Tου Nικου Bατοπουλου
Μία μείζονος κλίμακας βαρβαρότητα είναι στα σκαριά στην καρδιά της Αθήνας. Το ιστορικό κτίριο του Οφθαλμιατρείου, στην οδό Πανεπιστημίου, κηρυγμένο έργο τέχνης, κινδυνεύει να καταστραφεί με δύο τριώροφες προσθήκες (ύψους άνω των 11 μ.). Οι γυάλινες προσθήκες, που θα καταστρέψουν δύο όψεις του κτιρίου, θα αλλοιώσουν αμετάκλητα όλη τη σειρά των ιστορικών μεγάρων της οδού Πανεπιστημίου, από την οδό Ομήρου (με την Καθολική Εκκλησία) ώς την οδό Ιπποκράτους (με την Εθνική Βιβλιοθήκη). Είναι μια αισθητική βαρβαρότητα και μια πράξη ασέβειας προς την ιστορία της πόλης και των κατοίκων της.
Επιπλέον, η απόφαση αυτή, που είναι εξόφθαλμα προκλητική αφού πρόκειται για προστατευόμενο από το κράτος κτίριο του 19ου αιώνα, αποκαλύπτει μία ανησυχητικά χαλαρή αντίληψη της ιστορίας της ίδιας της πόλεως και βρίσκεται σε απόλυτη σύμπνοια με όλες εκείνες τις τραγικά κοντόφθαλμες αποφάσεις που οδήγησαν κατά τις πρόσφατες δεκαετίες στην καταστροφή της όψης της Αθήνας. Οι εργασίες που είναι σε εξέλιξη στο εσωτερικό του Οφθαλμιατρείου έχουν αποκαλύψει, όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, τοιχογραφίες του 19ου αιώνα, οι οποίες σε μεταγενέστερα χρόνια είχαν καλυφθεί. Ηταν μία συνήθης πρακτική σε πολλά αθηναϊκά μέγαρα, όπως στο Μέγαρο Σερπιέρη, αργότερα κτίριο της Αγροτικής Τράπεζας, απέναντι σχεδόν από το Οφθαλμιατρείο. Στο μέγαρο της ΑΤΕ είχαν αποκαλυφθεί το 1981 εξαιρετικές τοιχογραφίες.
Το ενδεχόμενο ανέγερσης γυάλινων προσθηκών στο Οφθαλμιατρείο θα πλήξει και την όμορη Καθολική Εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, η οποία επίσης χρήζει άμεσης αναστήλωσης, μετά τις ζημιές που προκάλεσε ο σεισμός του 1999. Το μόνο που δεν χρειάζεται η Αθήνα, στη δεινή θέση όπου βρίσκεται από πλευράς εμφανίσεως και λειτουργίας, είναι η κάλυψη ελεύθερων χώρων, η διατάραξη της αρμονίας που δημιουργούν ιστορικές νησίδες, η ενίσχυση της αντίληψης ότι η άμεση ανάγκη έχει προτεραιότητα από το μακροπρόθεσμο κοινωνικό συμφέρον.
Η απώλεια της ιστορικής συνέχειας είναι αυτή που καθιστά, δυστυχώς, την Αθήνα μία πόλη εκτός ευρωπαϊκού κλίματος. Ας σημειώσει κανείς ότι το Οφθαλμιατρείο είναι προϊόν σε διάρκεια πολλών ετών, τριών επιφανών αρχιτεκτόνων. Του Χριστιανού Χάνσεν, του Λύσανδρου Καυταντζόγλου (έργο του το Πολυτεχνείο) και του Γεράσιμου Μεταξά. Στην Αθήνα του 2010, φαίνεται ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου