Ας πρόσεχες...

Της Μαίρης Κατσανοπούλου

Ο καύσωνας είχε αρχίσει να τσουρουφλίζει την Αθήνα και την αντοχή µου, καθώς έτρεχα ασθµαίνοντας προς το αυτοκίνητό µου, για να προλάβω τη διορία της δηµοτικής στάθµευσης.

Βλέπω το µισητό χαρτάκι της κλήσης να ανεµίζει στο παρµπρίζ µου και τους νεαρούς της δηµοτικής αστυνοµίας να επιδίδονται λίγο πιο πάνω στο ευάρεστον (και προφανώς µοναδικό) έργο τους σε αυτήν πόλη: να ελέγχουν σχολαστικά τις κάρτες στάθµευσης. Ρώτησα λοιπόν, αγανακτισµένη και απορηµένη, προς τι η κλήση, αφού η διορία των τριών ωρών δεν είχε εκπνεύσει ακόµα και οι κάρτες µου αντιστοιχούσαν σε αυτό το διάστηµα πάρκινγκ.

Ο κύριος αστυνόµος λοιπόν µού έσκασε το «µυστικό» ότι στο πίσω µέρος της κάρτας υπάρχουν κάτι ψιλά γράµµατα, που γράφουν ότι η ώρα στάθµευσης δεν είναι ευθέως ανάλογη µε τα χρήµατα που πληρώνεις. Δηλαδή, εάν παρκάρεις δύο ώρες, πληρώνεις δύο ευρώ. Μετά, όµως, πληρώνεις για κάθε µισάωρο άλλα δύο ευρώ. Συνολικά, δηλαδή, έξι ευρώ (ούτε ιδιωτικό πάρκινγκ νά ταν!).

Ηξερα ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι τράπεζες και τα λοιπά «καλά παιδιά» του κερδοσκοπικού τοµέα πήγαιναν πάντα να µας ρίξουν µε τα ψιλά γράµµατα στην πίσω σελίδα. Υποτίθεται µάλιστα ότι η Πολιτεία προσπαθούσε να µας προστατεύσει από αυτά τα πονηρά κόλπα. Ποιος, όµως, θα µας προστατεύσει από εκείνους που οι ίδιοι εκλέξαµε;

Σε αυτή λοιπόν, την κάθε µέρα και πιο υποβαθµισµένη, πρωτεύουσα, δεν έχουµε πεζοδρόµια για να περπατήσουµε πολιτισµένα (έχουµε µάλλον πεζοδρόµια µε την πολύ παλαιότερη σηµασία της λέξης, δηλαδή «αγώνες δρόµου πεζών»!), ούτε πάρκα για να αναπνεύσουµε  κυριολεκτικά και αισθητικά. Εχουµε, όµως, δηµοτικές αρχές που διοργανώνουν πανηγυράκια και µηχανεύονται τρόπους για να τα τσεπώνουν από τους δηµότες τους.

Ας πρόσεχες  ποιους ψήφιζες και κυρίως, ποιους θα ψηφίσεις τον επόµενο Νοέµβριο...