«Θα γελάσει ο κάθε πικραμένος»

Υποτίθεται πως γεννήθηκε για να είναι το super hi-tech αντικείμενο που θα διασκεδάσει, με τα γκολ και την απρόβλεπτη τροχιά του, ολόκληρο τον πλανήτη. Πώς έπρεπε να είναι μία μπάλα μεταμφιεσμένη σε... Ουσέιν Μπολτ, που θα προσγειωνόταν στη Νότιο Αφρική κατευθείαν από το μέλλον και που θα χάριζε σε παίκτες και φιλάθλους ατελείωτη... Jabulani, «χαρά και γιορτάζω» στη γλώσσα των Ζουλού.

Υποτίθεται: γιατί η πρώτη εντύπωση που αποκόμισε ο Βραζιλιάνος Ζούλιο Σέζαρ, διεθνής γκολκίπερ της Ιντερ και της Σελεσάο, ήταν ότι το πανάκριβο super hi-tech αντικείμενο, κάπου το 'χει ξαναδεί.

«...Σ' ένα ράφι σουπερμάρκετ! Εκεί όπου πουλάνε μπάλες ελαφριές, ψεύτικες και πλαστικές, που συνήθως κουβαλάς μαζί σου στην παραλία ή σε μία μονοήμερη εκδρομή. Εάν φυσικά θυμηθείς να την κουβαλήσεις»...

Ως εκπρόσωπος των πλέον εκτεθειμένων παικτών, ο Ζούλιο Σέζαρ διηγείται την πρώτη του γνωριμία με την επίσημη μπάλα του Μουντιάλ και δεν κρύβει τις ανησυχίες του για το αποτέλεσμα και τις τραγελαφικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει ακόμη κι ως προς τη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος.

Και δεν είναι ο μόνος. Για τον Χιλιανό ομόλογό του, Μπράβο, είναι ακόμη χειρότερη κι από μπάλα beach volley. Ενώ για τον Ιταλό επιθετικό Πατσίνι, «...σου κάνουν μία σέντρα, πας να τη συναντήσεις, αλλά τη στιγμή που είσαι βέβαιος ότι θα την κλοτσήσεις ξαφνικά μετακινείται. Είναι η απόλυτη καταστροφή και πολύ φοβάμαι ότι, σ' αυτή τη διοργάνωση, θα γελάσει ο κάθε πικραμένος».

«Υπερβολές, αμύνεται για λογαριασμό της γερμανικής εταιρείας που από το '70 κατασκευάζει μπάλες του Μουντιάλ, ο Χανς Πέτερ Νούρνμπεργκ. Αυξάνει την αυτοπεποίθηση των παικτών και τις πιθανότητες στο σκοράρισμα. Ενώ οι καλύτεροι, θα έχουν τη δυνατότητα να πετύχουν γκολ με διάφορους τρόπους, ακόμη και με τους πιο τρελούς ή απρόβλεπτους».

Γεννημένο στο εργαστήρι του Πανεπιστημίου του Λόουμπρο, στα Ιστ Μίντλαντς, μεταξύ Νότινγχαμ, Ντέρμπι και Λέστερ, το Jabulani δοκιμάστηκε επί δύο χρόνια σε γαλαρία του ανέμου 250.000 στερλινών, από ένα ρομπότ που στοίχισε 40.000 και που επαναλάμβανε το ίδιο σουτ 600 φορές την ημέρα. Είναι η πρώτη συνθετικο-πλαστική μπάλα στην ιστορία του Μουντιάλ, η πλέον στρογγυλή όλων, ένα τέλειο σχήμα που η επιστήμη πέτυχε, αφαιρώντας 4 γραμμάρια βάρους και μεγαλώνοντας τη διάμετρο κατά μισό εκατοστό.

Είναι φτιαγμένη με τεχνολογία grip'n'groove, χωρίς ραφές, αλλά με υλικά συνδεδεμένα μεταξύ τους από μόρια φυσικού αερίου και ειδική θερμότητα, είναι· είναι και μπορεί να 'ναι ό,τι θέλει, αλλά δεν αρέσει.

«Δεν καταλαβαίνω, προσθέτει ο Ζούλιο Σέζαρ, γιατί σε κάθε διοργάνωση κατασκευάζουν μια καινούργια μπάλα ποδοσφαίρου: είδατε ν' αλλάζουν εκείνες του μπάσκετ, του μπέιζμπολ, του ράγκμπι ή του αμέρικαν φούτμπολ; Μέχρι και το χόκεϊ διατηρεί, χρόνια τώρα, τον ίδιο ακριβώς δίσκο».

Εχει απόλυτο δίκιο: χίλιες φορές η Telstar, η θρυλική μπάλα με τα μαύρα εξάγωνα. Κι ας μεσολάβησε έκτοτε ένα χάσμα γενεών. Πάνω-κάτω το ίδιο που χωρίζει τον Μίκι Μάους από το Αβαταρ. Και ποιος δεν νοσταλγεί την αθωότητα του πρώτου, αδιαφορώντας πλήρως για τα 3D hi-tech ευρήματα του δεύτερου;...