Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Ας υποθέσουμε ότι ένας προπονητής παίρνει μια μεσαία ελληνική ομάδα, ας πούμε τον Ατρόμητο και καταφέρει να πάρει πρωτάθλημα και κύπελλο και κάνει και μια πολυ καλή πορεία στο Γιουρόπα το Λιγκ. Η Ελλάδα έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό και τα μεγάλα ευρωπαϊκά αθλητικά σάιτ γράφουν για το θαύμα της ασήμαντης ομάδας που, χωρίς να το περιμένει κανείς, όχι μόνο κυριαρχεί στη χώρα της, αλλά κερδίζει και τον σεβασμό των φαν του ποδοσφαίρου σε όλη την Ευρωπή. Κι ενώ άλλοι θα καβαλούσαν το καλάμι έχοντας καταφέρει πολύ λιγότερα, ο προπονητής εξακολουθεί να είναι σεμνός και σοβαρός όπως την πρώτη μέρα που κάθησε στον πάγκο της ομάδας.
Πώς θα σας φαινόταν αν η διοίκηση θέλει να αλλάξει αυτόν τον προπονητή; Μήπως ανόητο;
Πώς θα σας φαινόταν αν οι ποδοσφαιριστές αποφασίσουν να τον σαμποτάρουν;
Μήπως παλαβό;
Πώς θα σας φαινόταν αν οι οπαδοί της ομάδας αδιαφορούσαν πλήρως και αν άρχιζαν να τον αποδοκιμάζουν; Μήπως εξωφρενικό;
Ε λοιπόν το ίδιο ανόητη, παλαβή και εξωφρενική είναι η συμπεριφορά μας απέναντι στους ανθρώπους που κατάφεραν αυτό που αν το συζητούσαμε πριν από λίγους μήνες θα μας έμοιαζε ακατόρθωτο. Αυτούς που κατάφεραν να κρατήσουν το αριθμό των θυμάτων της πανδημίας σε νούμερα τόσο χαμηλά και έκαναν την, γενικώς ανυπόληπτη, χώρα μας αντικείμενο ζήλιας και παράδειγμα προς μίμηση.
Με το που νιώσαμε κάπως πιο ασφαλείς αρχίσαμε να αμφισβητούμε την επιτροπή χάρη στην οποία έχουμε την πολυτέλεια να νιώθουμε ασφαλείς.
Ε λοιπόν το ίδιο ανόητη, παλαβή και εξωφρενική είναι η συμπεριφορά μας απέναντι στους ανθρώπους που κατάφεραν αυτό που αν το συζητούσαμε πριν από λίγους μήνες θα μας έμοιαζε ακατόρθωτο. Αυτούς που κατάφεραν να κρατήσουν το αριθμό των θυμάτων της πανδημίας σε νούμερα τόσο χαμηλά και έκαναν την, γενικώς ανυπόληπτη, χώρα μας αντικείμενο ζήλιας και παράδειγμα προς μίμηση.
Με το που νιώσαμε κάπως πιο ασφαλείς αρχίσαμε να αμφισβητούμε την επιτροπή χάρη στην οποία έχουμε την πολυτέλεια να νιώθουμε ασφαλείς.
Με το που μπήκαμε σε μια (πιθανότατα προσωρινή) ύφεση της πανδημίας αφήσαμε να ξαναβγούν στην επιφάνεια όλα αυτά που καταφέραμε για λίγο να κρατήσουμε κρυμμένα: γκρίνια, απειθαρχία, ωχαδερφισμός, ξερολίαση, ασέβεια στον ειδικό.
Σαν μικρά παιδιά που δεν μπορούν να σκεφτούν το αύριο και το χτες τους φαντάζει πολύ μακρινό, αρχίσαμε να πουλάμε μούρη ακόμα και σ΄αυτους που χωρίς τη δουλειά τους δεν θα είχαμε μούρη να πουλήσουμε.
Τα σχολεία ανοίγουν πολύ νωρίς, τα σχολεία ανοίγουν πολύ αργά, τα σχολεία δεν πρέπει να ανοίξουν καθόλου, τα σχολεία δεν έπρεπε να είχαν κλείσει, γιατί να έρθουν τουρίστες, γιατί να μην έρθουν τουρίστες από σήμερα και από παντού, γιατί να έρθουν από αυτές τις χώρες και όχι από άλλες, γιατί να έχουν τόσα τραπέζια τα εστιατόρια, γιατί να μην έχουν όσα τραπέζια θέλουν τα καφέ, γιατί να φοράμε μάσκα, γιατί ο Τσιόδρας χτενίζει τη χωρίστρα προς τα δεξιά, γιατί ο Χαρδαλιάς μιλάει απότομα και δεν σκέφτεται ότι είμαστε μωρά παιδιά που θέλουν καλόπιασμα; Το ένα μας μυρίζει, το άλλο μας βρωμάει και κάθε μέρα που περνάει κάνουμε όλο και περισσότερο του κεφαλιού μας και αγνοούμε συστάσεις και προειδοποιήσεις.
Τα σχολεία ανοίγουν πολύ νωρίς, τα σχολεία ανοίγουν πολύ αργά, τα σχολεία δεν πρέπει να ανοίξουν καθόλου, τα σχολεία δεν έπρεπε να είχαν κλείσει, γιατί να έρθουν τουρίστες, γιατί να μην έρθουν τουρίστες από σήμερα και από παντού, γιατί να έρθουν από αυτές τις χώρες και όχι από άλλες, γιατί να έχουν τόσα τραπέζια τα εστιατόρια, γιατί να μην έχουν όσα τραπέζια θέλουν τα καφέ, γιατί να φοράμε μάσκα, γιατί ο Τσιόδρας χτενίζει τη χωρίστρα προς τα δεξιά, γιατί ο Χαρδαλιάς μιλάει απότομα και δεν σκέφτεται ότι είμαστε μωρά παιδιά που θέλουν καλόπιασμα; Το ένα μας μυρίζει, το άλλο μας βρωμάει και κάθε μέρα που περνάει κάνουμε όλο και περισσότερο του κεφαλιού μας και αγνοούμε συστάσεις και προειδοποιήσεις.
«Το χουν παραχέσει», «δεν ξέρουν τι τους γίνεται», «κάτι δεν πάει καλά» λέει για την επιτροπή Τσιόδρα ο ελληνάρας που χωρίς αυτήν την επιτροπή θα έψαχνε στα κοντέινερ που θα είχαν γίνει προσωρινά νεκροτομεία να βρει τους συγγενείς του.
Ο Τσιόδρας, ο Χαρδαλιάς και όσοι είναι γύρω τους δεν είναι ούτε θεοί ούτε αλάθητοι. Έχουν όμως κερδίσει μια μάχη που αν κρίνουμε από την ιστορία των τελευταίων 7 δεκαετιών (βάζω λίγο, θα μπορούσα και πολύ περισσότερο) το πιο πιθανό αποτέλεσμα θα ήταν η ελληνική συντριβή.
Ο Τσιόδρας, ο Χαρδαλιάς και όσοι είναι γύρω τους δεν είναι ούτε θεοί ούτε αλάθητοι. Έχουν όμως κερδίσει μια μάχη που αν κρίνουμε από την ιστορία των τελευταίων 7 δεκαετιών (βάζω λίγο, θα μπορούσα και πολύ περισσότερο) το πιο πιθανό αποτέλεσμα θα ήταν η ελληνική συντριβή.
Φυσικά και μπορεί να κάνουν λάθη, αλλά σίγουρα θα κάνουν πολύ λιγότερα από εσένα που διαβάζεις τώρα, τους φίλους σου, τους συγγενείς σου, τους συναδέλφους σου, τους δημοσιογράφους που γουστάρεις και όποιον άλλο νομίζει ότι ξέρει καλύτερα.
Το να τους αμφισβητείς και να γράφεις τις συστάσεις τους στα παλιά σου τα παπούτσια δεν δείχνει απλώς αχαριστία.
Το να τους αμφισβητείς και να γράφεις τις συστάσεις τους στα παλιά σου τα παπούτσια δεν δείχνει απλώς αχαριστία.
Δείχνει...
εγκληματική ανοησία αντίστοιχη με την ανοησία κάποιου ο οποίος αφού, πέρα από κάθε πρόβλεψη, έχει γλιτώσει από μια θανατηφόρα ασθένεια, αποφασίζει να αλλάξει γιατρό γιατί δεν του αρέσουν οι οδηγίες που του δίνει προκειμένου η ασθένεια αυτή να μην τον απειλήσει ξανά.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, η πανδημία δεν πέρασε, ο κορωνοϊός είναι ακόμα εδώ και εμείς, αν μας ενδιαφέρει έστω και τόσο δα το καλό μας, θα πρέπει να συνεχίσουμε να εμπιστευόμαστε αυτούς που τα κατάφεραν τόσο καλά μέχρι τώρα. Είναι κατά τεκμήριο καλύτεροι από κάθε άλλον. Ναι, ακόμα κι από σένα. Και μπράβο τους.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, η πανδημία δεν πέρασε, ο κορωνοϊός είναι ακόμα εδώ και εμείς, αν μας ενδιαφέρει έστω και τόσο δα το καλό μας, θα πρέπει να συνεχίσουμε να εμπιστευόμαστε αυτούς που τα κατάφεραν τόσο καλά μέχρι τώρα. Είναι κατά τεκμήριο καλύτεροι από κάθε άλλον. Ναι, ακόμα κι από σένα. Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου