Μουδιασμένοι θα βγούμε από την απομόνωση. Οχι πως την αγαπήσαμε, με τον τρόπο που ορμήνεψε ο Νίκος Ζαχαριάδης, «αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαΐ σου και διάβαζε πολύ». Ούτε γεννήθηκε κανένα σύνδρομο της Στοκχόλμης. Απλώς όλα δείχνουν πως ανάπηρη ελευθερία πάλι μας τάζουν. Θα πρέπει να προσέχουμε. Πολύ. Το «όχι κοινωνικότητες δεξιά κι αριστερά», που ’λεγε στην αρχή της πανδημίας ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ισχύει και για το τέλος της πανδημίας. «Δουλειές, συναθροίσεις, ασπασμοί, χαιρετισμοί» θα εξακολουθήσουν να είναι απαγορευμένοι. Οχι μόνο γιατί το είπε ο εθνικός μας σταρ των ημερών, αλλά τι ασπασμούς και χαιρετισμούς να κάνουμε μασκοφορεμένοι; Το πολύ πολύ να ανταλλάσσουμε φιλιά όπως οι ξανθές του Χόλιγουντ. Στον αέρα, αλλά όχι κοντά, όπως στις ταινίες...
Τα μέτρα αυτά ήρθαν για να μείνουν. Ακόμη κι αν βρεθεί το εμβόλιο για τον συγκεκριμένο κορωνοϊό. Ερευνητές του Smithsonian ανακάλυψαν έξι νέους κορωνοϊούς σε νυχτερίδες στη Μιανμάρ. Και η πρώην Βιρμανία δεν είναι ακριβώς δημοκρατία. Η εμπειρία της Γουχάν μπορεί να επαναληφθεί: εμφάνιση ενός νέου ιού, αποσιώπηση του γεγονότος μέχρι που η κατάσταση δεν μπορεί να αντιστραφεί, και ιδού η επόμενη παγκόσμια πανδημία.
Αναφέρουμε τη Μιανμάρ ως παράδειγμα. Μια μολυσματική ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί παντού και η πηγή της δεν είναι κατ’ ανάγκη η άγρια πανίδα. Οι μεγάλες πανδημίες του παρελθόντος προήλθαν από οικόσιτα ζώα. Στο κλασικό βιβλίο «Οπλα, μικρόβια κι ατσάλι», ο καθηγητής Jaret Diamond αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο «στα φονικά δώρα της κτηνοτροφίας»: «Κολλάμε τις λοιμώδεις ασθένειές μας από κατοικίδια ζώα. Συνήθως παραμένουν απλές ενοχλήσεις, αλλά μερικές έχουν εξελιχθεί σε κάτι πολύ πιο σοβαρό. Οι σημαντικότερες από τις φονικές αρρώστιες της ανθρωπότητας κατά την πρόσφατη ιστορία μας –η ευλογιά, η γρίπη, η φυματίωση, η ελονοσία, η πανώλη, η ιλαρά και η χολέρα– είναι λοιμώδεις ασθένειες οι οποίες εξελίχθηκαν από ασθένειες ζώων».
Υπάρχουν δισεκατομμύρια ιοί εκεί έξω, κάθε ένας με τα δικά του χαρακτηριστικά. Κάποιοι από αυτούς θα περάσουν στους ανθρώπους και θα αποδειχθούν φονικοί. Λίγα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, όπως π.χ. ο τρόπος της βιομηχανικής εκτροφής των ζώων. Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να ζει μονίμως με τον φόβο μιας πανδημίας, ούτε οι κοινωνίες να «παγώνουν» για ολόκληρα τρίμηνα όπως έγινε με τον SARS2-Covid-19.
Η μόνη λογική απάντηση είναι...
Τα μέτρα αυτά ήρθαν για να μείνουν. Ακόμη κι αν βρεθεί το εμβόλιο για τον συγκεκριμένο κορωνοϊό. Ερευνητές του Smithsonian ανακάλυψαν έξι νέους κορωνοϊούς σε νυχτερίδες στη Μιανμάρ. Και η πρώην Βιρμανία δεν είναι ακριβώς δημοκρατία. Η εμπειρία της Γουχάν μπορεί να επαναληφθεί: εμφάνιση ενός νέου ιού, αποσιώπηση του γεγονότος μέχρι που η κατάσταση δεν μπορεί να αντιστραφεί, και ιδού η επόμενη παγκόσμια πανδημία.
Αναφέρουμε τη Μιανμάρ ως παράδειγμα. Μια μολυσματική ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί παντού και η πηγή της δεν είναι κατ’ ανάγκη η άγρια πανίδα. Οι μεγάλες πανδημίες του παρελθόντος προήλθαν από οικόσιτα ζώα. Στο κλασικό βιβλίο «Οπλα, μικρόβια κι ατσάλι», ο καθηγητής Jaret Diamond αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο «στα φονικά δώρα της κτηνοτροφίας»: «Κολλάμε τις λοιμώδεις ασθένειές μας από κατοικίδια ζώα. Συνήθως παραμένουν απλές ενοχλήσεις, αλλά μερικές έχουν εξελιχθεί σε κάτι πολύ πιο σοβαρό. Οι σημαντικότερες από τις φονικές αρρώστιες της ανθρωπότητας κατά την πρόσφατη ιστορία μας –η ευλογιά, η γρίπη, η φυματίωση, η ελονοσία, η πανώλη, η ιλαρά και η χολέρα– είναι λοιμώδεις ασθένειες οι οποίες εξελίχθηκαν από ασθένειες ζώων».
Υπάρχουν δισεκατομμύρια ιοί εκεί έξω, κάθε ένας με τα δικά του χαρακτηριστικά. Κάποιοι από αυτούς θα περάσουν στους ανθρώπους και θα αποδειχθούν φονικοί. Λίγα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, όπως π.χ. ο τρόπος της βιομηχανικής εκτροφής των ζώων. Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να ζει μονίμως με τον φόβο μιας πανδημίας, ούτε οι κοινωνίες να «παγώνουν» για ολόκληρα τρίμηνα όπως έγινε με τον SARS2-Covid-19.
Η μόνη λογική απάντηση είναι...
«γρήγορη διάγνωση, έγκαιρη αντιμετώπιση», να παρεμβαίνει ταχύτατα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, όπου υπάρχει υποψία επιδημίας, και να σταματάει το κακό πριν εξαπλωθεί.
Αυτό σημαίνει όμως ότι οι ανεπτυγμένες χώρες θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν τα συστήματα υγείας των υπανάπτυκτων και, σε περιπτώσεις επιδημιών, οι διεθνείς έλεγχοι δεν πρέπει να σταματούν στα σύνορα των κρατών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου