγο, αυτοί είναι που τελικά θα βγουν, αν βγουν, από το πανεπιστήμιο χωρίς τα απαραίτητα εφόδια.

ΚΙ ΑΝΤΕ να δεχτώ ότι η κομματική προσήλωση ή ο προσωπικός φανατισμός τους κάνει ν’ αδιαφορούν για το κόστος που οι ίδιοι καταβάλλουν. Τη ζημιά που προκαλούν στους συμφοιτητές και τις συμφοιτήτριές τους με ποιο δικαίωμα την αγνοούν; Τις θυσίες που έχει κάνει κάθε οικογένεια για να εξασφαλίσει στο παιδί της το δικαίωμα στη μόρφωση, στο όνομα ποιας πολιτικής ή άλλης σκοπιμότητας μπορούν να τις γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους;

ΑΛΛΑ φυσικά η ευθύνη δεν είναι μόνο δική τους. Ανήκει και σε όσους και όποιους τους στηρίζουν ή τους υποκινούν. Ελάχιστα ή καθόλου τους απασχολεί αν και τι επιδιώκει μια κινητοποίηση. Εκείνο που μετράει είναι η κινητοποίηση σαν κινητοποίηση, ο πολιτικός χαβαλές, η επιβεβαίωση πως «υπάρχουμε, εδώ είμαστε, κάτι κάνουμε». Και, όπως έχουμε ξαναπεί, ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί.