Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ
Δεν μπορώ πια να δω Λαζόπουλο. Είναι που με κουράζει ή που με αγχώνει; Τίποτα από τα δύο. Είναι που λειτουργεί πλέον ως καθρέφτης της μίζερης πραγματικότητας.
Βυθίζομαι στον καναπέ, μασάω κάτι παχυντικό, βάζω ένα ουίσκι και προσπαθώ να ξεφύγω με τον αντίχειρα της δεξιάς χειρός που αλλάζει τα κανάλια. Και αρχίζω πλέον να τον προσπερνάω και να αισθάνομαι καλύτερα γι' αυτό. Αρχίζω και πιστεύω πως ο Λαζόπουλος αντιπροσωπεύει τον νέο λαϊκισμό. Δεν λέει ψέματα, αλλά κολακεύει φριχτά αυτόν τον λαό. Ουσιαστικά λειτουργεί ως πολιτικάντης της ασπρόμαυρης εποχής των '60s, όπως ο Ανδρέας στην αρχή της μεταπολίτευσης.
Ο Λαζόπουλος δεν έχει να σου πει κάτι καινούργιο. Έχει να σου διηγηθεί αυτά που ήδη ξέρεις. Όπως, μεταξύ μας, κάνουμε τόσοι άλλοι κάθε μέρα στα ραδιόφωνα, στις τηλεοράσεις και στις στήλες του χαρτιού. Λαϊκίζουμε με σφοδρότητα. Παίρνουμε την οργή και την αλείφουμε στην απελπισία.
Ο Λαζόπουλος είναι λαϊκιστής επειδή δεν έχει να προτείνει κάτι. Κανένας μας δεν έχει να προτείνει κάτι δημιουργικό. Και ο Λαζόπουλος έρχεται, απλώς, να το επιβεβαιώσει.
ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
Προκόπιε ο Λάκης κατά καιρούς ως "κριτής" έχει κάνει πολλά "φάουλ" , που επιδέχονται μέχρι και "κοκκινη κάρτα" αλλα ως καλλιτέχνης είναι ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου