Της ΑΝΝΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ
Παρά τα φακελάκια, τα ράντζα και τη δυσωδία, υποστήριζα με πάθος το ελληνικό δημόσιο νοσοκομείο, αλλά η χθεσινή περιπέτεια μάλλον με υποχρεώνει ν' αναθεωρήσω: Ο γιος μου, προτού κλείσει τους 5 μήνες ζωής του, βίωσε την τυπολατρία και τη γραφειοκρατία, τις δύο γάγγραινες της ελληνικής κοινωνίας, που μαζί με τα πιράνχας, παρά τις όποιες φιλότιμες προσπάθειες, έχουν χαντακώσει τα δημόσια νοσοκομεία.
Ηταν τέτοια η αγωνία, η σαστιμάρα και η αμηχανία μου, όταν μου ανακοίνωσαν πριν από ενάμιση μήνα στο «Αγλαΐα Κυριακού», πως το μωρό μου πάσχει από άτυπη πνευμονία, που δεν συγκράτησα όχι το όνομα της κλινικής αλλά ούτε ήξερα πού πατούσα και πού βρισκόμουν. Το παιδί νοσηλεύτηκε, το κοίταξαν με προσοχή και μας ζήτησαν να επανεκτιμηθεί η κατάστασή του. Η παιδίατρός μας μάς συμβούλευσε πως θα ήταν καλύτερα αντί για ένα μήνα που επρόκειτο να γίνει επανεξέταση στο «Παίδων», όπως προβλεπόταν, να πάμε σε ενάμιση, ώστε αν χρειαστεί δεύτερη ακτινογραφία το μωρό, να γίνει με κάποια χρονική απόσταση η μία από την άλλη.
Κάλεσα το οικτρό 1535 ζητώντας το ακτινολογικό στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», για ραντεβού επανεξέτασης, μού είπαν ότι δεν υπάρχει, τηλεφώνησα στο ίδιο νοσοκομείο ζητώντας διευκρινίσεις, μου είπαν να ξανακαλέσω στο 1535. Τελικά έκλεισα ραντεβού στην Α' Παιδιατρική Κλινική αντί της Β' Πανεπιστημιακής Κλινικής του ίδιου νοσοκομείου. Μέγα λάθος, όπως αποδείχτηκε.
Στις 16 Ιουνίου, έχοντας κλείσει το περιβόητο ραντεβού, με αφόρητη ζέστη και κουβαλώντας όλα τα συμπράγκαλα που κουβαλά μια μητέρα που αποστειρώνει μπιμπερό, ξεκίνησα για το «Αγλαΐα Κυριακού».
Οταν ήρθε η ώρα του ραντεβού, η γιατρός μού εξήγησε ότι έχω κλείσει λάθος, διότι εκείνη είναι στην Α' Παιδιατρική και δεν μπορεί να το εξετάσει. Της εξήγησα ότι είναι μωράκι, της έδειξα τις εξετάσεις, τα παραπεμπτικά. Της είπα ότι ακόμη και αν το λάθος είναι δικό μου, διότι στο 1535 οι απορίες του ασφαλισμένου δεν λύνονται μέσα από έναν τηλεφωνητή, ας δει το μωρό, αφού εκεί είχα κλείσει ραντεβού. Μάταια. Στις επίμονες φωνές μου, ότι δεν μπορώ να ταλαιπωρώ ένα μωρό που δεν έχει κλείσει ακόμη τους 5 μήνες, μου είπε ότι δεν ξέρει το ιστορικό του παιδιού -το οποίο ήταν σε έγγραφο μπροστά της- μου είπε να ξανακλείσω ραντεβού, ότι δεν της μιλάω καλά, ότι το ύφος μου είναι πολύ επιθετικό (όντως ήταν).
Της είπα ότι αν το μωρό μου πέθαινε, θα έπρεπε να πάω στη Β'Παιδιατρική για να το δουν; Μου απάντησε ειρωνικά ότι η εικόνα του μωρού μου δεν δείχνει ότι πεθαίνει!!!
Στον 2ο όροφο, εξήγησε, υπάρχουν γιατροί της Β'Παιδιατρικής Πανεπιστημιακής και ότι εκείνη είναι απλή υπάλληλος. Φυσικά, της απάντησα, διότι πράγματι έμεινε υπάλληλος αλλά δεν θα κατάφερε να γίνει γιατρός.
Η προϊσταμένη των νοσηλευτριών προσπάθησε να μου δώσει κάποια λύση, με παρέπεμψε στην άλλη κλινική, στον 2ο όροφο όπου είχε νοσηλευτεί το μωρό. Οι γιατροί, ειδικευόμενοι πιθανότατα οι περισσότεροι, εξήγησαν ότι μπορούν να εξετάσουν μόνο τα μωρά που βρίσκονται εντός του νοσοκομείου για νοσηλεία και όχι για επανεξέταση. (Τότε ποιο ρόλο έπαιζε το ιστορικό;) Μου είπαν να κλείσω Δευτέρα ή Τετάρτη ραντεβού. Τους εξήγησα ότι από την Κυριακή θα είμαστε εκτός Αθηνών.
Με παρέπεμψαν στον επικεφαλής, λέγοντας να τον παρακαλέσω να δει το μωρό, κι αν είναι στην κλινική και δεν έχει φύγει. Περιπλανήθηκα στους διαδρόμους, σε ισόγειο, 1ο και 2ο όροφο μαζί με το μωρό, αλλά ο άνθρωπος είχε ήδη αναχωρήσει.
Εφυγα άπρακτη από το νοσοκομείο και σε έξαλλη κατάσταση. Από τους τόσους γιατρούς, ειδικευόμενους και μη, που είδα εκεί μέσα, με εξαίρεση μια κοπέλα που είπε ότι καλύτερα να μην επαναλάβουμε ακτινογραφία στο μωρό, γιατί είναι πολύ μικρούλι, αφού η κλινική του εικόνα μοιάζει καλή, δεν είδα έναν να ξεφεύγει από τους τύπους, να σηκώνει το στηθοσκόπιο να το ακροαστεί.
Οι φράσεις κλισέ: Ετσι λειτουργεί το σύστημα, να ξαναπάρετε στο 1535 να κλείσετε ραντεβού σε εμάς, να πάτε στην παιδίατρό σας, εμείς τώρα δεν μπορούμε να το δούμε γιατί είμαστε άλλη κλινική, το λάθος είναι δικό σας.
Δυστυχώς, το δικό μου λάθος το πλήρωσε το μωρό, με ταλαιπωρία περίπου 2,5 ωρών εντός των χώρων του νοσοκομείου, με κίνδυνο να κολλήσει ενδονοσοκομειακή λοίμωξη. Πέρα όμως από την αγωνία μου, συγχύστηκα και απογοητεύτηκα, βλέποντας τόσους νέους γιατρούς να μη σέβονται τις ανάγκες ενός μωρού, που καλείται μεγαλώνοντας ν' αντιμετωπίσει τις ίδιες κατεστημένες νοοτροπίες, τυπολατρικές και εν τέλει απάνθρωπες συμπεριφορές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου